Vrijheid. Het is de hartenklop van de christelijk-sociale politiek en een belangrijke reden voor het bestaan van de ChristenUnie. Een politieke strijd voor vrijheid brengt ons ook aan de juiste fronten in het huidige politieke strijdtoneel.

Christelijke partijvorming is ooit begonnen met een vrijheidsstrijd. Het was de strijd voor vrijheid van onderwijs, waarbij Groen van Prinsterer en de zijnen knokten tegen liberale staatsopvoeding en voor het goed recht van christelijk onderwijs. Het was het onderdeel van een veel bredere strijd voor vrijheid van godsdienst. Een vrijheidsstrijd die nog altijd moet worden gevoerd. Daar waar een – tegenwoordig seculiere – meerderheid vaak de onbedwingbare neiging heeft om alle afwijkende geluiden te smoren, daar staat christelijk-sociale politiek pal voor ruimte voor levensbeschouwelijke verschillen. Zeker ook nu het bijzonder onderwijs opnieuw onder druk staat en een christelijke hulpverleningsorganisatie als Different van alle kanten wordt gekritiseerd.

Deze strijd betekent ook opkomen voor de vrijheid van mensen met een andere overtuiging. Zoals God zelf mensen de vrije keus geeft om het evangelie al dan niet te geloven, zo moeten ook wij staan voor de vrijheid waarin zowel kruid als onkruid opgroeien (Matteus 13:29). Dat is even lastig als de vader die zijn ‘verloren zoon’ moest laten gaan (Lukas 15), maar cruciaal als we geloven dat geloof nooit het resultaat van dwang kan zijn en alleen het werk van Gods Geest is. De vrijheid van godsdienst en levensovertuiging is dus voor iedereen.

Een andere onderdeel van de christelijk-politieke vrijheidsstrijd is de ruimte om zelf verantwoordelijkheid te dragen. Dat geldt voor de opvoeding van je kinderen, de zorg voor je naaste, het ontwikkelen van en werken met je talenten. We zijn geschapen naar Gods beeld en zijn mensen creatieve en relationele wezens, geneigd tot het kwade en tegelijk in staat tot het goede. Daarom komt het beste in ons boven als er vrijheid is om ons verantwoordelijk te kunnen gedragen. Overheid en markt hebben zeker hun eigen plaats, maar de eerste verantwoordelijkheid om goed te doen ligt altijd bij onszelf.

Christelijk-sociale politiek komt daarom ook in het geweer tegen alles wat mensen knecht. Prostitutie, verslaving, armoede, maar dat kan ook grootschalige bureaucratie zijn waarin mensen slechts nummers zijn en overdreven regelzucht die maatschappelijk en economische initiatieven eerder frustreren dan stimuleren. En de ChristenUnie zal steeds weer de barricades op moeten als, waar dan ook en voor wie dan ook, godsdienstvrijheid wordt ingeperkt. Je zou de ChristenUnie eigenlijk best een partij voor de vrijheid kunnen noemen.

Dit stuk verscheen ook in Handschrift, het partijblad van de ChristenUnie.