Afgelopen weekend herdacht Putten de slachtoffers van de
Razzia in oktober 1944. Eind oktober 2010 ontmoette ik de burgemeester van
Meenzel Kiezegem en de voorzitter van het herdenkingscomité in Nunspeet op een
bijeenkomst van de Nederlandse Vriendenkring Neuengamme.

Ik werd uitgenodigd om op 7 augustus jl een bezoek aan
Meenzel Kiezegem te brengen en namens de gemeente Putten te spreken. Samen met
Evert de Graaf en Christine van den Hazel was ik aanwezig. Ik heb hier al
eerder over geschreven.

Afgelopen zaterdag brachten onze Belgische vrienden een
bezoek aan Putten. Samen met burgemeester Lambooij en de voorzitter en vice
voorzitter van de Stichting Oktober 44 mocht ik hen ontvangen.

Na afloop van de herdenking vroeg ik hen, hoe zij de
herdenking hadden ervaren. Wat mij trof was dat zij de herdenking waardig en
ingetogen vonden en dat vanaf het moment dat het college en de gemeenteraad
zich op het middenpad in de gedenkhof begeeft tot het moment van vertrek het zo
stil was. De stilte van het moment, ruim een half uur trof hen het meest.

Stilte, waar vinden wij dat nog in ons land? Zelf midden op
de Veluwe, waar ik afgelopen week een avond op bronsttocht ben geweest hoor je
de vliegtuigen van Schiphol, die hoog overkomen de stilte verbreken.

Stilte: In de politiek wordt vaak aan degene die het meeste
kabaal maakt de meeste aandacht gegeven. Zie o.a. de laatst gehouden algemene
beschouwingen in ons parlement.

Stilte op straat, hoe rustig een weg ook is, altijd wordt er
wel wat gehoord. Ook op de voor Puttense begrippen drukke wegen zijn er
momenten van stilte.

Stilte: Ik was eens in een stilte studio, die werd gebruikt
om solo-partijen van een orkest in te spelen, zodat de CD, die gemaakt moest
worden zo zuiver mogelijk zou klinken. Die stilte voelde beklemmend en
beangstigend, die stilte viel als een muur over mij heen. Ik kon mij toen
voorstellen dat mensen bang kunnen zijn voor de stilte.

Toch kan stilte heel heilzaam zijn. In stilte mediteren, je
gedachten laten gaan. In stilte je werk doen en je niet voor laten staan op je
eigen roem. In stilte God zoeken en zoeken naar zijn wil voor je leven, je
gezin, je werk. Het kan je zomaar tot andere inzichten brengen.

In een samenleving waar steeds meer lawaai is, lijkt de
stilte een steeds zeldzamer iets te worden. Het lijkt dat wij er bang voor zijn
geworden.

 Ik wens iedereen
inclusief mijzelf voldoende stilte om tot jezelf te komen en in stilte te
zoeken naar Gods weg in je leven, temidden van alle drukte en drukdoenerij. In
de stilte kunnen wij luisteren naar onze medemens, kunnen wij e.e.a overdenken
en zo tot goede besluiten komen.