Ik hoop op een tweede bekering

Joel Voordewind_kleinmaandag 28 september 2009 19:13

Morgen bespreken we in de Kamer het VN-rapport Goldstone over de Gaza-oorlog. Het rapport maakt Israel vele verwijten over vermeende schendingen van het humanitair en oorlogsrecht. Maar het rept met geen woord over de aanleiding van de oorlog, namelijk de acht jaar durende raketbeschietingen (12.000 stuks) op Israel. Ook heeft Goldstone het gebruik van burgers als menselijk schild door de Hamas niet onderzocht. Het stelt alleen dat dit niet kan worden uitgesloten, waarna er weer een eenzijdige veroordeling van Israel volgt.

Natuurlijk moeten individuele Israëlische militairen bestraft worden als zij zich schuldig hebben gemaakt aan het schenden van het oorlogsrecht. Israel is dit momenteel aan het onderzoeken. Dit staat echter in schril contrast met de Hamas-strijders die zelf geen onderzoek hebben ingesteld naar hun vermeende wandaden. Weer blijkt hoe terecht het is dat Hamas door de westerse wereld als terroristische organisatie wordt aangemerkt.

Hoe moeilijk het ook mag zijn; nu moet er gewerkt worden aan een definitief staakt het vuren tussen de Hamas en Israel, zodat alle niet-militaire goederen Gaza kunnen binnenkomen, en de nog bijna dagelijkse raketbeschietingen op Israel stoppen.

Uruzgan

Dacht ik afgelopen vrijdag me rustig te kunnen voorbereiden op deze week, werd ik overspoeld door telefoontjes van de media. Of het gerucht (opening Volkskrant) klopte dat de minister van Defensie nu óók voor verlenging van de missie in Uruzgan is. Gelukkig kon  minister Van Middelkoop in de loop van de dag zelf duidelijkheid geven: de huidige missie in Uruzgan stopt per eind 2010. Een eventueel officieel verzoek van de NAVO om een nieuwe inspanning van de Nederlandse krijgsmacht, wachten we af. De onduidelijkheid was ontstaan door uitspraken van minister Verhagen van Buitenlandse Zaken. Hij heeft de suggestie gewekt dat Nederland ook na 2010 Uruzgan niet in de steek kan laten. Zo'n opmerking is erg onverstandig. Het is een slecht signaal richting de NAVO-landen, die een vervanging van Nederland in Uruzgan overwegen. Zij kunnen nu afwachten waar Nederland mee komt. Ik verwacht dat het kabinet in het debat deze week duidelijk zal aangeven dat niet Nederland, maar de NAVO nu aan zet is.

Mythe

Kent u de grote mythe over softdrugs? 'Softdrugs is niet verslavend, gebruik het met mate.' Dat is de lijn van het Trimbos Instituut en Jellinek verslavingszorg. Afgelopen week werd duidelijk dat er inmiddels 370 tieners zijn opgenomen in speciale verslavingsklinieken om hen van de softdrugs af te helpen. Softdrugs blijkt alles behalve soft te zijn. Vooral door het toegenomen THC-gehalte in de cannabis zijn de grenzen vervaagd tussen soft- en harddrugs. Ook al uit eerdere onderzoeken bleek hoe verslavend softdrugs zijn. Inmiddels staan er naast de 370 tieners die behandeld worden nog eens 400 tieners op de wachtlijst voor behandeling wegens cannabisverslaving. Als het kalf verdronken is dan dempt men de put, zou je denken. Maar nee hoor, nog altijd lees je op de websites van het Trimbos en het Jellinek dat cannabis (ik weiger het woord softdrugs nog te gebruiken) niet lichamelijk verslavend is. In een voorbeeldgesprek tussen een tiener en een vader antwoordt de vader op de vraag van de jongen of het verslavend is. ‘Nee, het schijnt van niet.’

