Inbreng Wetsvoorstel 32211

Regulering prostitutie en bestrijding misstanden sexbranche

ChristenUnie-fractie

Onze fractie voelt de behoefte om alsnog een meer principiële voorvraag te stellen ten aanzien van prostitutie. Zijn de grote misstanden waaraan dit wetsvoorstel via uniformering van de regulering van de seksbranche wat tracht te doen niet inherent aan deze branche? Acht de regering een seksbranche met substantieel minder misstanden realistisch in de nabije toekomst?

Verder hebben de leden van onze fractie een aantal aanvullende vragen. Zo missen we in dit wetsvoorstel voorstellen met betrekking tot preventie. Was het niet gepast geweest ook op dat gebied de wetgeving aan te scherpen en meer maatregelen te nemen? De uitstapprogramma's van het vorige kabinet worden nu aan gemeenten overgelaten. Houdt de regring een vinger aan de pols bij het overpakken van deze uitstapprogramma's door gemeenten?  En zo ja, op welke wijze? Is de regering bereid de kamer op de hoogte te houden via voortgangsrapportages?

De regering geeft in de Memorie van Antwoord aan belang te hechten aan een meer intensieve handhaving in vooral het illegale segment van de seksbranche, maar stelt dat politie en gemeenten geen extra middelen ter beschikking krijgen. De regering relativeert het gevaar dat prostituees de illegaliteit verkiezen boven de registratieplicht, omdat de nadelen daarvan te groot zijn onder een streng regime van handhaving. Zal het echter tot een strenge(re) handhaving komen als noch bij politie noch bij gemeenten extra middelen ter beschikking komen voor toezicht en handhaving en alleen een efficiencyslag wordt voorgesteld? Graag een reactie.

De regering beoogt met dit wetsvoorstel meer uniformiteit in de omgang met prostitutie. Tegelijkertijd biedt de regering aan gemeenten met betrekking tot thuisprostitutie de keuze om deze vorm wel of niet vergunningsplichtig te maken. Ze erkent ook dat dit ten koste gaat van de uniformiteit, maar wil gemeenten niet in de weg staan bij hun huidige succesvolle aanpak.[1] Dat valt te prijzen, maar waarom kiest de regering er in dat licht niet voor om met betrekking tot de thuisprostitutie een vergunningsplicht op te tuigen in alle gemeenten? Is de regering niet bang dat in de praktijk een deel van de prostitutie - georganiseerd als seksbedrijf - als thuisprostitutie zal worden georganiseerd en zich zo aan het toezicht onttrekt? Wat doet de regering om ontduiking van dit wetsvoorstel via deze omweg tegen te gaan?