Fijne, rustige Pinksterdagen gehad. Vandaag blijf ik thuis werken; een wetgevingsoverleg over verhoging van strafmaxima laat ik lopen. Mijn interview staat vandaag in de Volkskrant, onder de kop ‘Het CDA schiet tekort als schild voor de zwakken’. De onderkop is wel erg stevig: “Volgens partijleider André Rouvoet van de ChristenUnie is er onder Balkenende II van solidariteit geen sprake meer.” Hoe dan ook: het interview levert me in de loop van de dag een aantal positieve reacties op. ’s Middags doe ik aangifte van de diefstal van m’n fiets. Helaas had ik hem nog steeds niet verzekerd: geen tijd voor gevonden… ’s Avonds kijk ik naar de oefenwedstrijd van Oranje tegen de Faroër Eilanden; het wordt 3-0, maar ik ben niet erg onder de indruk.

 

In reactie op mijn mondelinge vragen bij het vragenuurtje zegt staatssecretaris Ross-van Dorp toe dat ze met de KNMG wil gaan praten over een landelijke richtlijn voor terminale sedatie. Bovendien bevestigt ze mijn stelling dat het, als terminale sedatie eenmaal goed geregeld is, voor een arts erg moeilijk zal zijn om bij lichamelijk lijden aan een euthanasieverzoek te voldoen, aangezien er dan dus een ‘redelijke andere oplossing’ is, zoals omschreven in de zorgvuldigheidseisen van de euthanasiewet. Dat is een heel andere toon dan minister Borst indertijd aansloeg!

Ik sta de Wereldomroep te woord over de teloorgang van het poldermodel en ‘Trouw’ over terminale sedatie. Nico meldt me dat ik morgenochtend te gast ben bij ‘Goedemorgen Nederland’. Dan is er het zoveelste debatje over het bovenregionaal vervoer gehandicapten. Minister Peijs geeft politieke garanties over het vervoer van gehandicapten en spreekt helder uit dat het financiële risico bij de NS ligt. Dat wilden we graag horen.

’s Avonds nog een debat over werkgelegenheid. Niet erg spectaculair. Er komen maar liefst vier bewindslieden aan het woord; zeker de laatste – minister Brinkhorst van Economische Zaken – heeft weinig toe te voegen aan wat Balkenende, Zalm en Rutte al hebben gezegd. Het loopt toch nog uit tot 00:45 uur. Gelukkig kan ik met Gerda Verburg meerijden, die door de chauffeur van fractievoorzitter Verhagen naar Woerden wordt gebracht. 2:45 uur lig ik in bed. Dat wordt een kort nachtje…

 

Om zes uur zit ik, met alleen een kop thee op, in de taxi naar Hilversum. Daphne Bunskoek geeft me in de acht minuten die voor het item staan veel ruimte voor m’n verhaal over terminale sedatie. Op de redactieruimte lees ik in de ochtendkranten dat minister Donner in oktober heeft ingestemd met het niet-vervolgen van een arts in een geval van euthanasie bij dementie! Onderweg naar Den Haag regel ik dat daar Kamervragen over worden opgesteld; ik nodig Bas van der Vlies en CDA-collega Henk-Jan Ormel uit om mee te tekenen. Wandelend van Den Haag Centraal naar de Kamer sta ik het ‘Reformatorisch Dagblad’ te woord over zowel de terminale sedatie als euthanasie bij dementie. Eenmaal in de Kamer hoor ik dat Ormel niet mee wil doen. Dat is opmerkelijk: in de tijd van de paarse kabinetten stelden we regelmatig gezamenlijk vragen over kwesties als euthanasie en abortus; dat ligt kennelijk lastiger nu het om de ‘eigen’ bewindslieden op Volksgezondheid (Ross-van Dorp) en Justitie (Donner) gaat…

