Vrijdag 17 februari organiseerde het Wetenschappelijk Instituut de bijeenkomst 'Katholieke en protestantse politieke visies ontmoeten elkaar'. Het Reformatorisch Dagblad en het Nederlands Dagblad waren die middag ook aanwezig op het Partijbureau en schreven beide een verslag. 

Kuiper: ChristenUnie om roomsen niet veranderen

AMERSFOORT – De ChristenUnie hoeft zichzelf helemaal niet te veranderen om in gesprek te komen met rooms-katholieke kiezers.
Zij komen juist naar de partij toe omdat ze is zoals ze is, aldus ChristenUniesenator Kuiper vrijdagmiddag tijdens een bijeenkomst op het partijbureau van de ChristenUnie in Amersfoort. Hij zei dat zelf van diverse rooms-katholieken te hebben gehoord. Zijn relaas werd staande de vergadering bevestigd door een rooms-katholiek CU-lid.

De ChristenUnie is een door en door protestantse partij, zei Kuiper verder. Door de partij is in het verleden onder meer stevig stelling genomen tegen het roomse subsidiariteitsbeginsel. „Die kritiek is zo principieel verwoord dat de ChristenUnie die niet zomaar kan inslikken.” Hij pleitte ervoor dat protestanten en rooms-katholieken die in partijverband met elkaar in gesprek gaan, elkaars tradities serieus nemen. „Niet meteen zoeken naar een mengvorm of de grootste gemene deler.”
Kuiper wees erop dat de twee groepen vijf eeuwen lang zich gescheiden van elkaar hebben ontwikkeld. De laatste tijd bespeurt hij enige toenadering. Het gesprek tussen beide denominaties is volgens hem wel een zaak van lange adem. „Daar moet je veel tijd voor uittrekken.”

Tijdens de bijeenkomst, die was georganiseerd door het wetenschappelijk instituut van de CU, zei de rooms-katholieke emeritus hoogleraar staatsrecht dr. G. J. M. van Wissen dat er meer is wat roomsen en protestanten bindt dan wat hen scheidt.
Vervolgens kwamen echter vooral de verschillen aan bod. Waar de protestanten de totale verdorvenheid van de natuurlijke mens belijden, geloven rooms-katholieken dat de mens door de zondeval niet dusdanig is aangetast dat hij geheel verdorven is.
Gelden bij Rome de overlevering en de kerkelijke leer naast de Bijbel als bron voor geestelijk gezag, protestanten beroepen zich op de Schrift alleen. Van Wissen betoogde dat het roomse politieke denken naar de protestantse visie opschuift. „Sinds het tweede Vaticaans concilie is er bij rooms-katholieken meer oog gekomen voor de eigen verantwoordelijkheid van mensen.” Kuiper wierp echter tegen dat de huidige paus principieel dezelfde opvattingen huldigt als zijn voorgangers, tegen wier denken de protestantse hoogleraar reformatorische wijsbegeerte dr. H. Dooyeweerd zich enkele decennia geleden nog verzette.

Bron: Reformatorisch Dagblad van zaterdag 18 februari 

http://www.refdag.nl/nieuws/politiek/kuiper_christenunie_om_roomsen_niet_veranderen_1_623883 

Vindt de paus dat ook?

AMERSFOORT - Protestanten en rooms-katholieken ontmoeten elkaar bij de ChristenUnie in het gezamenlijk denken over de visie op staat en samenleving. De katholieke leer van de subsidiariteit is in protestantse richting opgeschoven.

‘Tsjonge, als je zo iemand hoort spreken dan denk je toch echt dat het een protestant is.’ Met die kwinkslag blikte Peter Blokhuis, voorzitter van de ChristenUnie, tevreden terug op het gesprek over katholieke en protestantse visies op staat en samenleving. Blokhuis typeerde de bijeenkomst, georganiseerd door de wetenschappelijke afdeling van de ChristenUnie, als een ‘warm geloofsgesprek’.

..

