De koopzondagen kwamen ter sprake vanwege een commentaar in de Telegraaf. Het kabinet moest zich schamen omdat het het aantal koopzondagen aan banden wil leggen. Sinds wanneer moet je je schamen als je overtreding van de winkeltijdenwet wilt tegengaan? Dat is namelijk wat het kabinet voorstaat. We kennen in Nederland het wettelijk recht op 12 koopzondagen. Alleen in toeristische gebieden mag men meer koopzondagen toestaan. Nu zijn er gemeenten die hun binnenstad tot toeristisch gebied  uitroepen (zonder dat dit zo is) en meer koopzondagen toestaan. Daar wil het kabinet iets aan doen. Niet meer maar zeker ook niet minder. Wat een makkelijke reflex van de grootste krant van Nederland om daar zo op te reageren.

Ik vond het plezierig om ook eens wat langer bij de kredietcrisis stil te staan. Dat had ik tot nu toe in de media weinig gedaan. Komende week zullen we  in de Tweede Kamer ook weer een debat over de kredietcrisis hebben. Ik ben positief over de inzet van het kabinet tot nu toe. Er is snel en adequaat gereageerd. Men heeft - zo is mijn taxatie - gedaan wat mogelijk en verantwoord was.

Het is duidelijk dat de bodem nog niet bereikt is. De economische groei is inmiddels tot stilstand gekomen. Met Prinsjesdag voorspelde het CPB nog dat 2009 een groei van 1,2% zou kennen. Komende week komen de nieuwe cijfers naar buiten en je hoeft geen profeet te zijn om te voorspellen dat de nieuwe cijfers voor 2009 een stuk pessimistischer zullen zijn. Nu vind ik overigens economische groei geen doel in zichzelf. Juist het voortdurend jagen naar economische groei heeft wereldwijd voor de nodige ontsporingen en scheefgroei gezorgd. Het zou mooi zijn als we deze tijd van crisis en recessie gebruiken voor bezinning en het maken van goede, duurzame keuzen voor de toekomst.

In Tros Kamerbreed werd ik bevraagd op de (on)zichtbaarheid van de ChristenUnie-bewindspersonen in de kredietcrisis. Men doelde met name op minister Rouvoet. Ik heb geantwoord dat bij dit onderwerp het vooral de minister van financien en de minister-president zijn die namens het kabinet het woord voeren. Deze posten worden niet ingevuld door ChristenUnie-bewindspersonen. Uiteraard zijn zij - en met name ook minister Rouvoet - op de achtergrond zeer betrokken bij de keuzen die gemaakt worden. Daaraan hoeft niet getwijfeld te worden.

Naar buiten toe behoort het kabinet met één mond te spreken. Hoe minder monden spreken, hoe beter ik het ook vind. Ik vind het ook wat genant als de ene minister de andere in het openbaar gaat corrigeren. Of dat men publiek moet gaan uitleggen dat men echt wel betrokken is bij dit onderwerp. Het gaat hier ook niet om persoonlijke profilering van individuele bewindspersonen, maar om de inzet van een kabinet dat geconfronteerd wordt met een grote financiele en economische crisis. Dan ga je niet voor jezelf of de politieke groepering waartoe je behoort, maar probeer je met elkaar de goede dingen voor het land en haar burgers te doen. Ik hoop dat het kabinet - inclusief de ChristenUnie-bewindspersonen - die lijn vast weet te houden.

Maandag heb ik in de Tweede Kamer nog een debat gevoerd over de positie van kleine scholen. Het CDA had voorgesteld scholen die onder de (meest minimale) opheffingsnorm van 23 leerlingen komen niet direct een schooljaar daarop te sluiten. Dit speelt met name in plattelandsgebieden. De bewindspersoon van onderwijs zou in een dergelijke situatie via een zogenaamde discretionaire bevoegdheid de mogelijkheid moeten hebben deze scholen langer open te laten blijven.

Staatssecretaris Dijksma erkende het probleem, maar wilde zelf niet verder gaan dan het geven van een maximale termijn van drie jaar om de grens van 23 leerlingen te behalen of te overstijgen. Mijn voorstel om niet voor een  termijn te kiezen maar op basis van criteria (uiteraard de kwaliteit van een school en het aantonen van leerlingenperspectief door middel van een directe meting) werd door de staatssecretaris en later ook de rest van de aanwezige fracties overgenomen. Mooi om op deze manier een verbindende rol in dit debat te kunnen spelen. Op deze manier kunnen we voor de scholen ook maatwerk bieden. Dat is altijd beter dan starre kwantitatieve grenzen.

Zoals iedere week ook deze week weer een groot aantal gesprekken gevoerd. Deze week opnieuw veel onderwijsgesprekken. Onder meer met CNV Onderwijs, de PO Raad, TU Kampen en de Besturenraad. Ook weer gesprekken gevoerd in verband met de kredietcrisis. Ondermeer met vertegenwoordigers van Shell. Ik blijf het belangrijk vinden om gevoed te worden vanuit de praktijk. Gelukkig bestaan daar nog steeds voldoende mogelijkheden voor.

Deze week ook even bijgepraat met minister Plasterk. Hij heeft me toen niets verteld over de plannen die hij enkele dagen later lanceerde over het uitstellen van studiekeuze. Nou ja, plannen. Het is op deze manier allemaal wat onrijp. En dat is niet zo handig bij een onderwerp dat veel onrust in het onderwijs kan veroorzaken. De reacties waren dan ook niet mis. Nu maar hopen dat dit niet de hele onderwijsbegroting van volgende week gaat domineren. Daar is niemand bij gebaat. Zeker niet de kinderen die nu last hebben van het te vroeg moeten maken van een studiekeuze. Ik ben  er overigens van overtuigd dat voor hen maatwerk geboden moet worden. Laten we er voor zorgen dat deze kinderen niet opgesloten raken in een te vroeg gemaakte keuze en dat er ruimte is voor het overstappen naar hogere niveau's. Een mooie klus voor Plasterk om aan te werken.

Voor de vijfde keer is deze week ons parlementaire jaarboek uitgekomen. Een boekwerk waarin we ons verantwoorden voor ons werk in de Tweede Kamer. We hebben dit boek tijdens een gezellige ontmoeting met de parlementaire pers gepresenteerd. Op de site van de ChristenUnie staan de gegevens van dit boek te vinden. Het is te bestellen. Van harte aanbevolen.

Vandaag overigens een 'nieuwe' auto gekocht. Over het vertrouwen van consumenten gesproken. Ik heb mijn persoonlijk aandeel dus wel geleverd in het laten draaien van de economie. zeker de autohandel kan dat wel gebruiken. Een nieuwe auto was voor ons overigens wel nodig. Onze 'oude' auto is inmiddels bijna negen jaar oud en begon allerlei kuren te krijgen.