Eerst naar een vergadering van de IVD-commissie. Daarna bereid ik een overleg over het kansspelbeleid voor. Dat begint erg laat, doordat het overleg met minister Donner over het TBS-beleid nogal uitloopt. Met enkele collega’s verwijs ik naar een rechterlijke uitspraak van gisteren, die naadloos aansluit bij de waarschuwingen die ik namens de ChristenUnie al menig keer heb laten klinken: als aan de Lotto (en voor bijv. Holland Casino geldt het zelfde) wordt toegestaan om veel reclame te maken, dan kan de overheid niet met een beroep op het ‘restrictieve kansspelbeleid’ buitenlandse commerciële ondernemingen van de Nederlandse markt weren. Dit is – kortom – niets minder dan een bom onder het Nederlandse gokbeleid!

Voordat Donner kan antwoorden, wordt er geschorst voor de plenaire afronding van het AO-TBS-beleid. Joost Eerdmans (LPF) dient een motie van afkeuring in, naar aanleiding van het vreselijke incident van de ontvoering en het misbruik van het meisje Wei Wei door een niet van proefverlof teruggekeerde tbs-er. Omdat ik aan het AO niet heb meegedaan, houd ik mij aanvankelijk buiten het debatje; maar als de PvdA bij monde van Aleid Wolfsen met een geheel eigen motivering de motie wil steunen, meng ik me actief in het debat: dat vind ik bij een zo zware motie een onzorgvuldige wijze van opereren. We gaan meteen stemmen; alleen LPF en PvdA stemmen voor, zodat de motie wordt verworpen. Niettemin niet goed voor Donner.

Het voortgezette AO moet ik helaas voortijdig verlaten: Liesbeth moet vanavond EHBO-examens afnemen en ik had beloofd thuis te zijn om op te passen. Piet-Hein laat me weten over de rechterlijke uitspraak niets te zullen zeggen, aangezien de Nederlandse Staat tot half september de kans krijgt zich voor de rechter over het gokbeleid te verantwoorden. Wordt vervolgd, dus.

 

Vandaag geen Kamer, toch naar Den Haag, voor een paar gesprekken en voor het Politiek Beraad van de ChristenUnie. ’s Avonds weer thuis; we kijken naar een film en ik bereid mijn congresbijdrage voor morgen voor. De Politieke Barometer geeft ons 3,4%, dat zijn vijf solide zetels!

 

Al vroeg vervul ik mijn vaste zaterdagse plicht: de weekendboodschappen halen. Dan snel naar Utrecht, waar ik met oud-minister Els Borst, Pieter Beelaerts van Blokland en PvdA-collega Godelieve van Heteren medewerking verleen aan een congres van VTZ (Vrijwilligers Terminale Zorg). Naar aanleiding van een amendement van mijn hand waarmee indertijd 10 miljoen euro extra per jaar beschikbaar is gekomen voor palliatieve zorg, word ik geïntroduceerd als ‘de man van 10 miljoen’! Leuk panelgesprek; Els en ik zijn het eindelijk ergens over eens… Dat kwam tijdens haar ministerschap niet vaak voor!

Door naar café ‘Florin’ verderop in Utrecht, waar ik te gast ben in het VARA-radioprogramma ‘Spijkers met koppen’. Aardig gesprek met Felix Meurders; veel aandacht voor het Volkskrant-interview. Als hij n.a.v. het komende EK-voetbal ineens vraagt of ik eigenlijk wel een TV heb (vanwege de samenwerking met de SGP, zo verklaart hij zich nader), zeg ik niet te begrijpen waar dit soort vragen vandaan komen: “zeggen ze wel eens dat ík wereldvreemd ben”. Het publiek kan dit wel waarderen en Felix volgens mij ook.

Na afloop drink ik elders nog een kop koffie met een oude bekende die in de buurt woont en vanwege mijn aanwezigheid het programma heeft bijgewoond: oud-bureaumedewerker Marco Boers, die mij tijdens de verkiezingscampagne terzijde heeft gestaan. Gezellig!

Thuis blijkt de TV kapot te zijn; zou Felix dat geweten hebben?! We maken zelf pizza.