In de afgelopen weken zijn veel zaken op asielgebied aan de orde. In het oog lopend en schrijnend is de verdwijning van een de vader en één van de zonen van een Syrisch gezin. De familie heeft contact gehouden met leden van de kerk en klasgenootjes. Zij vertellen dat direct na aankomst in Syrië de vader en zoon apart zijn genomen door Syrische officials. Sinds die dag, 31 januari, hebben ze niets meer van ze gehoord. Een Syrische advocaat verklaart dat hij ze heeft opgespoord in een gevangenis. Buitenlandse Zaken zegt daarentegen dat uit hun onderzoek blijkt dat de vader en zoon niet gedetineerd zijn. Zij gaan ervan uit dat de vader gewoon bij  het gezin is.

Voor mij moet in deze zaak duidelijkheid komen. Die is er pas wanneer mensen van Buitenlandse Zaken met de vader en de zoon van de familie gesproken hebben. Dan zal blijken wat de waarheid is. Tot die tijd mag er geen Syriër uitgezet worden. Zorgvuldigheid betekent immers: niet uitzetten wanneer je niet zeker weet of de afgewezen asielzoekers wel veilig zullen zijn.  Niet het omgekeerde: doorgaan met uitzetten tot je absoluut zeker bent dat teruggestuurde asielzoekers gevaar lopen.