Toen we vorig jaar met de ChristenUnie naar een ander pand verhuisden, ging er veel tijd zitten in het selecteren en inpakken van de boeken uit onze bibliotheek. Welke boeken zouden we nog meenemen naar het nieuwe gebouw? Welke publicaties zijn inmiddels gedateerd?

Overduidelijk bleek wat in het verleden belangrijke discussies waren voor christelijke politici. Planken vol over medisch-ethische kwesties, over het Midden-Oosten, over godsdienstvrijheid en economische orde. Ook de zondag kon zich verheugen in heel wat plankruimte. 
Het beschermen van rust en kerkgang op de eerste dag van de week was lang een centraal onderdeel van christelijke – of misschien beter gezegd: gereformeerde – politiek. Bij het opruimen van de planken 'zondagsrust' dacht ik: moet dit allemaal nog wel mee, is dit geen achterhoedegevecht?  
Afgelopen donderdag, op de laatste vergaderdag van de Tweede Kamer voor het kerstreces, is een verzoek van D66 en VVD aan de regering om de Zondagswet in te trekken met brede steun aangenomen. De zondagsrust komt nu in de handen van gemeenten. 
Minister Plasterk staat niet te trappelen veranderingen op dit punt door te voeren, aangezien er geen problemen zijn die door deze parlementaire ijver worden opgelost. Maar goed, dat is ook niet zo belangrijk. Politiek gaat immers om principes, zelfs voor D66. Het Kamerlid Schouw zet zich dan ook al enkele jaren in voor deze kwestie (al moest hij het antwoord schuldig blijven op de vraag wanneer iemand voor het laatst door de Zondagswet is dwars gezeten). 

Antwoord
De invoering van de zondag als rustdag vond plaats onder Constantijn de Grote. In een edict in 321 werd zowel aan heidense als aan christelijke onderdanen de zondag aanbevolen als de 'eerbiedwaardige dag voor de verering van de Zon'. We keren dus langzamerhand terug naar het tijdperk van voor Constantijn. Dat is niet onbegrijpelijk. De ontwikkeling past in onze tijd van secularisering: nog slechts 5% van de Nederlandse bevolking gaat op zondag naar de kerk. De zondag is nu bestemd voor andere zaken, vooral voetballen en winkelen. 
Daarmee blijft de zondag bestemd voor religie. Want niet alleen stadions, ook winkels zijn hedendaagse zingevingscentra. Consumptie is het antwoord op onze problemen, de uitvlucht uit het dagelijks leven, de mogelijkheid de sleur te overstijgen. De Megamarkt is de nieuwe megakerk. 
Vroeger werd de kerkgang beschermd, nu het shoppen. Vroeger stonden de deuren van kerken altijd open, nu de schuifdeuren van winkels. Kerkvaders beleden nog: “Onrustig is mijn ziel tot het rust vindt bij U, o Heer!", AD 2012 zeggen we met de VVD: "Shoppen is ook zondagsrust!".   
Straks zijn alle dagen gelijk: iedere dag kunnen we geld verdienen, iedere dag kunnen we geld uitgeven. Alleen op Eerste Kerstdag zullen we nog samen zijn en uithijgen, verlangend naar het cadeau van een gedeelde rustdag. 

Mr. drs. Geert Jan Spijker is directeur a.i. van het Wetenschappelijk Instituut Christenunie