Het Binnenhof. Wat een prachtplek. Ik was er afgelopen week. Een plek waar ontmoeting centraal staat. Waar samen gegeten wordt, waar mensen er voor elkaar zijn. Waar vrijwilligers klaar staan om een spelletje te doen of een praatje te maken. Waar ouderen in beweging blijven.

En nee, dan doel ik niet op onze loopjes naar de interruptiemicrofoon.

En ik heb het niet over politieke spelletjes in dit huis.

Op deze feestelijke Prinsjesdag weten we ook dat mensen zich zorgen maken. Of ze rustig kunnen bestaan, of ze goed kunnen zorgen voor geliefden. Juist daarom is het tijd voor verandering. De koning sprak mooie woorden over de samenleving. ‘Het maatschappelijk weefsel verdient alle bescherming.’ Daarmee heeft hij de kern te pakken. De samenleving is nu aan zet. De markt is niet de oplossing voor tal van problemen. En van de weeromstuit alles van de overheid verwachten is veel te maakbaar. Ik vind dat de overheid de samenleving op waarde moet schatten. Zorgzame gemeenschappen in de straten, in de wijken, in de dorpen en in de steden. Bouwen met elkaar én voor elkaar.

Het Bijbelboek Spreuken spreekt over ouderen als volgt: "De ouderdom is een prachtige kroon, je vindt hem op de weg van de rechtvaardigheid."

Woorden die me raken als ik ze naast de schrijnende verhalen leg die soms uit de ouderenzorg en -sector tot ons komen. Maar ook woorden die me inspireren. Oud worden als kroon op je leven, omringd door mensen die voor je zorgen omdat jij dat heel je leven voor hen deed. Tot de tijd gekomen is om het leven hier definitief achter je te laten.

Wanneer twee vrienden samen zijn en één van beiden valt, helpt de ander hem weer overeind. Een koord dat uit drie strengen is gevlochten, is niet snel stuk te krijgen.

Met deze prachtige Bijbeltekst zet ons programma in. Dat zet voor mij ook de toon in dit mooie programma. Het typeert iets van onze hoop en ons verlangen voor de samenleving.