Dit opinie artikel is verschenen in het Nederlands Dagblad

door Philip van den Berg

Volgens het CDA-Tweede-Kamerlid Verburg mag het in de herkeuring van WAO'ers niet gaan om de centen. Zo'n uitspraak van de vice-fractievoorzitter van deze partij verbaast mij. Al jaren draait het bij het huidige kabinet om de centen. Al ruim van tevoren is heel duidelijk het signaal afgegeven dat het percentage WAO'ers omlaag moest. De reactie van Gerda Verburg op de onrust onder de artsen binnen het UWV omtrent de kwaliteit van de (her)keuring en de houding van werkgevers richting (ex)-WAOïers getuigt van een tunnelvisie. Haar argumenten houden bij een nadere analyse geen stand.

Allereerst zegt mevrouw Verburg dat de (her)keuringen van hoge kwaliteit moeten zijn. Een uitspraak die volledig ingaat tegen wat er in de praktijk gebeurt. Al vele maanden is bekend dat de vage 'criteria' en de 'kwaliteitsnormen' die worden toegepast tijdens de (her)keuringen van (gedeeltelijke) WAO'ers, zeer discutabel zijn. Dit aspect is door (ex)medewerkers van het UWV al eerder via de media naar buiten gebracht. Het gegeven dat zelfs (voormalige) medewerkers binnen het UWV het advies geven om de WAO-beslissing aan te vechten via de rechter, legt haarfijn bloot dat een herkeuring in zo'n geval grotendeels is gebaseerd op een beleid van willekeur en kwantiteit. Twee recente voorbeelden hiervan zijn de heersende onrust onder de (keurings)artsen binnen het UWV en de oprichting van de stichting Collectieve Rechtsvordering (Corv).

Inkomen

Vervolgens creeërt mevrouw Verburg een verkeerd beeld inzake een WAO-(her)keuring. Ten eerste: in tegenstelling tot wat je zou verwachten vormt het inkomen de rode draad. Niet zozeer de medische klachten of de gezondheidsproblemen bepalen uiteindelijk of iemand in de WAO belandt, maar de hoogte van het verlies aan inkomsten is doorslaggevend. Oftewel: mensen met een (dubbel) modaal inkomen, of hoger, worden veel eerder arbeidsongeschikt verklaard dan mensen met een minimum of laag inkomen.

Ten tweede: Verburg zegt dat het haar niet uitmaakt of er wel of geen werk is, want er moet gekeken worden naar wat iemand nog wel kan. Maar het massaal dumpen van WAO'ers op de arbeidsmarkt laat zien dat het draait om de cijfers. Dit terwijl al van te voren bekend was dat vele (ex) WAOïers in de bijstand terecht zouden komen. Het vrijmaken van een bedrag van 188 miljoen euro voor scholing en training voor (ex)-WAOïers is grotendeels weggegooid geld. Want het aanleren van allerlei vaardigheden, trucjes en gesprekstechnieken, om een voet tussen de deur te krijgen binnen een bedrijf, blijft grotendeels zinloos.

De mensen met een gedeeltelijke WAO-uitkering zijn al jaren bekend met het gegeven dat het heel moeilijk is om als 'sollicitant met een medisch verleden' en/of als 'sollicitant op leeftijd' een tijdelijke baan te vinden. Laat staan om een vast dienstverband in de wacht te slepen. De huidige plannen leiden alleen tot nog meer papierwerk, bureaucratie, lange wachttijden en een berg aan irritatie en frustratie.

Verburg verschuift het probleem en legt het neer op de borden van (in)direct betrokkenen: de werkgevers en het UWV. Natuurlijk dragen zij ook een gedeeltelijke verantwoordelijkheid richting hun (voormalige) werknemers, cliënten en de maatschappij. De eerste verantwoordelijkheid ligt echter bij de politiek. Het kabinet moet werken aan een herziening van de WAO die is gebaseerd op een sociaal en rechtvaardig beleid. Een beleid waarin het niet gaat om de centen, maar om de mensen. Een beleid waarbij, onder andere, wordt geïnvesteerd in het opzetten van werkgelegenheidsprojecten.

Drs. Philip van den Berg ervaringsdeskundige en actief binnen de Permanente Campagne van de ChristenUnie.