Deze week was het reces. Dat betekent dat ik niet naar den Haag ben geweest. Ik heb vooral thuis gewerkt. Zo heb ik mijn studeerkamer eens helemaal opgeruimd. Dat was hard nodig. Boeiend om al je boeken weer eens door je handen te laten gaan. Ik heb veel boeken in mijn kasten staan uit de tijd dat ik nog geschiedenis studeerde. Het standaardwerk ‘A history of the modern world’ roept bij mij weer veel herinneringen los. Dat geldt bijvoorbeeld ook voor het boek ‘denken over geschiedenis’ van de historicus Ankersmit.  Een tentamen over dat boek wist ik met een acht af te sluiten. Dat waren nog eens tijden. Deze week ook weer wat tijd om romans te lezen. Ik lees onder meer het boek ‘de reünie’ van Simone van der Vlugt. Naast het schrijven historische jeugdromans laat deze schrijfster zien meer in huis te hebben. Tot het laatste hoofdstuk houdt ze de spanning erin.

 

Maandagavond ben ik nog kort te zien in Netwerk. Een item over een standbeeld voor Abraham Kuijper in Maassluis. In het goede gezelschap van Balkenende en Donner geef ik aan voorstander te zijn van het plaatsen van historische standbeelden. Daar kunnen er niet genoeg van zijn in ons land. In mijn woonplaats Zwolle staat bijvoorbeeld een prachtig standbeeld van Thorbecke. Als gereformeerde jongen kan ik best trots zijn op deze beroemde plaatsgenoot. Merkwaardig dat een liberale jongen in Maassluis dat niet kan zijn op zijn beroemde plaatsgenoot Abraham Kuijper. Een ‘sociaal-liberaal’ uit Maassluis had het in dat opzicht beter begrepen.

 

Vrijdag wordt ik door het ANP gebeld met de mededeling dat staatssecretaris Wijn eindelijk mijn (aangenomen) motie over vrijstellingsmogelijkheden bij overdrachtsbelasting heeft uitgevoerd. Dit heeft met name betrekking op de landbouwsector. Ik haal de brief van internet af en probeer de inhoud te volgen. Voor deze fiscale woordenbrij heb ik wel even wat meer tijd voor nodig. Plezierig is wel te constateren dat Joop Wijn erkent dat er knelpunten zijn op dit gebied. Toen ik mijn motie indiende ontkende hij dat nog in alle toonaarden. Hij was zelfs boos op het feit dat ik de motie indiende. Er was toch niets aan de hand.  Altijd aardig om met terugwerkende kracht je gelijk te krijgen. Volgende week nog maar eens wat meer tijd in de brief steken. Voor de al veel geplaagde landbouw is dit volgens mij wel goed nieuws. Dat mag wel weer eens.

 

Zaterdagmiddag word ik gebeld door de redactie van het radio-1 Journaal. Ze vroegen een reactie van mijn kant op een interview met minister van der Hoeven in de Volkskrant (voorpagina nieuws). De minister van onderwijs kondigt in dat interview scherpere eisen voor nieuwe scholen aan. Voor een groot deel is dit oud nieuws. In april 2004 heeft van der Hoeven in de nota ‘onderwijs, integratie, burgerschap’ al deze maatregelen aangekondigd. Nieuw is wel dat ze aangeeft dat scholen aandacht moeten geven aan zogenaamde ononderhandelbare waarden van onze samenleving. Ik geef aan daar kritisch op te zijn. Wat zijn namelijk die ononderhandelbare waarden van onze samenleving? En kennen we in ons land niet vrijheid van richting en inrichting van scholen? Daar komt bij dat minister van de r Hoeven al drie jaar roept dat we scholen meer ruimte moeten geven voor eigen keuzen. Daar staan al deze nieuwe vereisten toch wel enigszins op gespannen voet mee. Ik krijg in de uitzending maar weinig tijd van presentatrice Harmke Pijpers. Ze vraagt op een bepaald moment zelfs waar ik eigenlijk bang voor ben. Goedemiddag, mevrouw Pijpers. Wie belt mij nu eigenlijk op om commentaar te geven op de uitspraken van minister van der Hoeven. Mag ik, als ik dan op verzoek commentaar geef, als kamerlid aangeven dat ik voorstellen zal toetsen aan de grondwet en het bestaande beleid op dit terrein?

 

Vrijdag weet mijn collega Hirsi Ali ook weer het nieuws te halen. In een interview met het NRC Handelsblad maakt ze bekend waar haar schuilplaats is. En alsof het nog niet genoeg is geeft ze ook de plaats aan waar Geert Wilders te vinden is. Wat moet ik hier nu weer van vinden? Ik ben vrijdagmiddag nog gebeld door een journalist van de GPD-pers die alle kamerleden vragen stelt over hun veiligheid. Desgevraagd heb ik aangegeven dat ik zelf (gelukkig) nergens last van heb. Ik vind het wel erg, zo heb ik aangegeven, dat een aantal van mijn collega’s niet meer vrij zijn in hun doen en laten. Daar doe ik ook na de uitlatingen van Hirsi Ali niets vanaf. De vraag is wel of het handig is om je schuilplaats publiek te maken. Komen we hier ooit uit, zo vraag ik me maar eens hardop af.

 

Deze week ook wat commotie over de kerncentrale in Borssele. Staatssecretaris van Geel (CDA) wil ook na 2013 de centrale in gebruik houden. Zijn boodschap is overigens wat dubbel. Hij gaat namelijk gewoon door met de voorbereidingen om de kerncentrale te sluiten. De bal wordt dan bij de Tweede Kamer neergelegd. Ik voetbal graag mee. Op voorhand ben ik niet overtuigd van de argumenten om sluiting weer verder uit te stellen. Als het gaat om het percentage elektriciteit die de kerncentrale oplevert (4%), dan hoeven we het in ieder geval niet te doen. Ook is er nog steeds geen echte oplossing voor het afvalvraagstuk. En waarom maakt dit kabinet zich nu wel hier druk om, maar investeert men veel te weinig in duurzame energie en andere maatregelen die nodig zijn om te voldoen aan de Kyoto-doelstellingen? Desondanks gaan we t.z.t. het debat graag aan. Als ik de Volkskrant moet geloven is er bij D66 over dit onderwerp al weer sprake van paniekvoetbal. Boris van der Ham (woordvoerder in de TK) moet het opnemen tegen oud-kamerlid Van Walsem (ik geniet nog steeds na van zijn openbaar verhoor bij de TCI), oud-minister Terlouw en Schuyer (D66-fractievoorzitter EK). Dat zal Boris heel wat energie gaan kosten.