Ik vond dat we de mythe maar eens moesten ontmaskeren. Dus vroeg ik vorige week publiekelijk excuses van beide organisaties voor deze misleidende informatie. Het beleid is alleen gericht op verantwoord gebruik, zogenaamd gebruik met mate. Deze jaren-zestig-mentaliteit hoort niet meer met overheidsgeld gepromoot te worden. Een dag later stuurde ik deze organisaties een uitnodiging voor een gesprek, met de bewijzen van hun websites. Het gesprek zal binnenkort plaatsvinden. Ik hoop op een tweede bekering, nadat ze op het terrein van alcohol inmiddels adviseren niet te drinken voor je achttiende levensjaar. Hun advies zou kunnen worden: Gebruik geen cannabis, het is verslavend en slecht voort je leerprestaties en je gezondheid!

Het belooft een aardig heftig weekje te worden. Op 1 oktober wordt er ook nog een internationale bijeenkomst met Iran gehouden. Iran, een land dat de bouw van een tweede nucleaire installatie tot nu toe verborgen gehouden heeft voor het Atoomagentschap van de VN. De vraag is of Iran nu volledige openheid wil geven over de vermeende vreedzame doeleinden van deze nucleaire installaties of dat het blijft weigeren deze openheid te geven. In dat laatste geval zal de internationale gemeenschap daadkracht moeten tonen door te besluiten extra sancties tegen Iran in te stellen.

Joël Voordewind

Labels
fractieblog
Joël Voordewind

« Terug

Reacties op 'Ik hoop op een tweede bekering'

JS
Geplaatst op: 29-09-2009 00:14 Quote
In Christus is er geen onderscheid tussen Jood, Griek, of Palestijn.

We weten allemaal dat de meerderheid der Palestijnen een staakt het vuren en vrede wil, maar dat ze te arm en onderdrukt zijn om een leger en politie te kunnen betalen, waarmee ze effectief de Hamas extremisten in het gareel kunnen houden.

Maar noch Israel, noch de internationale gemeenschap wil hen hierin tegemoet komen: Rabin-Arafat, Oslo akkoorden, etc het werkt allemaal niet: de Palestijnen lijden nog steeds grote armoede, verdrukking en velen gaan dood of raken invalide door Israelisch geweld.

Daardoor blijft Hamas de enige rationele en realistische optie voor gematigde Palestijnen.
Johan van Driel
Geplaatst op: 29-09-2009 18:01 Quote
Door te blijven hopen op een utopische status-quo houden we de cirkel van van geweld in stand. Er zijn in feite drie dingen die we kunnen doen:
1. Bidden dat God tussen beide komt en de situatie oplost;
2. Als gehele internationale gemeenschap een kant kiezen (onwaarschijnlijk) en op die manier overwinning op een of beide partijen behalen;
3. Stoppen met inmenging in het conflict (met waarschijnlijk tot gevolg dat degenen die zich niet terugtrekken het pleit zullen beslechten en waarschijnlijk Israel om zeep geholpen wordt door naburige staten).

Wat we niet moeten onderschatten is dat Hamas over een goed geoliede indoctrinatiemachine beschikt en aan de andere kant Israel ook niet terugdeinst gevoelige informatie zo lang mogelijk buiten de pers te houden (maar dat heet dan 'normaal' in deze wereld)...

Bovendien staat zowel Israel als de internationale gemeenschap even machteloos als de Palestijnse gemeenschap:
*Israel kan geen beslissende acties uitvoeren vanwege angst voor vergelding, maar kan ook niet toekijken vanwege binnenlandse druk;
*De internationale gemeenschap is ronduit verdeeld over de zaak en staat daarin niet los van media die van alle kanten geenszins objectief (kunnen?) zijn.
*Noch de Palestijnen, noch de Israelieten leven zonder de angst op nieuw geweld. Mensen die het geweld graag zouden stoppen raken op den duur ook verbitterd door het onvermogen van hun medemensen.

Rest ons dan iets anders dan te bidden?
Nieuw bericht

Nieuwsarchief > 2009 > september

Geen berichten gevonden