Het gunnen van die vrijheid kan ver gaan. Mensen met opvattingen die haaks op de mijne staan, hebben evenveel recht van spreken als ik. In die context stelde de journalist mij twee vragen naar de grenzen van die vrijheid. ‘Mag een islamitische school leren dat homo’s naar de hel gaan?’ Dit is dus een opvatting die haaks staat op de mijne, ook als die op een christelijke school zouden worden geventileerd. Niemand anders dan God komt het oordeel toe. Sterker nog, ik geloof zelf in een liefdevolle God bij wie iedereen welkom is zonder onderscheid. Maar het behoort wel tot de vrijheid van onderwijs om daar dus anders over te denken en dat te leren. De school zou ook mogen leren dat christenen zoals ik naar de hel gaan. Geen fijnzinnig statement, maar er moet wel vrijheid voor zijn. ‘Maar mag een school leren om homo’s van een flat te werpen?’ vroeg de journalist ook, en daar trek ik dus een dikke grens. Waar geweld wordt aangemoedigd en gerechtvaardigd, daar moet vrijheid niet worden gegund maar worden verdedigd. Onze rechtsstaat mag nooit ruimte geven in lessen in geweld tegen homo’s, ex-moslims, moslims, Joden of wie dan ook.

Een van de grote opgaven van onze tijd is het kunnen omgaan met diepgaande meningsverschillen. Dat vraagt veel van ons incasseringsvermogen, maar dat is alleen op te brengen als er vrijheid en veiligheid is om je mening te ventileren. Er is wat mij betreft vrijheid voor zowel COC als de gewetensbezwaarde ambtenaar, voor zowel orthodoxe moslims als overtuigde atheïsten, voor zowel de rituele slager als de Wakker Dier-activist. Maar er moet een grens worden getrokken als mensen de vrijheid misbruiken het recht in eigen hand te nemenof anderen daartoe aanmoedigen. Wie dan ook, hoe dan ook. Dan moet vrijheid beschermd worden.