Bijdrage ChristenUnie debat Israël/Gaza
Bijdrage ChristenUnie debat Israël/Gaza
Voorzitter, we zijn als Tweede Kamer terug van reces om de catastrofale situatie in Gaza te bespreken. Logisch, gelet op de verschrikkingen aldaar, voor de gijzelaars van de terroristen van Hamas én voor de inwoners die geen kant op kunnen, alleen nog de kant van de dood, door honger of door een kogel. Het is toch niet voor te stellen dat je als vader of moeder je kinderen uitgemergeld ten onder ziet gaan, omdat je niet bij voedsel kunt komen, dat nota bene zo dichtbij aan de grenzen van Gaza in ruime mate hoog staat opgetast.
Met dat ik deze nood onder woorden probeer te brengen als Nederlandse parlementariër, ver weg van Gaza, voel ik ook verlegenheid en mij past bescheidenheid.
En toch voorzitter zal ik vanmiddag niet zwijgen, maar proberen een stem te geven aan hen die lijden in Gaza, terroristen ter verantwoording roepen en regeringen op hun zware verantwoordelijkheid wijzen.
Voorzitter, en ja, daarbij is het geen geheim dat de ChristenUnie zich verbonden voelt met het Joodse volk. Die verbondenheid zit diep. Ze komt voort uit ons geloof, uit onze geschiedenis, uit de plicht die wij voelen tegenover een volk dat zo veel geleden heeft. Vrienden waarmee je je diep verbonden weet, kun je natuurlijk ook de waarheid zeggen. Juist daarom spreken we vandaag ook duidelijke taal, waarbij we onderscheid maken tussen het land en volk van Israël en de regering.
Immers, als een regering, zoals de regering-Netanyahu, mensenrechten schendt en ondertussen extremistische ministers vrij spel geeft, verliest zij haar morele gezag. Bovendien, na bijna twee jaar strijd zijn de gijzelaars nog altijd niet bevrijd, is Hamas nog altijd niet verslagen en heeft de regering-Netanyahu nog altijd geen geloofwaardige exit-strategie en een postoorlogsplan ontwikkeld. Nu dreigt hij de militaire inzet in Gaza nog verder te willen intensiveren, tot en met een complete bezetting. Een duidelijke meerderheid in Israël, tot en met de oud-leiders van Shin Bet en de Mossad, zeggen inmiddels: stop de oorlog, breng de gijzelaars terug, stop het lijden en stuur aan op een regionaal-internationale coalitie die orde op zaken stelt in de Gazastrook waar geen plaats meer is voor Hamas. Ik kan het alleen maar eens zijn met deze meerderheid.
Voorzitter, terug naar de catastrofale situatie in Gaza. Wat de honger daar nog aangrijpender maakt, is dat het voedsel in ruime mate aan de grenzen van Gaza klaarstaat – ja, soms zelfs al in het gebied aanwezig is, maar niet gedistribueerd wordt! Over wie daarvoor verantwoordelijk is, doen veel verhalen de ronde. Over de VN, over Hamas die voedsel steelt en daar vervolgens grof geld aan verdient, over de GHF en Israël. Wat is het beeld dat de minister hierover heeft en wat is zijn inzet richting Israël, de VN en GHF? Wat kan Nederland nog meer betekenen om de honger in Gaza te stillen, afgezien van de prijzenswaardige, maar niet-ideale droppings vanuit de lucht? Na alle harde, onverantwoorde bezuinigingen op ontwikkelingshulp is deze vraag extra relevant.
Dat al dit voedsel niet op de plek van bestemming komt, daarvoor draagt Israël een zware verantwoordelijkheid, maar ook Hamas. Hamas geeft niets om de eigen bevolking, gaat maar niet akkoord met een staakt-het-vuren en laat de gijzelaars maar niet vrij, integendeel, gelet op hun afschuwelijke video’s van de uitgemergelde Breslevski en David. Sterker, Hamas acht dat allemaal legitiem zolang Israël nog bestaat. Hoe moet er toch ooit vrede komen als leden van Hamas Joden meer haten dan hun kinderen liefhebben, om Golda Meïr te parafraseren. Pak Hamas en hun broodheren, zoals Qatar, dus aan. Hoe en wanneer gaat de regering en de EU nou steviger optreden tegen Hamas en hun sponsoren?
Dat 22 Arabische landen samen hebben opgeroepen om Hamas te ontwapenen en een einde te maken aan hun heerschappij in de Gazastrook is een hoopvol signaal. Welke exit-strategie staat het Nederlandse kabinet eigenlijk voor? Wat doet het kabinet om die strategie te verwezenlijken? Welke rol zou de EU daarin moeten en kunnen spelen? Hoed u in ieder geval voor fouten, zoals Macron en Starmer die hebben begaan, door te beginnen over de erkenning van een Palestijnse staat, terwijl Hamas nog met zijn terroristische scepter in Gaza zwaait.
Ik rond af. Al onze inzet moet nu gericht zijn op het stoppen van de oorlog in Gaza, op voldoende voedsel voor de Gazanen, op het vrijlaten van de gijzelaars, én in de tussentijd op het niet laten verdelen en verder uit elkaar drijven van ons volk hier door het conflict dáár. Dat na de terreur van 7 oktober 2023 en de oorlog in Gaza het antisemitisme in ons land fors is toegenomen, doet me dan ook verdriet, en ik roep de regering daarom op om daar een vuist tegen te blijven maken.
En om zich blijvend in te zetten voor het lenigen van nood elders. Immers, we zijn vandaag weliswaar bij elkaar gekomen om te voorkomen dat er nog meer mensen in Gaza sterven door honger en geweld, maar alle aandacht voor Gaza mag niet betekenen dat het lenigen van de nood van de tientallen miljoenen die gebukt gaan onder honger en geweld in Jemen, Soedan en Congo nog verder naar de achtergrond verdwijnt. Wat doet de regering voor hen en is dat wel genoeg?
