Tweede Kamerleden

Afgelopen zaterdag was een rotdag. Het Oekraïense gezin Andropov met drie in Nederland opgegroeide kinderen, stapten noodgedwongen op het vliegtuig naar Kiev, de hoofdstad van het land waar zij vandaan komen, maar dat voor de kinderen een onbekende plek is.

Ik sta na vijf-en-een-half jaar Binnenhof nog steeds wel eens te kijken van de ‘Haagse werkelijkheid’. Eigen aan die Haagse werkelijkheid is bijvoorbeeld dat er van een breder plan soms één element uit wordt gelicht dat zonder context wordt becommentarieerd. Het tegenovergestelde gebeurt ook – soms zelfs tegelijkertijd: een discussie of gesprek over het ene onderwerp, kan zomaar aan een andere discussie worden vastgeplakt, met een heel vreemde context als gevolg.

We leven op de top van een hoogconjunctuur. Er zijn signalen dat we deze al zijn gepasseerd. De piek in economische groei lijkt in ieder geval achter ons te liggen. De verwachte groei voor dit jaar is door het CPB met enkele tienden neerwaarts bijgesteld. De arbeidsmarkt wordt met de dag krapper. Ondernemers schreeuwen om personeel. Het lijkt voor ondernemers moeilijker dan ooit goede vakmensen en genoeg seizoenswerkers te krijgen, alhoewel kaartenbakken nog allesbehalve leeg zijn.