Berichten geschreven door Gert-Jan Segers

De routekaart kunnen we wel van links naar rechts lezen, maar niet van rechts naar links. Dat heb ik gisteren geleerd. Dat was nieuw. En als het zo is, dan is het zo, maar dan helpt het wel als we wel weten hoe we kunnen afschalen en welke routekaart we dan moeten gebruiken. Dus daar graag helderheid over.

Er is commotie ontstaan over een ouderverklaring waarin reformatorische scholen zouden vragen om ‘homoseksualiteit af te wijzen’. We krijgen daar als ChristenUnie-fractie veel vragen over en ik beantwoord die graag.

Ons belastingstelsel is stuk. Het is veel te ingewikkeld geworden, het is niet rechtvaardig en het is veel te individualistisch. Vandaag presenteren wij als ChristenUnie met overtuiging en gepaste trots ons – door het Centraal Planbureau doorgerekende – voorstel (PDF) voor een grondige belastinghervorming. We laten daarmee zien dat het echt kan: een eenvoudiger stelsel, dat de welvaart rechtvaardiger verdeelt en ons ruimte geeft voor wat echt telt, ons aanmoedigt tot saamhorigheid en zorg voor elkaar. Het kan. Als je het maar wilt. En wij willen het.

Het is vandaag dankdag. En misschien voelt het helemaal niet als een dankdag. En toch wil ik er even bij stilstaan.  En ja, we nemen maatregelen. Ingrijpende maatregelen die ons allemaal raken. 

Maar toch is het wel mooi om dankbaarheid uit te spreken, richting de mensen in de zorg, onderwijs, politie, hulpdiensten, ambtenaren, richting vrijwilligersorganisaties, kerken. Mensen die echt aandacht aan een ander willen besteden. Maar ook dankbaarheid aan deze bewindslieden die dag en nacht werken in deze crisis en hun beste krachten daaraan geven. Dank daarvoor!

Een jonge moslim heeft op een gruwelijke manier Samuel Paty vermoord omdat die zijn leerlingen de werking van de vrijheid van meningsuiting onderwees en daarbij spotprenten van Mohammed liet zien. Vanuit de islamitische wereld kwamen woedende reacties en niet vanwege de onthoofding van Paty. Op de golven van woede was er daarna een jonge moslim bereid mensen te vermoorden in een kerk in Nice. De laatste woorden van een van hen, de jonge moeder Simone Barretto Silva, waren: ‘Zeg mijn kinderen dat ik van ze houd.’ Hartverscheurend.

Niet de vakantie van de koning, maar dít is het diep verontrustende nieuws van dit weekend. Een leraar die de vrijheid van meningsuiting uitlegt en verdedigt en daarna door een leerling die die vrijheid haat gruwelijk vermoord wordt. Dit is een slag in de al langer durende existentiële strijd om onze beschaving. Het is de strijd van vrijheid, van onze democratische rechtsstaat tegen de barbarij van het jihadisme.

Het gaat niet goed. We nemen stevige maatregelen. Er is een gedeeltelijke lockdown. En dat doen we op hoop van zegen. 

Toch vraag ik, in navolging van collega’s, om een moment van zelfreflectie. En dat doe ik niet vanaf de maan, alsof ik er helemaal geen deel aan heb. Ik doe dat vanuit grote betrokkenheid. Maar toch. Is het dan toch te laat? Toch te weinig? Is dan toch de opschaling van de testen zodanig niet goed gegaan dat we er niet klaar voor waren, voor die tweede golf? 

Voor wie niet beter weet, leek Staphorst de afgelopen dagen het epicentrum van de verspreiding van het coronavirus. Zo’n beetje heel Twitter, Facebook en ook veel gewone media oordeelden hard over een kerk in Staphorst. Berichtgeving daarover was niet eens altijd zorgvuldig, maar leidde vervolgens wel tot een nieuw besluit om het maximaal aantal bezoekers terug te brengen naar 30. Een ingrijpend, pijnlijk en ook verbazingwekkend besluit. Zeker omdat het epicentrum van de Coronocrisis helemaal niet in de kerken ligt. Integendeel. Dankzij grote zorgvuldigheid vindt maar 0,1% van de besmettingen in een religieuze bijeenkomst plaats.