Berichten geschreven door Gert-Jan Segers

Een vriendin van ons helpt geregeld in een vluchtelingenkamp op Lesbos. In de medische hulppost verleent ze eerste hulp aan slachtoffers van steekpartijen en aan soms nog kinderen die zijn verkracht. Er zijn vechtpartijen, tenten branden soms af, er is wetteloosheid en vooral hopeloosheid. ‘Dit is de hel’, zegt onze vriendin die ondertussen doet wat ze kan.

Vandaag doe ik samen met Rob Jetten van D66 het voorstel om de regering excuses aan te laten bieden voor het slavernijverleden. We willen dat die excuses gepaard gaan met een dialoog over de rol die Nederlandse overheden en instanties daarin hebben gespeeld.

De eerste zaterdag van maart van dit jaar was de laatste zaterdag dat we normaal bij elkaar konden komen. En ik weet het nog heel goed, omdat we de verjaardag van mijn moeder vierden. Ze werd 79 en we kwamen als hele familie bij elkaar en we konden haar omhelzen, we konden een zoen geven en we konden veel dichterbij komen dan 1,5 meter. En dat was eigenlijk de laatste normale zaterdag.

Op 6 september 2012 stuurde een tienermeisje uit Haren een openbare uitnodiging via Facebook uit voor haar Sweet Sixteen-feestje. Ze nodigde 78 andere jongeren uit die ook hun vrienden zouden mogen meenemen. Zoals op sociale media wel meer volledig ontspoort, liep dit plan uit de hand.

Pinksteren 2020. Het feest van de Geest. Zo’n 2000 jaar geleden ging het waaien, mensen gingen gloeien en opeens vielen alle verschillen weg. Daarna maakte het niet uit of je een arme visser uit de provincie was of een hooggeleerde intellectueel uit Jeruzalem. Of je man of vrouw was, donker of lichter van huid, of je geboren was als kind van Gods uitverkoren volk of dat je een heiden was. In de familie van God waren alle Menschen Brüder geworden. Het wonder van de kerk is dat er eenheid is die menselijkerwijs niet mogelijk is.

Aan het begin van de crisis zei de minister-president dat we met 50% van de kennis 100% van de besluiten moeten nemen. We zijn nu tien weken verder. We weten meer, maar natuurlijk nog steeds uit die achteruitkijkspiegel. Als we vooruitkijken, is het nog altijd mistig. Dat maakt sturen en bijsturen lastig.

De ChristenUnie roept het kabinet op om met kerken en christelijke netwerken als Niet Alleen om de tafel te gaan en op een verantwoorde en creatieve wijze te zoeken naar lokaal maatwerk voor hun bijeenkomsten en activiteiten.