Berichten geschreven door Gert-Jan Segers

Als de overheid niet onderworpen is aan het recht, dan is er geen verschil meer met een roversbende, schreef Augustinus ooit. De overheid kan een monster zijn. De overheid kan jarenlang en stelselmatig ouders vermalen met onmogelijke eisen, hoge terugvorderingen en beslaglegging. De overheid kan genadeloos zijn door zich doof te houden voor mensen die ten einde raad zijn. Inmiddels weten we dat onze bloedeigen Nederlandse overheid zich inderdaad heeft gedragen als een monster. En dat monster hebben wij zelf gebaard.

Soms weet je dat je een belangrijke politieke beslissing alleen maar op grond van je eigen, diepste overtuiging kunt nemen. En daarna dan samen met de fractie en de eigen bewindspersonen op grond van ook hún eigen morele kompas. Dan weet je dat je alle peilingen en politieke overwegingen zoveel mogelijk terzijde moet schuiven en moet doen waarvan je gelooft dat het echt het goede is.

Het verlengen van de lockdown is helaas noodzakelijk. Maar die verlengde lockdown is wel heel zwaar. We merken de sociale-emotionele impact. En de gevolgen zijn vooral groot voor jongeren, voor studenten, ouders met jonge kinderen. Terecht dat veel collega’s ook vragen naar de onderwijsachterstanden. Ik zou dan niet alleen willen vragen naar de onderwijsachterstanden op korte termijn maar ook naar die op lange termijn.  Wat doen we om die weg te werken en te voorkomen?

Ook bij onze fractie hebben we met ongemak om ons heen gekeken, dit reces, en gezien dat het grootste deel van Europa ons voor gaat met het vaccineren van zijn bevolking. Om nog maar te zwijgen van Israël, dat al meer dan een miljoen van z’n inwoners heeft ingeënt met een eerste vaccinatie. Waarom lukt het hen wel en ons niet?

De eerste vaccins zijn aangekomen in ons land en dat is heel goed nieuws voor iedereen die daar reikhalzend naar uitkijken. Op korte termijn zal Nederland beginnen met vaccineren. Ik hoop dat dit ons betere bescherming tegen het virus gaat geven, zeker nu de druk op de zorg ongekend hoog is en de gevolgen van de lockdown groot zijn.

Terwijl de Koning zijn mooie Kersttoespraak aan het houden was, draaide de manische meningenmachine gewoon door hier. Over Corona, de kerk, een minister. De kerk mag zich in deze tijd wel op hele speciale belangstelling verheugen.. Het heeft iets treurigs als een verslaggever van een grote krant op 1e Kerstdag naar Staphorst reist om bij een kerk te posten en als mensen los gaan nadat een minister ter kerke ging.

Het is het laatste coronadebat van dit bewogen jaar. Het is ook op een heel bewogen moment, aan het begin van een lockdown. En het is goed om ook dan te reflecteren, terug te blikken. We moeten concluderen dat we dit voorjaar niet voorbereid waren op een pandemie. We moeten constateren dat de zorg is overbelast. Dat de hulpmiddelen waren verplaatst naar verre landen. En we zien hoeveel dit vraagt van een overheid, van een kabinet, van ondernemers, en van ons als geheel als samenleving. 

We gaan weer in een lockdown en alles moet weer tot stilstand komen. De besmettingen zijn te veel, de druk op de zorg is te groot en de sociale en economische prijs die we daarvoor gaan betalen zal enorm zijn. Maar het komt toch echt door ons eigen gedrag. Minister-president Rutte en minister De Jonge lijken wat dat betreft toch een beetje op twee schoolmeesters die geen orde kunnen houden. Ze schreeuwen ‘stilte!’ en in het kabaal van de klas is zelfs van die schreeuw weinig te horen. En ik schrijf dat zonder een spoor van leedvermaak, want daarvoor is de situatie veel te ernstig.