Opnieuw een enerverende week achter de rug. Je moet wel helemaal van de wereld los zijn, als je dat ontgaan is. Een brandende school in Uden, brandstichting bij kerken en moskeeën in verschillende plaatsen in het land, een ware jacht op terroristen in Den Haag. Zoiets verzin je niet. Ik ben over het algemeen een nuchtere jongen, maar dit doet je wel wat. In de Tweede Kamer is de sfeer ook wat bedrukt. Collega’s van ons die zwaar bewaakt worden, niet thuis kunnen slapen en in het geval van Hirsi Ali zich al twee weken niet hebben laten zien. Dat hakt er wel in.

Woensdag sprak Balkenende de Tweede Kamer toe. Dat deed hij goed. Ook goed dat hij naar Uden is gegaan. Na zijn ontslag uit het ziekenhuis heeft hij al weer heel wat op zich af gekregen. Ik geef het je te doen. En onverminderd wordt er in de media kritiek op zijn manier van optreden gegeven. Vandaag zelfs op de voorpagina van de Volkskrant. Alsof er geen ander nieuws te melden is. Zullen we nu maar eens gewoon accepteren dat Balkenende is zoals hij is. Ik moet toegeven dat ik daar bij minister Remkes wat meer moeite mee heb. Dat vind ik overigens wel van een andere orde. Zijn nonchalante manier van optreden heeft bij mij al vaker voor de nodige ergernis gezorgd. Terugbladerend in mijn dagboeken kan ik daar in ieder geval wel wat voorbeelden van geven. Met een dergelijke bestuursstijl red je het zeker in deze tijd niet. De situatie was er donderdag niet naar om hem naar huis te sturen, maar het sein staat voor hem echt nog niet op veilig. Volgende week komt er een rapport over het functioneren van de AIVD uit. Dat zou wel eens opnieuw voeding kunnen geven aan de ergernis over zijn manier van optreden, die deze week het meest zichtbaar was bij nota bene zijn partijgenoot van Aartsen. Tussen die twee zie ik het niet zo snel goed komen.

Deze week is Arafat gestorven. Het was geloof ik al de derde keer dat ik het op teletekst had zien staan, maar deze keer was het wel waar. De onrust in de Palestijnse gebieden is mij meegevallen. Al waren de beelden van zijn begrafenis wel opzienbarend. Ik had Marjette aan de lijn die er met open mond naar zat te kijken en opeens aangaf dat de kist in de kolkende mensenmassa was verdwenen. Later zag ik de beelden op televisie en bleek dat de kist in het graf was weggezakt.

Deze week ben ik weer de nodige uren bezig geweest met de tijdelijke commissie infrastructuur. We hebben ons zelfs enkele dagen op een rustige plek teruggetrokken om aan het eindrapport te schaven. Het eind komt nu wel snel in zicht. Gelukkig maar. Zeker in deze begrotingsweken is het voor mij als lid van een kleine fractie nauwelijks te doen. Maar het moet wel. Deze week ook nog enkele debatten gedaan. Met minister Peijs over het openbaar vervoer en met minister Veerman over de dioxineaffaire. Volgende week mag ik twee begrotingen behandelen (Binnenlandse Zaken en Landbouw, Natuurbeheer en Voedselveiligheid). Dinsdagavond nog naar Drachten geweest om André te vervangen voor een spreekbeurt. Dat was plezierig te doen. Ca. 120 aanwezigen en een leuk debat met mijn Friese collega Rendert Algra (CDA). 

Opmerkelijk feit om te vermelden nog het gegeven dat de tweede lezing van het wetsvoorstel om de benoemingswijze van de burgemeester en de CdK uit de grondwet te halen door de Tweede Kamer is aangenomen. Helaas. Bij de PvdA bleken uiteindelijk maar 4 tegenstemmers te zijn. Waaronder Klaas de Vries met wie ik in 2001 nog bij de 1e lezing van dit wetsvoorstel het debat mee gevoerd heb. Als de Kamer niet met een tweederde meerderheid de 2e lezing had aangenomen, had Thom de Graaf zijn direct gekozen burgemeester op zijn D66-buik kunnen schrijven. Uit de weblog van Klaas de Vries van deze week begrijp ik dat Wouter Bos dit voorkomen heeft. Zowaar weer eens een machtswoord bij de PvdA. Opvallend is hier toch ook wel het stemgedrag van het CDA. Met zeer veel overtuiging bij de 1e lezing tegen de grondwetswijziging stemmen en nu vanwege een hoofdlijnenakkoord na een hele kleine sputtering uiteindelijk voor stemmen. Zo gaan we toch niet met de grondwet om, denk ik dan. Ben ik dan net zo naïef als Klaas de Vries zichzelf noemt? 

Zaterdag was er ook een congres van de ChristenUnie. Ik kon er vanwege mijn TCI-activiteiten helaas niet bij zijn. Op afstand wel meegeleefd. Onder andere door telefonisch contact te hebben met onze voorlichter Nico. Het was een heftig congres. Onder andere vanwege de perikelen rond de Eurofractie. Daar is nu – zo heb ik begrepen – een punt achter gezet. Gelukkig maar. Dit duurde te lang. Laten we onze energie steken in het verder uitbouwen van de ChristenUnie. Als Kamerfractie kunnen we dat niet alleen. De 4,1% uit de laatste peiling (zes zetels) is in dat opzicht een aardige steun in de rug.