Zondag 21 april
Een heerlijke zondag met fijne kerkdiensten. In de middagdienst wordt door onze wijkpredikant nog voor mij persoonlijk gebeden. Dat doet me erg goed. Vandaag veel kinderen over de vloer. ‘s-Avonds bijbelstudieclub.

Maandag 22 april
Ik werk overdag thuis. Eigenlijk zou ik ‘s-middags nog naar een kortdurende forumdiscussie over het vmbo in Nieuwegein gegaan zijn. De organisatoren zijn echter vergeten mij het materiaal toe te sturen. Een uiterst slordige fout waar ik telefonisch hun excuses voor ontvang. Ik richt me dan maar op een spreekbeurt vanavond in Hasselt. Een beetje een thuiswedstrijd. De avond verloopt prima. Goede sfeer. In de pauze en na afloop ook nog enkele leuke gesprekken gevoerd. Onder andere met een meisje dat vragen heeft over onze media-optredens. Een student komt me vertellen dat hij nu zeker ChristenUnie gaat stemmen. Zo mag ik het horen.

Dinsdag 23 april
Op tijd naar Den Haag. In de krant lees ik dat ik ‘s-avonds in Amsterdam zou moeten zijn. Dat was me niet bekend. Later blijkt het op een misverstand te berusten. In de Zwolse Courant staat vandaag een interview met me afgedrukt. Ik ben tevreden over de inhoud. Het is vandaag de laatste vergaderweek voor het verkiezingsreces. ‘s-Ochtends fractie. Na de lunch ben ik nog getuige van een petitie-aanbieding van drie Joodse jongeren, die erg geschrokken zijn van een anti-Israëlbetoging in Amsterdam. Na het vragenuurtje beginnen de stemmingen. Bloedspannend op dit moment. Zowel de stemming over een Midden-Oosten-motie als de JSF loopt uit op een gelijke stand (74/74). Het is een rommelige stemming omdat er collega’s zijn die (vanwege de zenuwen?) fout stemmen. Onze voorzitter maakt zowel verbaal als nonverbaal duidelijk het allemaal niet zo plezierig te vinden. Ik kan me er wel iets bij voorstellen. De Midden-Oosten-motie wordt nu definitief verworpen. Over de JSF stemmen we donderdag nog een keer. Vandaag heb ik geen spreekbeurt. Ik ben op tijd thuis (19.40 uur). Marjette is naar de spreekavond van Esther en Aron’s school. Helaas kon ik niet mee. Marjette komt met goede verhalen over de kinderen thuis. Fijn dat het zo goed met hen gaat.

Woensdag 24 april
Vandaag gaat mijn oud-collega en vriend Jacob Raap met me mee naar Den Haag. Ik heb niet veel verplichtingen deze dag. Alle agendapunten zijn door het aftreden van het kabinet doorgeschoven naar een later moment. Dat komt goed uit. Vandaag moet ik nog wel twee groepen ontvangen. Allereerst een aantal leerlingen van een openbare school. Ik vertel hen wat over de ChristenUnie en beantwoord een aantal vragen. Onder andere van een meisje dat wil weten of ik zondags ook naar de kerk ga. Ik doe mijn best om hen uit te leggen waarom ik dat zo belangrijk vind. De tweede groep die ik ontvang is een georganiseerd bezoek vanuit het partijbureau. Het onderwerp dat we bespreken is het NIOD-rapport en de gevolgen daarvan. Het wordt nog een pittig gesprek als we het krijgen over het aftreden van het kabinet. Met de groep bezoek ik de persconferentie van Eimert van Middelkoop en zijn commissie. Dat komt even goed uit. Eimert legt aan de pers uit waarom zijn commissie (minus 1 lid) een korte parlementaire enquête aanbeveelt. Hij heeft met zijn commissie goed en snel gewerkt. Dat is een compliment waard. Ik vertrek aan het begin van de avond naar Nieuwerkerk aan den IJssel. Daar zal ik met Marien Bikker (no 8 van de ChristenUnie-lijst) een spreekbeurt houden. Ik ben in Nieuwerkerk geboren en Marien heeft er zijn jeugd doorgebracht. Kortom, een bijzondere avond voor ons beiden. Op het station van Nieuwerkerk wacht ik in de zon op degene die mij naar de vergaderzaal zal brengen. Ik bel nog met Nico en Kars, die net een discussie met Thom de Graaf (D66) bij 2Vandaag heeft gehad. Tot mijn verrassing komt later op de avond mijn moeder, broer en twee tantes de vergaderzaal nog binnen. Later blijkt er ook nog een neef van mijn vader te zijn. Heel bijzonder allemaal. Het is een goede avond. Met Marien reis ik naar het oosten terug. In Nunspeet op de trein en om 00.30 uur thuis. Wat zijn we blij met ons plekje in Zwolle.

