Zondag 16 november
In verband met ziekte in het gezin komt er – zeer ongebruikelijk – van kerkgang niets en brengen we de dag in rust thuis door. ’s Avonds volgen we het nieuws over de aanslagen op twee synagogen in Istanbul. Een bloedbad! Zou inderdaad Al-Qaida hier achter zitten?

Maandag 17 november
Vandaag neem ik van Tineke twee zgn. wetgevingsoverleggen (zeg maar technische debatten) over op het terrein van Sociale Zaken. Tineke zelf heeft een debat over ontwikkelingssamenwerking. Eerst doen we het wetsvoorstel over ‘verlenging van de loondoorbetalingsverplichting bij ziekte’, daarna komt de ‘afschaffing vervolguitkeringen WW’ aan de beurt. Van Boris Dittrich hoor ik het vreselijke nieuws dat collega Francine Giskes dit weekeinde haar dochter heeft verloren. Wat een verdriet! Ik ben er verslagen van.
Tweede helft van de middag wordt het 2e debat geschorst i.v.m. een ander debat dat nu moet plaats vinden. Tijd om even wat bureauwerk te doen. Na in het Kamerrestaurant te hebben gegeten, mag ik om 19:30 uur in het debat als eerste spreken. Daarna vervoeg ik mij in de ‘Oude Zaal’, waar de Thorbeckeprijs voor politieke welsprekendheid zal worden uitgereikt. Met de collega’s v. Aartsen, v. Bommel, Eurlings, Halsema, v.d. Ham Hofstra en Verburg ben ik hiervoor genomineerd, op zich al een eer! Na een debat óver het debat (nl. in de Kamer) tussen Jouke de Vries en Peter de Geer, leest juryvoorzitter Joop van den Berg het juryrapport voor. En jawel: ik word tot winnaar uitgeroepen! ‘k Ben zeer vereerd en zeg in mijn dankwoord o.a. dat ik als antirevolutionaire nazaat van Groen van Prinsterer niet zou weten wat ik nog meer zou willen dan deze erkenning van de zijde van de Thorbecke-vereniging… Zeer ingenomen ben ik met het feit dat het juryrapport met het onderstrepen van “de kracht van de diepe overtuiging” mij in de traditie van Piet Jongeling, Gert Schutte en Kars Veling plaatst. (Zie voor het volledige juryrapport elders op deze site.) Ayaan Hirsi Ali krijgt de aanmoedigingsprijs. Er is een borrel met veel felicitaties en leuke reacties, niet in de laatste plaats van de collega’s.
Als ik naar het wetgevingsoverleg terug wil gaan, kom ik minister Aart-Jan de Geus tegen: ze zijn al klaar. Ook goed, dan maar naar huis. Om half twaalf arriveer ik in Woerden; daar merk ik dat ik m’n fietssleutel kwijt ben! Ik doe een schietgebedje: de fiets is gloednieuw… En gelukkig: hij staat er nog. Maar zonder sleutel erin… Alle zakken navoelen, koffer doorploegen, niets. Dan zie ik een briefje in m’n bagagedrager zitten: “Je sleutel ligt onder het zadel. God bless”. Als dat geen gebedsverhoring is!!

Dinsdag 18 november
De hele dag felicitaties, in persoon, per mail en per telefoon, van collega’s, medewerkers, Kamerpersoneel, journalisten en onbekenden. In de fractievergadering krijg ik bloemen. ’s Middags spreek ik met Martin Bontje, directeur van Zorgverzekeraars Nederland, over de VWS-begroting en neem ik met de collega’s van de Vaste Commissie voor VWS diverse petities in ontvangst (van Proefdiervrij tot de Kon. Ned. Organ. van Verloskundigen); bij de laatste treed ik op als fungerend voorzitter.
Bij de stemmingen over moties over het integratiebeleid legt Clemens Cornielje een stemverklaring af: als enige VVD-er zal hij stemmen tegen de moties van o.a. zijn fractiegenote Hirsi Ali, omdat hij het als oud-woordvoerder onderwijs van zijn fractie niet met zijn geweten in overeenstemming kan brengen om moties te steunen die een inbreuk maken op artikel 23 van de Grondwet, de vrijheid van onderwijs. Als morele steunbetuiging voor deze moedige verklaring roffelen Arie, Tineke en ik driftig op onze tafels, samen met de collega’s van CDA en SGP. De omstreden motie-Hirsi Ali wordt verworpen!
Tussendoor is er druk overleg met Hilversum: Andries Knevel wil me in ‘Het elfde uur’ hebben over de Thorbecke-prijs. Uiteindelijk zien we ervan af: ik heb een spreekbeurt in Den Haag en vind het gekkenwerk om voor een paar minuten TV-optreden heen en weer naar Hilversum te racen. Nu het bericht op Teletekst staat, komen overigens de persreacties en verzoeken om interviewtjes goed los…
Ik eet met medewerkster Heleen van den Berg en minister Henk Kamp. Gezellig. Daarna een goeie avond met leuke discussies over ‘theocratie en democratie’ in de Samen-op-weg gemeente Den Haag-Loosduinen. Eenmaal thuis bereid ik het debat van morgen nog voor: over het Toetredingsverdrag betreffende de tien nieuwe EU-lidstaten.

