___ (gebed van Jezus, uit het slot van Matteüs 11)
Nazomer 2019 _____
Lieve mensen,
In 2019 wil ik elke gebedsbrief beginnen met een gebed van Jezus zelf; dat kan een bemoediging zijn voor onze eigen gebeden, ook in de politiek. Ik zoek hoe we dit mee kunnen nemen in het eigen gebed, als navolgers die luisteren en meebidden, niet als mensen die exact dezelfde positie hebben als Jezus. Hij bidt als Zoon van God. Wij bidden omdat we door Hem ook tot zijn Vader kunnen naderen.
Het gebed staat deze keer aan het eind van Matteüs 11. Er gebeuren daar drie dingen na elkaar.
- Jezus dankt zijn Vader voor iets en noemt Hem “Heer van hemel en aarde”
(vs. 25 en 26).
- Jezus doet een algemene mededeling, daarin zegt hij iets over zijn eigen rol voor ons
(vs. 27).
- Jezus doet een oproep, Hij spreekt ons aan en belooft ons daarbij iets heel goeds
(vs. 28 – 30).
U kunt het zelf nalezen en er biddend over nadenken, hieronder schrijf ik wat ik er bij vond …
Toen ik laatst die tekst las, was voor mij de kern dat Jezus zijn Vader “Heer” noemt. Als wij dat ook zo doen – God aanbidden als de enige Heer – volgen we Jezus na en komen we tot rust. Jezus belooft dat. Dan kennen we de Vader. Jezus meldt hoe dat kennen kan: Hij laat ons eerst tot Hemzelf komen, want Hij openbaart wie de Vader is. Dat is zijn werk. Bij Hem zijn wij als jonge kinderen, die rust ontvangen.
Jezus spreekt over het kennen van de Vader en dat is iets dat voor wijzen en verstandigen verborgen is. Dat laatste blijkt doelbewust en Jezus dankt de Vader daarvoor! Misschien is dat zo omdat de vrucht van de boom van kennis van goed en kwaad in ons is. Toen Adams vrouw die vrucht ging eten vond ze het aanlokkelijk dat het haar wijsheid zou schenken en zij wilde verstandig worden. Maar zó komen we niet tot de Vader, niet door onze wijsheid of door ons verstand. Toch kunnen mensen zich wél tot God bekeren en Jezus dankt zijn Vader: “U hebt het aan kleine kinderen geopenbaard”. Het is dus meer zoals bij die kleine van Psalm 131. Het heeft gegeten, rust uit op mama’s arm en weet zich veilig bij haar. Een baby kan ook heel aandachtig kijken – zeker als je zelf aandachtig terugkijkt: zo leest die kleine jouw gezicht – en dat is heel indringend, maar niet op de manier van iemand die veel weet van goed en kwaad en daarmee wel even de goede keuzes zal maken. Het is eerder intiem: samen stil zijn.
Vanwege Jezus’ gebed over de kleinen die ontvangen begin ik niet met politiek, maar vraag liever eerst dat u begint met aanbidden. Dat is: uw volle aandacht geven aan de Vader die in het verborgene is. Dat kan zelfs zonder woorden. Baby’s doen dat ook als ze uitrusten bij hun moeder of als ze ons aankijken.