Donderdag 25 april
De laatste Kamerdag voor het reces. Ik realiseer me dat, als de verkiezingen voor de ChristenUnie slecht uit zullen vallen, dit ook voor mij de laatste Kamerdag zal zijn. Uiteraard gaan we niet uit van dit worse-case-scenario, maar in de politiek heb je maar weinig zekerheden. Ik ben niet onzeker over de vraag of de ChristenUnie winst zal gaan boeken (1 zetel moet er zeker inzitten, denk ik). De zekerheid die ik heb mbt het gegeven dat ik man ben, betekent echter voor mij direct grote onzekerheid op de vraag of een eventueel behaalde zesde zetel voor de ChristenUnie (mijn plaats op de lijst) ook voor mij zal zijn. Met deze onzekerheid zal ik nog een kleine drie weken moeten leven. Ik heb nooit kunnen overzien dat ik nog eens in zulke omstandigheden zou terechtkomen. Het hoort allemaal bij de politiek. Tot 15 mei gaan we er met elkaar nog hard tegen aan om de politieke boodschap van de ChristenUnie uit te dragen. Ik ben tot in mijn tenen daarvoor gemotiveerd. Ik reis vandaag met de auto naar Den Haag. Het zal namelijk erg laat worden. Promp sta ik vanmorgen een aantal malen vast in de file. Ik ben pas om 10.30 uur in den Haag. Te laat voor de procedurevergadering van de cie. Onderwijs. Later op de dag bezoek ik nog wel de procedurevergadering van de cie. Binnenlandse Zaken. Ik ben actief lid geweest van beide commissies en heb met de leden een goede relatie gekregen. Sommige van hen weten dat ze zeker niet meer terug zullen komen. Voor anderen is het, evenals voor mij, nog erg onzeker. Dat schept een band. Ik woon vandaag een aantal plenaire vergaderingen bij. Allereerst een deel van het debat over het rapport van de commissie van Middelkoop. Met verve verdedigt Eimert de aanbevelingen van zijn commissie. Ik woon ook een deel van het debat met de minister-president bij over het NIOD-rapport. Onbegrijpelijk dat fracties als het CDA en GroenLinks echt denken dat op dit moment een diepgaand debat over dit onderwerp tot de mogelijkheden behoort. Het beeld dat aan het eind van het debat overblijft is niet positief. Jammer. Met Guido breek ik er aan het eind van de middag even tussenuit. Ik heb met hem (en ook met mijn andere medewerker Heleen) prima samengewerkt. Ik kijk daar met veel plezier op terug. We heffen het glas. Er heerst de laatste Kamerdag voor het verkiezingsreces een bijzondere sfeer in het gebouw. Het is er ook erg druk. We eten ‘s-avonds met een grote club in het Kamerrestaurant. Het debat over het NIOD-rapport kabbelt dan nog wat voort. Ik bel nog maar eens met het thuisfront en praat wat met collega’s. Tegen 23.30 uur begint uiteindelijk de stemming. Onder de strenge leiding van onze voorzitter wordt er opnieuw hoofdelijk gestemd over de JSF. Opnieuw een uitslag van 74/74. Motie verworpen. Tromgeroffel op de tafels. Daarna werken we een hele lange stemmingslijst af. De VVD laat het opnieuw schromelijk afweten bij stemmingen over MKZ-moties (ivm de deze week besproken evaluatie). Om 00.30 uur vertrek ik met een auto vol Kamerleden richting Zwolle. In Woerden kieperen we André Rouvoet er uit. In Putten ondergaat collega Aad Mosterd (CDA) hetzelfde lot. In Nunspeet verlaat collega Koos van den Berg (SGP) als laatste meerijder de auto. Dit was voor Koos echt zijn laatste Kamerdag. Ik heb hem als een fijn collega meegemaakt. Om 02.30 uur ben ik eindelijk thuis. Zo laat is het in het afgelopen jaar nog niet eerder geworden. Wat een dag.

Vrijdag 26 april
The day after. Ik kan gelukkig wat bijkomen. Ik gebruik mijn tijd onder andere om het hoofd van Kars op onze slaapkamerraam te hangen. Aan het eind van de middag vertrek ik pas naar Nijmegen. Met Kars, Dick, Nico, Paul en Marien zijn we te gast bij het dagblad De Gelderlander. We beantwoorden tussen 18.00 en 20.00 uur telefonische vragen van luisteraars. Onder andere over de vrijheid van onderwijs. Een onderwerp dat veel mensen bezighoudt. Terug naar huis word ik (door Aron via de telefoon) op de hoogte gehouden van de stand van zaken bij de kampioenswedstrijd tussen FC Zwolle en Excelsior. De plaatselijke voetbaltrots wint met 1-0 en is na 14 jaar weer terug op het hoogste niveau. Ik ben dan al bijna thuis. De buschauffeur maakt er via de microfoon melding van. Niemand veert op in de bus. Thuis zit Aron met drie vrienden voor de buis ole-ole te zingen. Ik krijg niet zo’n ole-gevoel als ik later op de avond de laatst gehouden peiling onder ogen krijg. We zakken iets onder de 4% (zes zetels). Tja. Ik schrik erg van de verschrikkelijke moordpartij die in Erfurt op een school heeft plaatsgevonden. Wat een leed.

Zaterdag 27 april
Geen politiek vandaag. Tenminste. Ik lees wel de kranten. Op internet o.a. een verslag van de belronde van gisteren in De Gelderlander. Ook luister ik naar een (ontspannen) interview met Kars op Radio Zwolle. Kars staat ook in het NRC Handelsblad. Vandaag nog met Marjette op pad geweest. In onze omgeving zijn sommige mensen met vakantie gegaan. Daar is bij ons geen sprake van. De komende twee weken staan volledig in het teken van de campagne. Nog even volhouden.

Op verzoek nu ook enkele gebedspunten. Ik heb mailtjes ontvangen van meelezers die dit zeer op prijs stelden.

1. Graag gebed voor deze laatste weken van campagne voeren. We zijn al zo lang bezig en in deze weken komt het erg echt op aan.
2. Bid voor een versterking van de christelijke politiek in Nederland.
3. Bid dat christenen straks ook echt gaan stemmen. Niet iedereen beseft hoe belangrijk dat is.
4. Ik vraag opnieuw aandacht voor de situatie in het Midden-Oosten. Gisteren (vrijdag) zijn er weer veel doden gevallen.
5. Idem voor de mensen in Erfurt. Wat een verdriet.