Deze week is niet de beste voor de Nederlandse democratie. De teleurstellende opbrengst van vijf maanden, met veel loopjes van en naar de informateur en zonder dat een doorbraak ooit dichtbij is geweest, is dat gisteren vooral duidelijk werd wat er in de formatie allemaal níet mogelijk is.

In mijn vorige leven zag ik hoe eens een Egyptische zakenman het in zijn overmoed durfde op te nemen tegen het ogenschijnlijk eeuwigdurende bewind van Hosni Mubarak. En je wist onmiddellijk dat dit niet goed zou aflopen voor de al te moedige man.

Al ruim drie maanden lijkt Den Haag vooral met zichzelf bezig, wat buiten maar moeilijk uit te leggen is. Het is goed dat er vandaag eindelijk een stap wordt gezet in een ingewikkeld proces. Tegelijkertijd maak ik me nog steeds zorgen over het politieke onvermogen om patstellingen te doorbreken en de handen ineen te slaan in het belang van Nederland.