Berichten geschreven door Gert-Jan Segers

‘Is het niet veel moeilijker om regeringsverantwoordelijkheid te dragen en is het niet veiliger om gewoon in de oppositie te kunnen zeggen wat je vindt?’ Een voorganger stelde me vorige week de vraag die me vaker wordt gesteld. 

Anderhalve week geleden zaten 4 en dan weer 8 fractieleden van de vier coalitiepartijen twee dagen lang aan tafel. We spraken daar over de verruiming van het kinderpardon. Dat waren goede en respectvolle gesprekken, soms ook scherp en lastig – maar we zaten er om eruit te komen.

Honderden kinderen en hun gezinnen die nu al jarenlang tussen hoop en vrees leefden krijgen binnenkort de mededeling dat ze definitief in Nederland mogen blijven. Dat is heel goed nieuws. Wat mij betreft zelfs een wonder.

Dit is goed nieuws voor heel veel gezinnen en kinderen die jarenlang in onzekerheid hebben geleefd. Tot voor kort leek het niet haalbaar om iets te doen aan de situatie van hier gewortelde kinderen die niet onder het kinderpardon vielen, daarom ben ik vandaag dankbaar dat we daarover alsnog tot nieuwe afspraken zijn gekomen.

Het debat over klimaatpolitiek warmt steeds verder op. Afgelopen weekend droeg collega Klaas Dijkhoff z’n steentje daaraan bij en als je sommige bijdragen leest, lijkt het klimaatdebat wel een nieuwe vorm van identiteitspolitiek te worden. 

Afgelopen zaterdag, een etablissement aan het water van de Zijl. Een stamtafel met reünisten van het Leidse dispuut van de CSFR, waar ik zes jaar lid van ben geweest. Bij deze lustrumviering, op een eiland bij De Kaag, realiseerden we ons – in ieder geval ik – dat de meeste aanwezigen bij lange na nog niet geboren waren toen wij dispuutlid waren. Toen het leven aan onze voeten lag en we dachten dat we onsterfelijk waren. Dertig jaar geleden waren we eerstejaars en tussen toen en nu staat het volle leven, met zowel vreugde als de flinke butsen die we hebben opgelopen. Onze hoofden en lijven zijn er het zichtbare bewijs van.

Ik heb de Nashville Verklaring niet ondertekend omdat ik bang ben dat het gesprek over geloof en homoseksualiteit niet is gediend met deze Verklaring. Het gesprek daarover is belangrijk, raakt mensen en moet daarom - wat je opvatting ook is - respectvol en open gevoerd worden. 

Nog twee dagen en dan is het jaar van onze Heer 2018 voorbij. Voor altijd. De weken en maanden zijn weer door onze vingers gegleden en op deze valreep is dit het moment om nog een keer over onze schouder te kijken. Ik word daar zelf altijd een tikje weemoedig van.