Allereerst dat ik zeer tevreden ben met het bereikte akkoord. André en ik hebben ons maximaal sterk gemaakt voor een goede inbreng van de ChristenUnie in dat akkoord. De ambitie en inzet die door de nieuwe coalitie is geformuleerd correspondeert prima met de inzet van de ChristenUnie in de verkiezingscampagne: een grotere inzet voor jeugd en gezin, duurzaamheid en kwetsbare groepen. Voor dit resultaat hoeven we ons niet te schamen. Afgemeten aan de vele reacties die we deze dagen ontvangen is dat ook helemaal niet nodig. Van het allergrootste belang was uiteraard deze de steun van onze eigen fractie. Die was uiteindelijk unaniem voor het akkoord. Wat een fantastisch moment was dat.

André Rouvoet heeft deze week bekendgemaakt dat hij de overstap naar het kabinet zal gaan maken.  Ik heb hem uiteindelijk gesteund in deze keuze. Dat was geen makkelijke keuze. Alles overziend kan ik me er echter goed in vinden. We zullen hem op de fractie wel erg missen. Persoonlijk heb ik na veel overdenken, en gesprekken met mensen die mij dierbaar zijn, me kandidaat gesteld voor de open gevallen post van fractievoorzitter. Ik ben bereid deze verantwoordelijkheid op me te nemen en met ons fantastische fractieteam te werken aan het profiel van de ChristenUnie in de Tweede Kamer. Nu als coalitiepartij. Ook dat zal wennen zijn. Maar er zijn slechtere dingen om aan te wennen.

Het coalitieakkoord is uiteindelijk in vijf weken tot stand gekomen. Dat is behoorlijk snel. Ik merk dat ook aan mijn lijf. Hard werken en weinig rust. Hopenlijk krijg ik in ieder geval dit weekend wat rust. De formatie zal vooral een zaak voor André zijn. Ik hoop dat men er snel uitkomt. Het zou goed zijn als het demissionaire kabinet wordt vervangen door een missionair kabinet. Een kabinet vol ambitie, dat wil gaan werken aan een beter Nederland.

Het staat mooi op papier, maar nu wordt het tijd dat een nieuwe ploeg ministers ermee aan de slag gaat. Geen woorden, maar daden! En reken er maar op dat ik (mocht de fractie me straks verkiezen) vanuit mijn nieuwe functie deze nieuwe ploeg opbouwend maar wel kritisch zal volgen. Uiteraard vanuit de wetenschap dat de fractie zich verbonden heeft met de inhoud van het coalitieakkoord. Dualisme zit namelijk in mijn (politieke) genen. Dat krijg je er dus niet uit, zeg ik maar in de richting van al die mensen die denken dat het monisme weer terug is! Degene die mij gevolgd hebben in de tijd dat ik fractievoorzitter was in de gemeenteraad van Zwolle (met voor het eerst een wethouder in het college) weten wat dat betekent.