Woensdag 19 november
’s Morgens diverse gesprekken. ’s Middags het debat over het Toetredingsverdrag. Niet bijster spannend of verrassend. Minister Jaap de Hoop Scheffer (van Buitenlandse Zaken) is zo attent mij vanuit vak K te feliciteren met de prijs.
Eindelijk een avond thuis. Het Journaal brengt de arrestatie van Michael Jackson wegens verdenking van pedofilie; als altijd wanneer ik hem buiten zijn optredens zie, denk ik: ‘wat een zielige man’… Dan met zoon Arjen en zwager Harry naar de wedstrijd van Oranje tegen Schotland kijken. Dat wordt een feest: 6-0! Wesley Sneijder is ‘the man of the match’, door zijn betrokkenheid bij 5 doelpunten.

Donderdag 20 november
Om 8 uur spreek ik een column van 1 minuut in aan het adres van bondscoach Dick Advocaat; de EO heeft naast Erica Terpstra en Jack Spijkerman mij daarvoor gevraagd. Er is gelegenheid om even een pas op de plaats te maken en met Liesbeth een kop koffie te drinken. Pas tegen het middaguur in de Kamer, waar ik even een kijkje neem in de plenaire zaal: daar is het debat gaande over het initiatief-voorstel van Farah Karimi, Niesco Dubbelboer en Boris v.d. Ham, dat een referendum over de Europese Grondwet regelt. Wij hebben daar als ChristenUnie-fractie in het voorjaar een kleine opening voor geboden, maar neigen er – gezien de argumentatie in de schriftelijke voorbereiding van het debat – toch naar om tegen te stemmen. Arie doet het uitstekend en spreekt met kracht van argumenten. In de wandelgangen zijn er felicitaties van o.a. minister Thom de Graaf.
Nog weer petities, dan agenda-overleg met secretaresse Henriëtte Krijger. Ik besluit nog even m’n gezicht te laten zien bij een demonstratie van de CG-Raad (Chronisch Zieken en Gehandicapten), alvorens naar een congres in Driebergen te reizen, maar tref op de Hofplaats een massa mensen aan, die er geen onduidelijkheid over laten bestaan wat ze vinden van het kabinetsbeleid en de talloze bezuinigingen waar juist zíj door getroffen worden. Ik word gevraagd om ze toe te spreken en doe dat graag. ’t Is duidelijk dat de mensen weten welke fracties het bezuinigingsbeleid van het kabinet steunen en welke niet… De collega’s Ine van Aasted Madsen van het CDA en Anouschka van Miltenburg (VVD) worden uitgefloten en -gejoeld, applaus en bijval is er voor Agnes Kant (SP), Wouter Bos (PvdA), Evelien Tonkens (GroenLinks) en mij. D66 is opvallend afwezig. Ine maakt de fout om af te sluiten met de woorden: “u kunt op het CDA rekenen!” Dat komt haar op een scherp fluitconcert te staan…
Met de trein naar Driebergen, waar ik op een congres van VTZ (Vrijwillers Terminale Zorg) in een panel zit. Ik word aangekondigd als de winnaar van de Thorbecke-prijs én als ‘de man van 10 miljoen’, dit vanwege mijn amendement van 10 miljoen euro voor de palliatieve zorg, van twee jaar geleden.
Alweer een avond thuis; ’t wordt nog eens een gewoonte! Er zijn opnieuw aanslagen in Istanbul gepleegd. Verder beantwoord ik zo’n 80 mailtjes. Er zijn veel felicitaties bij, zelfs van een mij onbekend D66-lid!

Vrijdag 21 november
De hele dag thuis gewerkt. ’s Morgens een interview aan huis van twee middelbare scholieren, ’s middags op de laptop aan het werk en ’s avonds een begin gemaakt met m’n speech voor de VWS-begroting van volgende week. Ik lees de kranten bij over de commotie rond het EU-Stabiliteitspact: Gerrit Zalm heeft niet kunnen voorkomen dat Frankrijk en Duitsland ook volgend jaar nog weer ongestraft de afspraken over het EMU-saldo kunnen schenden.

Zaterdag 22 november
Van elf tot twaalf zit in in de Hilversumse studio van TROS-Kamerbreed, waar Caspar Becx en Gerrit v.d. Kooij in gesprek gaan met minister Rita Verdonk (over haar Terugkeernota), VNO-NCW-voorzitter Jacques Schraven (over het deze week ondertekende Najaarsakkoord) en mij (over de Thorbeckeprijs en het parlementaire debat).
De middag is voor het gezin. Als ik in de winkel sta voor de weekendboodschappen, belt mijn voorlichter Nico Schipper: om half drie is er een extra TV-journaal; geen idee waarover. Van de slager mag ik boven in de kantine even meekijken. Het blijkt om Georgië te gaan, waar de rol van Sjevardnadze uitgespeeld lijkt te zijn. Gelukkig een geweldloze, ‘fluwelen’ omwenteling.
’s Avonds in ‘Kopspijkers’ zit ‘Jozias van Aartsen’, die het moeilijk te verkroppen vindt dat hij als liberaal achter mij als 2e is geëindigd bij de Thorbeckeprijs… Tja, zo kom ik toch nog in ‘Kopspijkers’. Ik koester mij met de geruststellende gedachte dat het vanwege een zekere gelijkenis tussen Balkenende en mij zeer onwaarschijnlijk is dat ik ooit zelf gepersifleerd zal worden. Je ziet soms al geen verschil tussen Balkenende en De Grave!