Berichten geschreven door Carla Dik-Faber

Het rapport van de commissie-Remkes is duidelijk, goed onderbouwd en wat mij betreft richtinggevend. Het spoort ons aan om duidelijke keuzes te maken als we onze natuur willen behouden – en dat willen we. Daarbij is er veel achterstallig onderhoud: we moeten werken aan herstel van beschadigde natuur en rond onze natuurgebieden zoeken naar een nieuwe balans.

Voor het eerst heeft een rechter zich uitgesproken over euthanasie bij diepdemente mensen.

De politieke wens van D66 om een pil te verstrekken aan mensen die hun leven als voltooid ervaren, kennen we al langer. In het Regeerakkoord is echter afgesproken dat dit kabinet inzet op Waardig Ouder Worden en een onderzoek uitvoert naar de nood achter voltooid leven. De ChristenUnie zal D66 aan de afspraak houden dat het onderzoek hiernaar wordt afgewacht, vóór voorstellen op dit terrein ingediend kunnen worden. De haast die de partij lijkt te hebben, is voor mij onbegrijpelijk.

Gisteravond voerde ik in de Tweede Kamer het debat over een beladen en emotioneel onderwerp, namelijk abortus.

Als christenen willen we goede rentmeesters zijn voor de schepping. Maar de vraag is vaak: ‘hoe dan?’ Hoe zetten we stappen in de goede richting? Hoe zijn we goede rentmeesters, ook als we het druk hebben, geen verstand hebben van wat nou echt goed is om te doen, weinig geld achter de hand hebben voor zonnepanelen of een hybride warmtepomp.

De afgelopen week was ik veel bezig met het begin van het leven. Vandaag heb ik daarom in een opinieartikel in Trouw gepleit om als samenleving hierover de dialoog aan te gaan.

Morgen is een belangrijke en spannende dag voor het klimaatbeleid, voor de Nederlandse samenleving en voor ons als fractie. ‘s Middags komen de doorrekeningen naar buiten van het ontwerp-Klimaatakkoord. Met andere woorden: dan weten we of Nederland met deze plannen de klimaatdoelen kan halen en wat de kosten voor bedrijven en burgers zullen zijn.

In deze tijd van woningnood en snel stijgende prijzen is goed wonen voor velen verre vanzelfsprekend. Of je nu in een dorp of stad woont, jong of oud bent, wat meer of minder te besteden hebt: iedereen heeft behoefte aan een dak boven haar of zijn hoofd. Daarnaast zijn huizen om in te wonen, niet om aan te verdienen. We moeten daarom van ‘woningmarkt’ naar ‘volkshuisvesting’.