De rest van het artikel is te lezen in het Nederlands Dagblad van 18 februari en op ND.nl: http://www.nd.nl/artikelen/2012/februari/20/vindt-de-paus-dat-ook

De bijdrage van Roel Kuiper (samenvatting)

Protestants en katholiek denken binnen de ChristenUnie, hoe kan dat?

1. De ChristenUnie is een protestantse partij, al zegt ze dit nergens expliciet. Toch zijn er katholieken die zich herkennen in met name het programma van de ChristenUnie. Het is winst wanneer we ons geestelijk niet voor elkaar afsluiten.

2. Wat is een vruchtbare methode om goede intenties te laten uitmonden in een serieus gesprek waarin protestanten en katholieken zich serieus genomen voelen? Er zijn omstandigheden (slinkend christendom, electorale voordelen), maar dat zijn argumenten ‘onder de streep’. Het zal om weging van uitgangspunten en inhoud moeten gaan.

3. Het gesprek tussen katholieken en protestanten met het oog op politieke samenwerking is eerder gevoerd. Drie fasen: kort na WO II (Doorbraak), in de jaren zestig en zeventig rond vorming CDA en in afgelopen decennium rondom EO, ChristenUnie.

4. Na WO II: Poging oude verzuilde structuren te doorbreken. Vanuit ARP zag men dit als ongewenste ‘synthese’. Aanhangers van de ‘Wijsbegeerte der Wetsidee’ (Dooyeweerd, Mekkes, Zuidema) toonden zich principiële tegenstanders. Dooyeweerd wees in Bezinning en Vernieuwing krachtig op het verschil in grondmotief. Dit werkt door in staats- en samenlevingsvisie. ‘Soevereiniteit in eigen kring’ en ‘subsidiariteit’ onverenigbaar.

5. Jaren zestig en zeventig: binnen ARP is lang geaarzeld over nauwere samenwerking met katholieken. Enerzijds stonden ze in ‘ethisch opzicht’ dichtbij. Anderzijds werd gevreesd voor nieuwe ontwikkelingen onder katholieken (‘deconfessionaliserend katholicisme’).

6. Opnieuw zagen aanhangers van de ‘WdW’ (Mekkes, Goudzwaard en Troost) een ‘eigen weg’. Deze bestond uit een meer bijbels-georienteerde politiek. Mekkes en Troost zouden aan de wieg staan van de RPF, Goudzwaard toonde zich kritisch over de ‘beginselenfusie’ tussen katholiek en protestants denken.

7. De grondslag die het CDA aannam was voor veel protestanten van het soort vaagheid, waarvoor gewaarschuwd werd in eigen kring in de jaren voorafgaande aan de fusie van ARP, CHU en KVP. Weinig sympathie voor de ‘grootste gemene deler’.

8. Nu is er opnieuw een fase van toenadering en verkenning. Deze is breder wellicht en meer geïnformeerd dan het proces in de jaren zestig en zeventig. Discussie over politiek-sociale grondmotieven moet steviger gevoerd worden. Kritiek op bijvoorbeeld ‘subsidiariteit’ is zodanig principieel verwoord dat de ChristenUnie die niet zomaar kan inslikken.

9. Voor de ChristenUnie is de Bijbel ‘bron en norm’. De ChristenUnie beschouwt zich als partij die een Bijbels geluid in de politiek voortbrengt. Niet biblicistisch, maar door centrale bijbelse normen en motieven (gerechtigheid, barmhartigheid, naastenliefde, rentmeesterschap, vrede, dienstbaarheid, vrijheid) om te zetten naar beleid en bestuur van het land. Hoe verhoudt dit ‘sola scriptura’ zich tot het katholieke spreken over de ‘traditie’ en het ‘leergezag’ van de kerk?

10. Het protestantse denken over staat en samenleving is meer federatief, gaat uit van kwade neiging van de mens, wil daarom macht begrenzen en controleren en is meer gericht op het beheersen van een maatschappelijke orde, dan op het ‘gemeenschappelijk goede’.

Roel Kuiper, 17 februari 2012