Laten we in de eerste plaats niet voorbijgaan aan het verdriet. Zelf heb ik Els Borst eenmaal persoonlijk mogen ontmoeten. Op een informele bijeenkomst ontmoette ik een vrouw die vriendelijk en genuanceerd was, zich kon inleven in de ander. Die herinneringen koester ik. En de gedachten aan haar gewelddadige einde zijn gruwelijk.
Dat de moord het indirecte gevolg is van een christelijke hetze tegen haar is te scherp gesteld. Zeker zijn veel te harde woorden gevallen, soms zelfs haatdragend. Die zijn niet goed te praten. En we kunnen ons bezorgd afvragen welke indruk de harde toon van het debat op de dader heeft gemaakt. Maar hij alleen is verantwoordelijk voor zijn daad.

En als we spreken over indirecte verantwoordelijkheid, dan ook over de falende instanties. Nog een week voor de moord op Els Borst heeft de dader zich aangegeven bij de politie en omdat hij bang was voor wat hij zou gaan kunnen doen. Er is een reële kans dat hij ten tijde van de moord in de gevangenis zou hebben gezeten als politie en justitie hun werk hadden gedaan. Een dramatische wetenschap.

Wat mij betreft staan zijn daad en verklaring haaks op alles wat Christus leerde. Niet te doden, maar het leven van een ander te koesteren. Vriend noch vijand te veroordelen, maar lief te hebben. Dat we elkaar vrijheid moeten geven om onze verantwoordelijkheid te nemen. Dat is in mijn beleving ook een maatschappelijke en politieke opdracht. Laten christenpolitici en sociaalliberalen hier dan ook zij aan zij staan, pal voor de vrijheid.

Gek of niet, met zijn moord op Els Borst om haar politieke stellingname heeft de dader een publieke daad begaan. Els Borst werd het slachtoffer van de onkunde of onwil van een mens om verschil te verdragen. Laten wij elkaar zoeken in de rouw om deze aanslag op de vrijheid. En haar verdedigen, in memoriam Els Borst.

Wouter Beekers, Wetenschappelijk Instituut ChristenUnie
Met dit schrijven, dat op dinsdag 16 februari in verscheen in dagblad Trouw, reageert hij op het artikel 'Moord Els Borst was christelijke aanslag', van Ewout Klei en Ibrahim Wijbenga in dezelfde krant.