Ik ben weer terug van vakantie. Met mijn gezin ben ik in drie weken tijd van het noorden naar het zuiden van Thailand getrokken. Een geweldige ervaring. We maakten deel uit van een groep van 21 mensen. Een gemêleerd en uiterst plezierig gezelschap (o.a. een PvdA-wethouder, televisieproducer, buitengewoon hoogleraar, leerkracht). Ook de kinderen hadden genoeg aanspraak en gezelligheid. Naast bezoeken aan o.a. Chiang Mai en Bangkok, was ook zeer bijzonder ons bezoek aan Kanchanaburi. We hebben daar o.a. een begraafplaats van slachtoffers van de Birma-spoorlijn bezocht en ik ben over de brug over de River Kwae gelopen. Bijzonder was ook een bezoek aan Pukhet. Met eigen ogen heb ik een deel van de tsunami-schade kunnen aanschouwen en ook gezien hoe hard er aan herstel gewerkt wordt. We hebben ook een aantal keren ver van de bewoonde wereld gebivakkeerd. Slapen op een klein matje op de grond in een bamboehutje. Saillant detail is dat ik al deze aanslagen op mijn botten en spieren overleefd heb, maar dat het na terugkomst in Nederland direct in mijn rug is geschoten. Tja.

 

Europa was even ver weg in deze drie weken. De enige krant die ik kon lezen was Bangkok Today en daar kwam je het eerste Europese nieuws ongeveer op pagina 7 tegen. Via internet heb ik wel een beetje het nieuws bij kunnen houden. Erg schokkend was het allemaal niet. Hooguit de overlijdingsberichten van Duisenberg en Cook. Veel ophef ook over de start van Talpa. In het vliegtuig van Frankfurt naar Amsterdam las ik op de voorpagina van het AD (eindelijk een Nederlandse krant) dat Boris Dittrich niet gekeken had. Nadat ik deze week een aantal keren wel gekeken heb, denk ik dat Borris (deze keer) een verstandige keuze heeft gemaakt. Het is nog meer van hetzelfde. Alsof Nederland daar op te wachten zit.

 

Nadat we in de nacht van maandag op dinsdag zijn thuisgekomen, heb ik in de dagen erna het werk weer rustig opgepakt. De mailbox geleegd (is er nu nooit eens een dag dat er niets binnenkomt), post uitgezocht en vrijdag een middag met mijn fractiegenoten André en Tineke op pad geweest. Zaterdagmiddag een zogenaamde backstage-rondleiding op Lowland gehad. Siebe de Graaf (ChristenUnie-wethouder in Dronten) heeft me – samen met een ambtenaar -  uitgebreid laten zien hoe onder meer de veiligheidsdienst tijdens een dergelijk mega-festival (51.000 bezoekers) is georganiseerd. Ik  ben ook in de gelegenheid geweest met de festival-directeur te spreken en heb gezien hoe men probeert binnen de decibelmarges van de vergunning te blijven. Op het terrein liep ik Wouter Bos nog tegen het lijf, die aan een discussie had deelgenomen. Het totaal kwam bij mij overigens als een goed geoliede machine over.

 

Deze week was het minister Bot die in Jakarta tijdens de viering van het 60-jarige jubileum van Indonesië opzienbarende uitspraken heeft gedaan over de aanwezigheid van Nederland in Indonesië. In het bijzonder de periode van de politionele acties. Spijt, geen excuses. De diplomaat in Bot was nadrukkelijk aanwezig. Alom is er waardering uitgesproken voor de wijze waarop hij dit gedaan heeft. Als politicus kan ik die waardering wel meevoelen. Als historicus kan ik echter weinig met een opmerking dat we ‘aan de verkeerde kant van de geschiedenis stonden’. Wat zou mijn in 1981 overleden vader hiervan gevonden hebben? Hij ging na de oorlog als vrijwilliger drie jaar naar Nederlands-Indië toe. Zijn ereteken voor orde en veiligheid met het daarbij behorende certificaat ligt bij mij in de kast. Ik kan het hem (helaas) niet meer vragen.

 

Opzienbarend ook de ontruiming van de Gazastrook. Ongelofelijk wat daar gebeurt. Wie had dit kunnen bedenken. Ik hoop dat het uiteindelijk een daadwerkelijke bijdrage aan de vrede tussen Israël en de Palestijnen zal zijn. Grote vraag is wel wat Iraël gaat doen als alle gebieden straks daadwerkelijk ontruimd zijn.

 

Volgende week gaan we als fractie een aantal dagen de heide op. Als team de antennes weer afstellen en in de juiste richting plaatsen. Het wordt een belangrijk jaar. Met ondermeer de gemeenteraadsverkiezingen in maart 2006. Het kabinet heeft de toon gezet door met de eerste lastenverlichtingen te komen. Ook wordt er weer geïnvesteerd in onderwijs en milieu. Daarvoor worden de FES-gelden ingezet. Ze zullen wel moeten. Het draagvlak voor het kabinetsbeleid blijft onverminderd laag. De grote vraag is of dit kabinet het vertrouwen van de Nederlandse bevolking nog weet te (her)winnen? Vanavond zag ik minister Geus op televisie (interview met Paul Rosenmöller). Zijn optreden was volgens mij geen bijdrage aan het herstel van dat vertrouwen. Het is een wat ééndimensionele manier van optreden. Van belang voor dit kabinet (en CDA, VVD en D66) zijn straks de algemene politieke beschouwingen. Dan moet Balkenende echt wat gaan neerzetten. We willen overigens wel graag de begrotingsstukken voor het weekend hebben. Tegenspel en democratische controle moet goed voorbereid worden, niet waar.