Chaos in politiek Den Haag - tijd om op te staan
Bijdrage Mirjam Bikker aan debat over de ontstane politieke situatie
Wat een ongelooflijke ellende staan we naar te kijken. Het is een bende. Deze coalitie strompelt van ellende naar ellende en politiek Den Haag komt maar niet tot gedragen gedeelde antwoorden waar ons land van opknapt. Vandaag staren we naar de restanten van een kreupel kabinet en de bestuurbaarheid van ons land is in gevaar.
De koning vroeg dit kabinet na 3 juni zeer nadrukkelijk: “blijf doen wat in het algemeen belang noodzakelijk is voor het Koninkrijk.” Als de Koning dat vraagt, en je loopt tóch weg… dan is dat niet moedig, maar misplaatst. Als de Koning vraagt om demissionair aan te blijven, en je loopt weg… dan loop je weg voor je bestuurlijke verantwoordelijkheid. Het land raakt steeds verder vast in een politiek moeras. En ja, ik weet het, Den Haag is voor een deel gebouwd op moeras. Helaas. Maar we hoeven ons niet te gedragen alsof het steeds sompiger en sompiger moet worden zodat alles vastloopt. En iedere grotere partij die betrokken is geweest bij de vorming van deze coalitie heeft dat zichzelf ook zeer aan te rekenen. Heeft NSC nog overwogen om terug te keren op haar rasse schreden?
Want wat je zaait, dat zul je oogsten. Dat weten we allemaal. Dit is niet waar de politiek voor geroepen is. Dit is niet waar wij voor gekozen zijn. Ik ben in ieder geval de politiek ingegaan om werk te maken van dit land. Om te staan naast al die mensen die iedere dag het goede zoeken.
Daarom is vandaag de vraag: hoe houden we ons land bestuurbaar? En ik wil de Minister-President danken. Want ja, u stond in deze dollemansrit zonder rugdekking. Hulde voor uw uithoudingsvermogen, hulde voor hoe u daarin volgehouden hebt. Maar laten we eerlijk zijn, dit moeten we niet nog een keer meemaken.
Het is nog vier weken tot het verkiezingsreces. Laat die weken er niet nog vier van vergiftiging, verdeeldheid en polarisatie worden, maar vier van verantwoordelijkheid. Want ja, het is begrotingstijd, maar de echte beslissingen zullen vallen na de verkiezingen. En daarom kunnen we zeggen: demissionair is nu goed, beleidsarm is beter, en stabiliteit is het allerbeste. Kabinet: beperk je tot het hoogstnoodzakelijke. En dat is ook mijn vraag aan de Minister-President. Direct na de verkiezingen moet ook verkend hoe dit demissionaire kabinet kan besturen gedurende de formatie. Want wij weten allemaal, dat is zelden in zes weken gepiept. De ChristenUnie is voorstander van een verkenner. Daarnaast denk ik ook met buikpijn terug aan de start van de vorige formatie. Dat ging niet goed. De verkenners die toen zijn aangesteld, de bende die we toen gezien hebben. Voor snelheid, gezag en vertrouwen is het, wat de ChristenUnie betreft, noodzakelijk dat de Koning weer zijn rol krijgt bij het begin van de formatie.
Nederland schreeuwt om politiek die niet begint bij de megafoon en het daarbij laat, maar politiek die wil aanpakken, vanuit rust, vanuit vertrouwen, vanuit verantwoordelijkheid. En daarvoor wil ik opstaan. Elke dag.
