Stiekem ben ik best wel trots op onze vijfkoppige fractie. We vormen een hecht en goed op elkaar ingespeeld team: we kennen elkaars zwakke plek, tolereren elkaars nukkigheden en vullen elkaar perfect aan. Waar de één wat minder goed in is, helpt de ander. Waar de één iets over ’t hoofd ziet, wijst een ander daarop. We hebben verschillende persoonlijkheden, verschillende achtergronden. En: we kennen een gezonde mix van vrouwen en mannen.

De overheid als dienares van God heeft tot taak recht te doen en burgers te beschermen tegen willekeur. In deze taak, voorzitter, heeft de overheid ten diepste gefaald.

We hebben stormachtige weken achter de rug. Het is wat je noemt: herfst. We praten vandaag over een samenleving met aandacht. Maar de aandacht ging vooral uit naar de grote uitdagingen waar we voor staan en naar de emoties die ze oproepen.

Terwijl de raketten insloegen op het grondgebied van Israël vanuit Gaza en Syrië vergaderde de Verenigde Naties in New York. Acht resoluties, allemaal exclusief gericht tegen Israël, zijn daar aangenomen. Ze waren ingebracht door het ‘speciale politieke en dekolonisatie comité’ van de VN.

Met verdriet nemen we afscheid van Martine Vonk, jarenlang Curator van ons Wetenschappelijk Instituut. We nemen afscheid met dankbaarheid voor wie zij was voor ons.

Hoe weet je of jouw weegschaal, jouw thermometer of jouw meetlint klopt? Het product dat je koopt is geijkt: een gram is precies een gram, een graad Celsius is precies een graad Celsius en een meter is precies een meter

Ik heb het wel geweten, maar het nooit goed beseft. De onvoorstelbare slachtpartijen die Duitse soldaten en lokale politiemensen in de Tweede Wereldoorlog in Oekraïne hebben aangericht. Vorige maand heb ik – op uitnodiging van Christenen voor Israël – enkele van de 2000 massagraven met Joodse slachtoffers in Oekraïne bezocht en overlevenden van de Holocaust ontmoet. En het is nog steeds niet te bevatten.