2 maart 2005: De ChristenUnie ontving het volgende bericht: De familie Sediqi-Magomedova is op 8 februari 2005 vertrokken naar Afghanistan. Zij hebben dit niet op een reguliere wijze kunnen regelen. Zij ervoeren hun situatie in Nederland echter als zo uitzichtloos dat zij naar andere manieren zijn gaan zoeken. Zij hebben het uiteindelijk zo kunnen regelen dat zij op kosten van het IOM terug konden reizen. 

---

Familie Sediqi, Mohammad en Fatima en twee kinderen, wordt het land uitgezet. Zij vallen niet onder de pardonregeling van minister Verdonk van Integratie en hebben daarom vanaf 17 januari geen recht meer op opvang en hulp. Mohammed Sediqi moet terug naar Afghanistan, maar dan wel zonder zijn vrouw en dochter. Fatima is Russisch moet terug naar Rusland, maar dan wel zonder haar man en zoon. Het gezin Sediqi kan nergens als gezin heen, maar toch moeten ze het land uit. Volgens de Nederlandse overheid is de scheiding van man en vrouw en van ouders en kinderen in dit geval blijkbaar geen reden om van uitzetting af te zien.

Mohammed Sediqi, getrouwd met de Russische Fatima, is in 1999 uit Afghanistan gevlucht voor de strijd tussen de regeringsstoepen van de Moedjaheddin en de oprukkende rebellen van de Taliban. Wanneer dorpsgenoten er achter komen dat zijn vrouw van Russische afkomst, is wordt Mohammed door de Taliban afgeschilderd als communist en Russisch spion. Vanaf dat moment is hij vogelvrij. Een aantal van zijn familieleden wordt vermoord en ze besluiten te vluchten. Via Tsjetsjenië en met valse paspoorten komt het gezin uiteindelijk in Nederland terecht. Na jaren procederen is er voor hen geen plek meer in Nederland en moeten ze weg. Mohammed wordt teruggestuurd naar Afghanistan, maar Fatima kan niet zomaar mee terug. Haar geboorteakte is tijdens de oorlog in Tsjetsjenië vernietigd en zonder papieren komt ze Afghanistan niet meer in. Afghanistan zit voor de Sediqi’s als gezin dicht. De familie moet volgens de Nederlandse overheid dan maar naar Rusland, maar ook daar zit de deur potdicht. Fatima krijgt vanuit Rusland geen hulp om te zoeken naar haar geboortepapieren in Grozny en ook voor Rusland geldt: zonder papieren kom je er niet in.

Brieven naar minister Verdonk richten niets uit. De uitzettingsprocedure gaat gewoon door. De familie Sediqi is geen ‘schrijnend geval’, want, zo zegt de minister: De belanghebbende moet ‘onevenredig nadeel ondervinden’ om in Nederland te mogen blijven. Voor de minister is het uit elkaar halen van een gezin blijkbaar geen “onevenredig nadeel”.

De situatie van de familie Sediqi staat zeker niet op zichzelf. In september 2003 kwam er een eind aan en langdurige discussie over een generaal of een specifiek pardon voor asielzoekers die langere langer dan vijf jaar in de asielprocedure zitten. Balkenende I wilde niets van een dergelijke pardon weten, maar in de onderhandelingen voor Balkenende II werd er toch een ‘oplossing’ gevonden: alleen asielzoekers die langer dan vijf jaar in Nederland waren en nog steeds in de eerste procedure verwikkeld zaten, mochten in Nederland blijven. Alle anderen moesten het land uit. Dus ook diegenen die een tweede procedure hadden aangespannen omdat er nieuwe bewijzen waren die hun verhaal ondersteunden. Ook hier heeft de minister geen oog voor de weerbarstige werkelijkheid.