De week begint zoals altijd weer met de zondag. Deze zondag is het de 11e september. Ook mijn herinneringen gaan weer terug naar vier jaar geleden. Ik lees vandaag het boek van Jonathan Safran Foer, Extreem luid & ongelooflijk dichtbij. Ik had het boek al een tijdje in huis, maar er was van lezen nog niet gekomen. Het boek gaat over een negenjarige jongen wiens vader bij de aanslagen op het WTC is omgekomen. Ik lees het fascinerende boek in één adem uit. Ik realiseer me vandaag weer opnieuw dat de wereld na 11/9 erg veranderd is. Ook in Nederland zijn daar de (politieke) sporen van terug te vinden.

 

In de Nederlandse politiek gaat het deze week vooral over Donner en het OM. Dagenlang wordt in de media gesproken en geschreven over de situatie bij het OM. Het duurt nog tot donderdag voordat de Tweede Kamer er over spreekt. André is bij ons woordvoerder. Ik zit geregeld bij het debat. Donner heeft opnieuw een indrukwekkende verdediging. Dat was ook al het geval bij het debat over de ontsnapte TBS-ers. Een motie van wantrouwen krijgt alleen de steun van SP, GL en de groepen Nawijn en Wilders. Opvallend dat de LPF zich niet aansluit bij dit groepje. Donner heeft overigens wel een uiterst merkwaardige uitleg van ministeriële verantwoordelijkheid. Als iets voor je ministerschap is gebeurd, ben je niet verantwoordelijk voor wat er is gebeurd en hoef je niet af te treden, is zijn redenering. Een dergelijke stelling is volgens mij niet houdbaar. André geeft hem enig weerwoord, maar Donner is niet de minister die zijn mening zomaar inwisselt voor een ander.

 

Ik heb me deze week zelf weer met een groot aantal onderwerpen beziggehouden. Maandag een vergadering van het Sociaal Economisch Forum in Zwolle. Woensdag een overleg met minister Veerman over de visserij. De minister is niet bereid voor de korte termijn maatregelen te nemen. Dat is een grote tegenvaller. Vooral voor de vissers die vanwege de hoge olieprijzen het erg zwaar hebben.

 

Snel door naar een overleg met minister Remkes over de evaluatie van de oefening Bonfire (rampenbestrijding). Centraal staat de vraag of Nederland qua hulpverlening klaar is voor een dergelijke oefening. Tijdens het overleg geeft Remkes aan dat dit op onderdelen nog niet het geval is. Dat is ook mijn taxatie van de resultaten van de oefening. Merkwaardig dat Remkes na het overleg voor de camera’s van de NOS aangeeft dat Nederland wel klaar is voor een ramp à la Londen. ’s-Avonds zit ik nog in de rapportage van Den Haag Vandaag van het debat. Deze week ook een interview gehad met Twee Vandaag over onze vragen over de kinderboekenweek. Dat interview zal volgende week uitgezonden worden.

 

Deze dag ook nog een overleg met minister van der Hoeven over de Tweede Fase. We hebben daar een uiterst zorgvuldig traject in afgelegd en dat betaald zich nu uit. Er is breed steun voor het overgrote deel van de voorstellen. Dat is met dit onderwerp ook wel eens anders geweest. Ik herinner me nog een afgeladen Malieveld en collega’s die eieren tegen het hoofd gegooid kregen. Dat had toch ook wel wat.

 

Vrijdag ga ik weer op pad met mijn Zwolse collega’s. We zijn te gast bij het Waterschap Groot Salland. We bezoeken onder meer de balgstuw bij Ramspol, Kampen en Rouveen. Als woordvoerder water heb ik veel aan dit werkbezoek. Zeker met debatten over o.a. ‘Ruimte voor de Rivier’ in het verschiet.

 

Volgende week Prinsjesdag. Zal daar nog wat nieuws inzitten? Ik kan het me haast niet meer voorstellen. De pers had deze week de stukken ook al weer in handen gekregen. Wie doet zoiets. Niemand uiteraard. Maar toch gebeurt het. Zalm weet met grote stelligheid te vertellen dat het vanuit de Kamer moet komen. Weisglas ontkent dit. Welles, nietes, welles, nietes …. Wat een niveau. Dat geldt ook voor de discussies die opeens in de media opduikt over kamerleden die na spreekbeurten met een auto met chauffeur naar huis gebracht moeten worden. Waar hebben we het over.

 

De begrotingsstukken zijn overigens vanmiddag per bode bij mij thuis afgeleverd (onder embargo tot dinsdagmiddag 15.15 uur). Prettig weekend.

 

Over niveau gesproken. In diverse kranten las ik lovende recensies over een film die gaat over Sophie Scholl en het studentenverzet in Duitsland (die Weissen Rose). Deze keer heb ik de recensies niet nodig. Ik heb de film al gezien in het vliegtuig dat me vanuit Azië terug naar Europa bracht. Niet wetende dat de film nog in première moest gaan. Het is een geweldige film die mij erg aangreep. De film is gebaseerd op de transcripties van de verhoren die Sophie (prachtig gespeeld door Julia Jentsch) en haar broer Hans Scholl na hun aanhouding ondergingen. Traudl Junge, de secretaresse van Hitler, vertelt in de eveneens geweldige film ‘Der Untergang’ dat ze zich na de oorlog voor het gedenkteken van Sophie Scholl in München realiseerde dat jong zijn geen excuus was. Junge begon met werken voor Hitler in hetzelfde jaar dat Sophie Scholl (21 jaar oud) werd terechtgesteld.

 

Zondag in Duitsland overigens de verkiezingen. Schröder of Merkel? Ik zou alles afwegende voor Merkel kiezen. Niet vanwege het argument van eurocommissaris Kroes (eindelijk een vrouw als regeringsleider). Hoewel de persoon van Schröder en zijn verbale kwaliteiten me zeer fascineren (dat kan ik helaas van Merkel niet zeggen), heeft zijn beleid de afgelopen jaren weinig opgeleverd. Duitsland is aan een andere regering toe. Een coalitie van CDU/SPD zou wel eens de meest aangewezen kunnen zijn. Al willen veel betrokkenen daar niet van weten. Merkel merkte vanmiddag zelf nog eens op dat ze deze optie niet wil. Maar wat als CDU geen meerderheid haalt met de liberalen? Morgenavond weten we meer.