Niet de vakantie van de koning, maar dít is het diep verontrustende nieuws van dit weekend. Een leraar die de vrijheid van meningsuiting uitlegt en verdedigt en daarna door een leerling die die vrijheid haat gruwelijk vermoord wordt. Dit is een slag in de al langer durende existentiële strijd om onze beschaving. Het is de strijd van vrijheid, van onze democratische rechtsstaat tegen de barbarij van het jihadisme.

Bij de komende Tweede Kamerverkiezingen mogen coronamaatregelen niet betekenen dat mensen hun stem niet kunnen uitbrengen. De wet die de minister van Binnenlandse Zaken hierover in voorbereiding heeft, moet wat de ChristenUnie betreft worden aangepast. Zo moet voldoen aan de gezondheidscheck een dringend advies zijn, maar geen randvoorwaarde voor het uitbrengen van de stem. Ook mogen er geen te hoge drempels worden opgeworpen voor mensen met een beperking om hun stem uit te brengen. Dat zijn té fundamentele inperkingen van het kiesrecht. ChristenUnie-Kamerlid Stieneke van der Graaf diende over deze punten amendenemten in op het huidige voorstel omtrent de tijdelijke regels voor de komende Tweede Kamerverkiezingen. Beide amendementen konden rekenen op brede steun van de Kamer en zijn aangenomen.

Toen ik 14 jaar was, startte mijn vader een eigen bedrijf. Hij bouwde zijn eerste machine zelf, met zijn eigen handen. Thuis op zolder. Jaren later liep ik door zijn fabriekshal tussen de machines met die typisch groene kleur en de geur van olie. Nog altijd moet ik aan mijn vader denken als ik op werkbezoek ben bij een bedrijfsschool of een ondernemer in de techniek. Ik kan intens genieten van vakmensen en vakmanschap.

Deze laatste begroting Binnenlandse Zaken van deze kabinetsperiode roept de vraag op wat voor overheid de burgers de afgelopen periode hebben ontmoet. Stond in het contact met de gemeente, de Belastingdienst en de uitvoeringsorganisatie de regel of de mens centraal? Ik denk dat de toeslagenaffaire, maar misschien ook wel de versterkingen in Groningen laten zien dat in het woud van regels en bestuurslagen dat we hebben gecreëerd, soms met een zaklamp gezocht moet worden naar de menselijke maat. Stel je eens voor: je hebt problemen met de Belastingdienst, je bent afhankelijk van een uitkering, je maakt aanspraak op de Wmo en je hebt voor je kind een persoonsgebonden budget nodig. Ga je dan nog een zorgtoeslag aanvragen? Of loop je dan het risico dat de overheid zich tegen je kan keren?

Het gaat niet goed. We nemen stevige maatregelen. Er is een gedeeltelijke lockdown. En dat doen we op hoop van zegen. 

Toch vraag ik, in navolging van collega’s, om een moment van zelfreflectie. En dat doe ik niet vanaf de maan, alsof ik er helemaal geen deel aan heb. Ik doe dat vanuit grote betrokkenheid. Maar toch. Is het dan toch te laat? Toch te weinig? Is dan toch de opschaling van de testen zodanig niet goed gegaan dat we er niet klaar voor waren, voor die tweede golf? 

Burgers die verstrikt raken in een web van regelingen en formulieren moeten voortaan op één plek terecht kunnen met alle hulpvragen. Dit voorstel doet ChristenUnie-Kamerlid Stieneke van der Graaf vandaag in het debat over de begroting van Binnenlandse Zaken. Vorig jaar deed de Nationale Ombudsman Reinier van Zutphen al de oproep voor één loket bij de overheid voor al je vragen. Wat de ChristenUnie betreft moet dat ook de stip op de horizon worden. Er moet één fysieke plek komen waar mensen die het water aan de lippen staat terecht kunnen en waar iemand beschikbaar is die hen ziet en helpt. 

Het is ongelooflijk verdrietig als je machteloos moet toekijken als je kind zó ernstig ziek is en lijdt, en je weet dat je het kind op korte termijn zult verliezen. Juist daarom past het ons om hier voorzichtig over te spreken. Als het gaat om jonge kinderen die op korte termijn zullen sterven, dan gaat het in de kern om het verlenen van passende zorg in hopeloze situaties waar geen perspectief meer is.