Berichten geschreven door Gert-Jan Segers

Decennialang hebben we als land geprofiteerd van de gaswinning in het noorden. Maar nu we de gaskraan (terecht!) dichtdraaien, dreigen de inwoners dreigen bekaaid achter te blijven. Voor hen moeten er nieuwe perspectieven komen en dus vragen we het kabinet om een plan.

De laatste maanden is de wereld, is ons land, onze economie en samenleving, op z’n kop gezet. We hebben opnieuw geleerd dat ons leven niet maakbaar is.

Het is de week na de week ervoor... Een paar van de meest bewogen politieke dagen die ik heb meegemaakt. De al langer bestaande afschuwelijke situatie van vluchtelingen en migranten in kamp Moria veranderde in een inferno na een afschuwelijke brand die het kamp in de as legde. En dat gaf nog meer urgentie om te zoeken naar manieren om de mensen daar te helpen.

“Als corona ons íets duidelijk heeft gemaakt, dan is het wel dat echte aandacht en goede zorg het verschil maken in een mensenleven. Ik vind het buitengewoon pijnlijk dat in een tijd waarin ouderen zich extra kwetsbaar voelen, D66 een voorstel indient waarvan we weten dat het bij veel ouderen tot grotere onzekerheid en meer angst leidt." Dat stelt ChristenUnie-leider Gert-Jan Segers in reactie op de indiening van een initiatiefwetsvoorstel om een zelfdodingspil mogelijk te maken.

Een vriendin van ons helpt geregeld in een vluchtelingenkamp op Lesbos. In de medische hulppost verleent ze eerste hulp aan slachtoffers van steekpartijen en aan soms nog kinderen die zijn verkracht. Er zijn vechtpartijen, tenten branden soms af, er is wetteloosheid en vooral hopeloosheid. ‘Dit is de hel’, zegt onze vriendin die ondertussen doet wat ze kan.

Vandaag doe ik samen met Rob Jetten van D66 het voorstel om de regering excuses aan te laten bieden voor het slavernijverleden. We willen dat die excuses gepaard gaan met een dialoog over de rol die Nederlandse overheden en instanties daarin hebben gespeeld.

De eerste zaterdag van maart van dit jaar was de laatste zaterdag dat we normaal bij elkaar konden komen. En ik weet het nog heel goed, omdat we de verjaardag van mijn moeder vierden. Ze werd 79 en we kwamen als hele familie bij elkaar en we konden haar omhelzen, we konden een zoen geven en we konden veel dichterbij komen dan 1,5 meter. En dat was eigenlijk de laatste normale zaterdag.

Op 6 september 2012 stuurde een tienermeisje uit Haren een openbare uitnodiging via Facebook uit voor haar Sweet Sixteen-feestje. Ze nodigde 78 andere jongeren uit die ook hun vrienden zouden mogen meenemen. Zoals op sociale media wel meer volledig ontspoort, liep dit plan uit de hand.