Bijna twee weken geleden heb ik een dag doorgebracht met Harky Klinefelter, een van de naaste medewerkers van Martin Luther King. Als twintiger sloot hij zich aan bij de burgerrechtenbeweging en liep hij mee met de beroemde mars door Selma. Nu is hij een oude dominee die in Steenwijkerwold woont, een tachtiger, maar nog even bevlogen.

De weken voorafgaand aan Prinsjesdag zijn in Den Haag vaak rustig. Het is een tijd van voorbereiding en plannen maken. Dit jaar is dat totaal anders.

Dit weekend stond een collega Kamerlid van ons op een demonstratie in Amsterdam. Hij verkondigde daar dat hij de overheid niet erkende. Ik vind dat een vorm van politiek extremisme waar ik van schrik. Maar gek genoeg is dat soort gevaarlijke extremisme niet de grootste bedreiging van het politieke midden.

En het politieke midden beschouw ik als het geheel van partijen die ondank grote inhoudelijke verschillen, wel bereid zijn om samen te werken. 

We hadden binnen in het Johan de Wit-huis een stevige bespreking gehad en informateur Hamer en de delegaties van VVD en D66 onder leiding van Rutte en Kaag vroegen me om buiten niets inhoudelijks over hun ‘aanzet tot bouwstenen voor een opzet tot een eventueel Regeerakkoord’ te zeggen.