Waarom zou een christen achterwege moeten laten wat hem of haar beweegt en inspireert? Natuurlijk niet om debat plat te slaan met een gezagsclaim. Anderen zien in de bijbel misschien hoogstens een bijzondere bundel boekjes en brieven. Dat Gods inspiratie, Zijn stem en adem, door deze woorden zelfs nu harten diep kan raken - dat blijft intussen gelukkig het geval (zelfs als je er niet in gelooft – zoals Bohr (apocrief) tegen Einstein zei: http://vikmeeuws.blogspot.nl/2006/01/het-werkt-ook-als-je-er-niet-in-gelooft.html!).

Je diepste ‘parels’ voor de ‘zwijnen’ werpen, tja, dat raadde Jezus zelfs af. Maar waarom zou je opeens midden in een hartstochtelijk pleidooi stokken, omdat je in een publiek gesprek iets van jezelf prijs dreigt te geven aan de openbaarheid – als je dat zelf wel wilt? Woorden zonder daden klinken hol. Zeker christenen doen er daarom goed aan niet harder te roepen dan ze zich daadwerkelijk inzetten voor vluchtelingen, ongeboren leven, ouderen, vredesmissies of ontwikkelingslanden. Geef je privé-geloof publiek handen, voeten - en ook een mond! Wees niet hypocriet of schuw. Doe en zeg op doordeweekse dagen gewoon wat je zondag hoort en viert.

Rob Nijhoff is wetenschappelijk medewerker bij het WI van de ChristenUnie en schreef deze column voor Protestant.nl