Een jubileum vraagt om terugblikken. Dat is (hier spreekt de historicus in mij) mooi om te doen. Ook in de media verschijnen nu artikelen over de eerste tien jaar van de ChristenUnie. Daarin wordt onder meer aandacht gevraagd voor onze moeilijke beginjaren. Maar ook voor de verantwoordelijke positie die we als regeringspartij nu hebben gekregen.

Het blijft fascinerend om te zien welke plaats de ChristenUnie uiteindelijk in het politieke spectrum heeft gekregen. Niet alleen landelijk, vanwege onze regeringsdeelname. Maar ook lokaal en provinciaal is onze positie sterker geworden. Drie jaar geleden hadden we bijvoorbeeld nog geen enkele ChristenUnie-gedeputeerde. Nu telt de ChristenUnie acht gedeputeerden in zeven provincies. Ook een wethouderspost in één van de G4-steden leek een aantal jaren nog een verre droom. Enkele 100.000+-gemeenten (o.a. Zwolle, Apeldoorn, Amersfoort)  leek het hoogst haalbare. Deze periode zit de ChristenUnie in het college van Utrecht. We zijn in veel gemeenten een betrouwbare collegepartij geworden. De vorming van de ChristenUnie heeft - daar ben ik zeer van overtuigd - aan deze groei en behaalde posities bijgedragen.

Met de gemeenteraadsverkiezingen in het vooruitzicht moet er nu wel weer stevig aangepakt worden. Vanzelfsprekendheden zijn er niet in de politiek. Horizontaal gesproken is de enige zekerheid die we hebben, dat alles onzeker is. De campagne is inmiddels begonnen. Deze week heb ik in mijn oude woonplaats Capelle aan den IJssel gesproken (met mijn moeder en tweelingzus in de zaal) en was ik in de gemeenten die ik in de inleiding van deze weblog heb genoemd. In Ridderkerk heb ik ook nog een speech gehouden. In Ridderkerk is mijn oud-medewerker Heleen van den Berg lijsttrekker voor de ChristenUnie. Ze heeft de afgelopen vier jaar als wethouder in deze gemeente gewerkt. Leuk om te horen hoe enthousiast ook niet-ChristenUniemensen over haar functioneren zijn.

Campagnevoeren is fysiek zwaar, maar wel erg leuk om te doen. Ik ben iedere keer weer onder de indruk van al die lokale vrijwilligers die zich het vuur uit de sloffen lopen voor de ChristenUnie. Op mijn werkbezoek vrijdag ook weer mooie en zelfs ook indrukwekkende dingen gezien. Zoals een hospice in Waalwijk. Maar ook een prachtig verzorgingstehuis in Wijk en Aalburg waar circa 180 vrijwilligers actief zijn. In Werkendam had ik de eer om Tineke van der Steen, 'de juf van het jaar 2009'  te spreken, een leuk klassengesprek over politiek met haar groep 8 te hebben én samen met een leerling een bordje met de tekst 'Hier werkt de juf van het jaar' te onthullen. Ook de rondleiding door het Maximacollege (school voor praktijkonderwijs in Ridderkerk) was bijzonder.  Alleen al vanwege het enthousiasme van de directeur van de school. Ik ben in Ridderkerk ook in gesprek gegaan met bewoners die veel last hebben van geluid en fijnstof van de snelwegen die langs Ridderkerk voeren. Ik ontkwam niet aan een uitnodiging om twaalf hoog in een flatgebouw het voortsnellende verkeer gade te slaan. Bijzonder om rond 18.00 uur vanaf die hoogte al die auto's in het donker voorbij te zien razen.

Ooit telde de snelweg bij Ridderkerk vier banen. Nu zijn dat er inmiddels zestien. Circa 220.000 voertuigen per dag. Hoe lang denken we dat nog vol te houden? Niet voor niets is de ChristenUnie al sinds jaar en dag voor forse investeringen in het openbaar vervoer én voor de invoering van kilometerbeprijzing. De investeringen in het openbaar vervoer zijn er deze kabinetsperiode gekomen. Ook hebben we afspraken gemaakt over de kilometerbeprijzing. Minister Eurlings was goed op weg met de wetgeving. Maar wat een merkwaardige schwalbe maakte hij gisteren na afloop van de ministerraad. Eurlings stelde dat als een ledenpeiling van de ANWB negatief uitvalt voor de kilometerbeprijzing, het hele feest niet doorgaat.  

Nu ben ik het van harte met de minister eens dat er draagvlak nodig is voor de invoering van de kilometerbeprijzing . Maar dat draagvlak wordt niet bepaald door de uitslag van een internetpeiling van de ANWB. Zo doen we dat niet in dit land. Uiteindelijk is ook nog eens de Tweede Kamer die bepaalt welke keuzen we in dit land maken. Daarbij zijn meer afwegingen in het geding dan alleen de belangen van de automobilist. Denk aan het door mij genoemde voorbeeld van Ridderkerk. Mijn advies aan Eurlings is dan ook: ga hard aan het werk met de invoering van de kilometerbeprijzing, werk zelf door met goede uitwerkingen te komen aan draagvlak voor deze plannen, en respecteer de verantwoordelijkheid die het parlement draagt.

Arie Slob

Een fotoreportage van de campagneavond in Ridderkerk vindt u op de website van de lokale ChristenUnie