Eigenlijk heb ik het altijd. Terugkomend van een reces ben je binnen de korste keren vergeten wat je in de weken daarvoor gedaan hebt. Je wordt direct opgeslokt door het werk. Het is dat ik deze week nog enkele keren uitleg heb gegeven over mijn reiservaringen in Israël (onder andere interview in De Volkskrant en dinsdagavond bij het Elfde Uur). Triest dat de strijd in Gaza daar nog steeds niet gestaakt is. Hamas en Israël dienen oproepen tot een staakt het vuren (onder andere via VN-resoluties) wel serieus te nemen. Er schijnt nu snel een wapenstilstand verwacht te worden. We zullen het volgen.

Deze week veel ophef over minister Van Middelkoop. Heel vervelend allemaal. Van Middelkoop stond in de Kamer om uitleg te geven bij uitlatingen van minister Verhagen (over Afghanistan). Verhagen zit zelf deze week in het buitenland. De in het afgelopen weekend hard op het ijs gevallen Van Middelkoop stond er behoorlijk toegetakeld bij. Maar hij was er wel. Inhoudelijk gaf hij prima de lijn weer van het kabinet als het om onze aanwezigheid in Afghanistan gaat. De mist leek opgeklaard.

Vervelend en onhandig dat van Middelkoop desgevraagd ook stevig afstand nam ('uit de lucht gegrepen') van een Telegraaf-bericht met uitlatingen van hemzelf over Afghanistan waarvan later bleek dat het artikel wel door een voorlichter van zijn ministerie geautoriseerd was. Dinsdagavond kwam de minister daar - zo hoort dat ook - netjes op terug. Toen was de grootste krant van Nederland echter haar messen al aan slijpen. Zo schijnt dat te werken.

Drie dagen lang werden er kolommen op de voorpagina voor beschikbaar gesteld. Ook andere media sprongen er bovenop. Ik heb begrip voor het feit dat De Telegraaf not amused was over de uitlatingen van de minister, maar om dan te zeggen dat hij gelogen heeft gaat mij veel te ver. Dat blijkt ook wel uit een in dezelfde tijd met De Telegraaf gepubliceerd (en door de minister geautoriseerd) artikel in het Nederlands Dagblad. Daarin spreekt van Middelkoop over 'geen nieuwe, grote missie'. Dat is iets anders dan dat Nederland na 2010 helemaal weg is uit Afghanistan, zoals de Telegraaf schreef.

Blijft staan dat minister van Middelkoop op zijn woorden moet letten. Dit soort gedoe kunnen we niet gebruiken. Er zijn op dit moment wel belangrijkere dingen om ons druk over te maken. Die boodschap geef ik ook aan minister Verhagen mee. Het is wat op de achtergrond gebleven, maar de reden waarom minister Van Middelkoop naar de Tweede Kamer werd geroepen had wel te maken met uitlatingen van Verhagen over Afghanistan.

Vrijdag is het kabinet naar buiten gekomen met opnieuw een aantal maatregelen om de gevolgen van de kredietcrisis aan te pakken. Uit de media begrijp ik dat sommigen vinden dat dit pakket te beperkt is. Ik vind het persoonlijk verstandig dat het kabinet zorgvuldige stappen neemt. Maatregelen moeten namelijk wel effect hebben. Kosten en baten moeten daarbij ook afgewogen worden. Er zullen ongetwijfeld nog verdere vervolgstappen gaan komen. Ik wacht bijvoorbeeld nog op de uitwerking van mijn motie uit december. In deze door de Kamer breed gesteunde motie werd het kabinet gevraagd eind januari/begin februari met een overzicht te komen van overheidsprojecten die naar voren gehaald kunnen worden. Dat zou een mooie impuls kunnen betekenen voor bijvoorbeeld de bouw.

Vandaag las ik in de NRC dat er op het ministerie van Buitenlandse Zaken een geheim memorandum over de oorlog in Irak zou zijn achtergehouden. Mocht dit waar zijn, dan is dat wel ernstig. Het kabinet is inmiddels - terecht - om opheldering gevraagd. Ik hecht er sterk aan dat hier duidelijkheid over komt. Het kabinet is nu eerst aan zet.

Donderdagavond ben ik met Esmé Wiegman en Ed Anker nog naar de nieuwjaarsreceptie van onze jongerenorganisatie Perspectief geweest. Ik ben erg blij met deze enthousiaste en actieve jongeren. Daar moeten we zuinig op zijn. Esmé, Ed en Ernst kregen overigens deze week te horen dat zij de top 3 vormden van Kamerleden die in 2008 de meeste amendementen kregen aangenomen. Geweldig. Ernst was nummer 1, Esmé nummer 2 en Ed nummer 3.

Een volledig ChristenUnie-erepodium, dus. En: amendementen, dan hebben we het over het echte Kamerwerk. Inhoud geven aan onze wetgevende bevoegdheid. Iedereen zal begrijpen dat ik als fractievoorzitter trots op mijn mensen ben. In maart 2006 begonnen met een - op mijzelf na - volledig nieuwe fractie. De vraag of ze al ingewerkt zijn zal na deze week niet meer gesteld worden, vermoed ik.