Henk Vos: "Af en toe roep je weerstand op"

01-03-2006 00:00 01-03-2006 00:00

DEN HELDER – Scheidend CU-raadslid H. Vos wil het prostitutiebeleid kunnen toetsen aan de Bijbelse noties van barmhartigheid en rechtvaardigheid. „Net als vroeger op de jongelingsvereniging ga ik ervoor, totdat mijn ongelijk is bewezen.”

Naam: Henk Vos
Leeftijd: 59 jaar
Partij: ChristenUnie
Ervaring: twaalf jaar
Gemeente: Den Helder
Samenstelling raad: VVD 6, CDA 6, PvdA 5, Leefbaar Den Helder 4, D66 3, Stadspartij Den Helder 3, Groen Links 2, ChristenUnie 2, AOV/Unie 55+ 1, Prins-Voor behoorlijk bestuur 1

DEN HELDER - Wethouders en raadsleden zag hij komen en gaan. Twaalf jaar was hij raadslid in een stad die bekendstaat om zijn verziekte verhoudingen. Vanwege zijn principiële stellingname botste hij veelvuldig met collega-raadsleden. „Ben ik overtuigd van mijn standpunt, dan ga ik ervoor tot het tegendeel blijkt”, zegt scheidend ChristenUnieraadslid H. Vos (59).

Hij is niet meer die synodaal gereformeerde knul die vanuit Den Helder de trein nam om in het weekend leiding te geven aan de gereformeerde jongelingsvereniging in Hoogeveen. Maar denk het kalende hoofd en de rimpels bij zijn ogen weg, en je ziet hem voor je in de Drentse consistorie. Henk Vos, van boerenkomaf, driftig knokkend voor zijn standpunt totdat zijn ongelijk blijkt.

In zijn laatste periode als raadslid zag hij hoe het stadsbestuur van Den Helder op hoop tegen hoop een Antillianenbeleid op poten zette. Kosten: 2 miljoen; resultaat: nihil. „De plaatselijke welzijnsstichting heeft het Antillianenprobleem niet kunnen oplossen”, zegt Vos. „Ik heb de raad diverse keren met zijn failliet geconfronteerd.”

Daar waar het jeugdbeleid van de gemeente mislukte, slaagden diverse migrantenkerken wonderwel in het beteugelen van problemen binnen de Antilliaanse gemeenschap. „De jongens die daar nu de Bijbelstudie leiden, liepen vier jaar terug de gevangenis in en uit.” Het succes van de kerken kwam voor de christenpoliticus niet als verrassing. „Voor het besturen van de samenleving zijn ze onmisbaar, net als de familie en het gezin.”

Alle hoofdpijndossiers gingen door zijn handen: de perikelen rond het evenementencomplex Cape Holland en de grote fraudezaken, waarbij het handelen van de gemeente werd onderzocht. „Ik was aangezocht als intermediair tussen het college en de raad om de accountants aan te sturen. Dagelijks kreeg ik minstens vier telefoontjes: Eigenlijk willen we die en die ambtenaar ook gaan verhoren. Wat vindt u ervan?”

Vos hield het hoofd koel en bouwde bij het ambtenarenapparaat krediet op. „Achter de schermen maak ik daar nog steeds gebruik van, bijvoorbeeld om de migrantenkerken ter wille te zijn.”

Een autoriteit in het woelige Den Helder is Vos nooit geworden. Sterker nog, toen hij het fractiestandpunt over het uitgaanscentrum Cape Holland uiteenzette, werd hij weggehoond. „De discussie spitste zich toe op de komst van een gokhal als financiële drager van Cape Holland. Ik heb gezegd: De Bijbel leert mij dat een economie gebaseerd op hebzucht geen kans van slagen heeft. Maar weinigen waren het met mij eens. De een zei: „Stop met dat gepreek.” Een ander begon over de kruistochten en zei: „Net of christenen altijd een voorbeeld zijn.””

Is dat geen bittere pil; in de nasleep van een fraudezaak de gevierde man zijn en rond Cape Holland de gebeten hond? Vos haalt de schouders op. „De raad is hier zo vaak van samenstelling veranderd. Raadsleden bij wie je krediet had, verdwenen. Daarna begin je weer opnieuw.”

Even later: „Als fractie wilden we niet onnodig weerstand oproepen. Maar zo nu en dan kun je daar niet omheen. Gedeeltelijk heeft dat met je stijl te maken, maar het hangt ook samen met de onderwerpen die op de agenda staan. Neem het prostitutiebeleid of de uitvoeringsmaatregelen van de sociale dienst, die soms veel te ver gaan. Ik wil die kunnen toetsen aan de Bijbelse noties van barmhartigheid en rechtvaardigheid. Net als vroeger op de jongelingsvereniging ga ik ervoor totdat mijn ongelijk is bewezen.”

Als hij zijn opvolger onbevangen hoort uitleggen wat de ChristenUnie voor partij wil zijn, geniet Vos. Blij is hij ook met het besluit van acht kerkelijke diaconieën in Den Helder om zich te verenigingen in een welzijnsstichting, die een taak krijgt bij het uitvoeren van de nieuwe welzijnswet WMO. „Soms denk ik dat hier toch een beweging op gang komt.”

Dit is de derde aflevering van een serie interviews waarin raadsleden van ChristenUnie en SGP terugblikken op hun ervaringen tijdens de afgelopen raadsperiode. Donderdag deel 4.

Bron: Reformatorisch Dagblad, Jacco Gunst

Foto: Reformatorisch Dagblad, Sjaak Verboom

« Terug

Nieuwsarchief > 2006

december

november

oktober

september

augustus

juli

juni

mei

april

maart

februari

januari