Wat vindt de ChristenUnie van de dividendbelasting en waarom heeft ze ingestemd met het Regeerakkoord?
Dit kabinet wil het ondernemersklimaat en de werkgelegenheid in Nederland verbeteren, zodat er mooie banen en voldoende banen voor iedereen blijven én bij komen. Er komt dan ruimte voor bedrijven met toegevoegde waarde. Daarvoor zijn verschillende maatregelen in het regeerakkoord opgenomen. Het schrappen van de dividendbelasting is daar één van.
De ChristenUnie heeft eerder aangegeven dat deze maatregel géén wens van de ChristenUnie was. Tweede Kamerlid Eppo Bruins noemde het eerder ‘een meloen om door te slikken’. We zijn geen fan van de maatregel, maar hebben onze handtekening gezet onder een pakket aan maatregelen dat in het geheel naar onze overtuiging goed is voor het land.
Op financieel gebied zitten er namelijk veel meer maatregelen in dat pakket dan alleen het afschaffen van de dividendbelasting. Zo pakken we brievenbusfirma’s en belastingontwijking actief aan, en we handhaven het strengste bonusbeleid voor financiële instellingen in Europa.
Minstens zo belangrijk is dat er belastingverlagingen komen voor iedereen. Het is een pakket aan maatregelen dat positief is voor alle groepen en dat in het bijzonder aantrekkelijk is voor groepen mensen die de afgelopen crisisjaren flinke klappen hebben gekregen. Hierbij gaat het speciaal om huishoudens met middeninkomens en in het bijzonder om gezinnen met één inkomen rond modaal.
Daarnaast zijn er nog vele belangrijke winstpunten die in het Regeerakkoord terecht zijn gekomen. Dáárom hebben we ingestemd met het Regeerakkoord, waar ook de afschaffing van de dividendbelasting in terecht is gekomen.
Wist Gert-Jan Segers van het bestaan van memo’s?
Nee, Gert-Jan Segers wist niet van het bestaan van ambtelijke memo’s ten behoeve van de onderhandelingen. Gert-Jan Segers zei hierover in het debat op 25 april:
‘Op 15 november hadden we een debat over het besluit om de dividendbelasting af te schaffen. Tijdens dat debat heb ik in reactie op een vraag van de heer Roemer gezegd dat ik oprecht met de hand op mijn hart kan zeggen dat ik mij niet herinner dat er zo'n memo heeft gelegen. Het kan best dat er in de veelheid aan memo's iets heeft gelegen, zo stelde ik, maar dat weet ik oprecht niet. Einde citaat. Met andere woorden: ik sloot niet uit dat er ambtelijke memo's waren, maar ik herinner me niet dat die op de onderhandelingstafel hebben gelegen.’
Naar nu blijkt — en ik heb dat kunnen controleren op basis van de brief die het kabinet heeft gestuurd gisteravond; waarvoor dank — was mijn herinnering adequaat. Ik heb de ambtelijke memo's ten behoeve van de onderhandelingen inderdaad niet gezien. Ondertussen zie ik natuurlijk heel goed wat er deze dagen gebeurt en wat het beeld is. Er waren namelijk wel memo's en sommige onderhandelaars hebben sommige stukken wel gezien. Er is een VVD-notitie die ook met mij is besproken. Dat wekt de indruk dat er iets is achtergehouden en verzwegen. En dat vraagt om reflectie, ook op mijn rol.
Ik had beter en scherper onderscheid moeten maken tussen het openbare formatiedossier, dat voor iedereen toegankelijk is, dat beschikbaar is gesteld aan de Kamer, waar iedereen in kan grasduinen, en het besloten deel van de onderhandelingen waarin honderden memo's rondgaan die ik echt niet allemaal heb gelezen. Er is een besloten deel waarin zijtafels zaken uitspitten, tekstvoorstellen doen over asielbeleid en klimaatbeleid die ik echt niet allemaal heb gezien, en er is een hoofdtafel waarop de grote politieke knopen worden doorgehakt. Mijn herinnering aan dat besloten deel was en is niet relevant. Ik had daar dus ook niet over moeten beginnen. Ik ben aanspreekbaar op het openbare formatiedossier en bovenal ben ik aanspreekbaar op de politieke keuzes die mijn fractie en ik hebben gemaakt in het regeerakkoord. Daarover zou het debat moeten gaan en niet over mijn herinneringen.
Omdat de vraag of er memo's waren ondertussen wel boven de markt bleef hangen, is het goed dat het kabinet bij wijze van uitzondering heeft besloten om alles wat er ook maar aan notities en memo's gevonden kon worden naar buiten te brengen, hoewel dit strikt genomen niet vereist is en normaal gesproken ook onwenselijk is. Want als alles van een formatie openbaar moet worden gemaakt, dan is vrije gedachtevorming en het zoeken naar compromissen onmogelijk, wordt er nooit meer onderhandeld en kan dit land niet bestuurd worden.’
