De wereld borrelt van verandering. India, China en Brazilië worden, naast de VS en Europa, steeds welvarender en deels ook steeds vrijer.

 In China is het aantal christenen de afgelopen tien jaar met 60 miljoen gegroeid, het zwaartepunt van het christendom verschuift richting Afrika en het oosten. Als je goed kijkt, zie je wereldwijd tekenen van vernieuwing en hoop. Maar wat er ook verandert, de islamitische wereld blijft een zeer problematische regio, een soort zwart gat van de wereld. Alle goede bedoelingen lijken in het niets te verdwijnen en er komt weinig goeds voor terug. Het is een regio vol geweld, bitterheid, sektarische strijd en onvrijheid, die economisch alleen nog maar met olie het hoofd boven water kan houden. Als de wereld ooit aan de duurzame energie gaat, zal het Midden-Oosten nog verder in de donkere ellende wegzakken.

Het nieuwe jaar begon in Egypte met een bloedige bomaanslag in Alexandrië en daaropvolgende demonstraties van woedende christenen. In Tunesië en Algerije begon het jaar met hevige rellen, omdat een jongere generatie schoon genoeg heeft van de onvrijheid en werkloosheid. In Libanon viel de regering en hangt de volgende burgeroorlog als het zwaard van Damocles boven het land. In Pakistan werd een vrijheidslievende politicus door zijn eigen lijfwacht vermoord en werd de moordenaar in demonstraties als een held vereerd.

De deze maand door Open Doors gepresenteerde lijst van landen met christenvervolging werd gedomineerd door islamitische landen. En Afghanistan, het land dat we met opoffering van jonge levens proberen op te bouwen, steeg op die lijst tot een oneervolle derde plaats. Om wanhopig van te worden.

De islamitische wereld wordt de leprapatiënt van de wereld. Als je je ermee inlaat, word je ziek en als ze het zich kunnen veroorloven, trekken omliggende regio's de handen ervan af en draaien ze de islamitische wereld de rug toe. Zuid-Sudan wil los van het islamitische Noorden. Als er in Europa ooit een referendum komt over de mogelijke toetreding van Turkije tot de EU dan zal een grote meerderheid daar tegen stemmen. Waar buurland India meegaat in de vaart der volkeren, zakt Pakistan steeds dieper in een moeras van religieus geweld en politieke instabiliteit. Steeds meer Westerlingen zien hun legers het liefst Afghanistan verlaten, er is geen eer meer aan te behalen. En als de rafelranden tussen Israël en de Palestijnse gebieden ooit tot een grens zijn rechtgetrokken, zal het contrast tussen beide landen alleen maar groter worden.

De islamitische wereld zou natuurlijk bij zichzelf te rade kunnen gaan, zich de ernstige vraag kunnen stellen waarom het zo verschrikkelijk misgaat. Maar het verdrietige is dat er zo weinig verdriet is in de regio. De islamitische wereld is des te bitterder, des te kwader op iedereen, behalve zichzelf. Het is de bitterheid van een miskend genie, van een zelfverklaarde held die door niemand als held wordt gezien. De islam is Gods laatste, zuivere religie en de koran is Gods laatste openbaring die de kiemen van alle wijsheid en wetenschap bevat. Dat leidde in het verleden tot een beschaving die, naarmate die verder achter ons ligt, steeds mooier en grootser wordt. Maar in het rampzalige heden legt de islamitische wereld het militair, politiek, economisch en wetenschappelijk niet alleen af tegen het Westen, maar ook tegen landen als China, India en Brazilië. Het enige wat rest, is het heimwee naar een grootse tijd die er nooit is geweest.

Zolang de islamitische wereld meer achterom kijkt dan in de spiegel zal het niet snel wat worden. Zolang de massa bij ieder probleem 'islam is de oplossing' roept, verwacht ik geen verbetering. Ik ben naar de mens eigenlijk somberder dan ooit over de islamitische wereld. En wat mij dan rest, is een gebed voor Gods kerk in de regio en dat haar licht helder mag schijnen. Maar ik geloof, ik geloof in een God wiens Geest waait waarheen hij wil. Ik geloof in een God die zich zo klein als een mens maakte en juist in het zwarte gat van het Midden-Oosten een helder licht deed opgaan. Het is de sprong van het geloof, de hoop van een gelovige die meer ziet dan wat voor ogen is. Voor de islamitische wereld is dat alles wat ik nu heb. Het is het geloof in een grootse toekomst. Insjallah, als God het wil.

Door Gert-Jan Segers

Deze column verscheen ook in het ND van 21 januari