22 maart - week 12 - 2008

zaterdag 22 maart 2008 14:27

Het is vrijdag, circa 11.40 uur. "Kommt ihr Töchter helft mir klagen". De Mattheus Passion begint. Samen met mijn echtgenote Marjette heb ik het genoegen om - op uitnodiging van het Bachkoor Holland en de gemeente Leiden - de uitvoering in de Pieterskerk te Leiden o.l.v. Roy Goodman bij te wonen. We hebben een mooie plaats gekregen en zitten tussen burgemeester J. Wallage (Groningen) en minister van Staat mr. H. van den Broek en hun echtgenotes in. Om 16.10 uur is het weer voorbij. Ik heb er opnieuw met volle teugen van genoten. Mijn hart gaat echt open bij deze muziek. Bijzonder dat deze overdracht van het Paas-evangelie al eeuwenlang wordt uitgevoerd. De boodschap van het lijden en sterven van Jezus Christus.

Het was voor het vijfentwingtigste jaar dat de Mattheus Passion in Leiden werd uitgevoerd. Gelijktijdig is er ook een uitvoering in Naarden. Daar gaat de laatste jaren het kabinet heen. Staatssecretaris van Bijsterveld doorbraak opnieuw deze situatie en was naar Leiden gegaan. Ook waren er veel oud-bewindspersonen, maar ook Eurocommissaris mevrouw Kroes, 'mijn' voorzitter mevrouw Gerdi Verbeet en de secretaris-generaal van de Navo, Jaap de Hoop Scheffer. Voor ons allen klonk ook de volgende indrukwekkende oproep.

Alt. Sehet, Jesus hat die Hand. Uns zu fassen ausgespannt. Kommt.

Chor II. Wohin?

Alt. In Jesu Armen. Sucht Erlösung, Nehmt Erbarmen, Suchet.

Chor II. Wo?

Alt. In Jesu Armen. Lebet, sterbet, ruhet hier, Ihr verlass'nen Küchlein ihr, bleibet.

Chor II. Wo?

Alt. In Jesu Armen!

Nogmaals, indrukwekkend. Heerlijk om zo even de politiek van je af te schudden. Al ontkom je met al die politieke kopstukken bij elkaar er in een pauze niet aan om even over politiek te spreken.

In de politiek kijkt iedereen uit naar W-Day. Oftewel: de uitzending van de film Fitna. Ik begin het onderhand behoorlijk zat te worden. Het lijkt onderhand wel of er geen ander onderwerp is. Hoe is het toch mogelijk dat één persoon zo het publieke debat weet te beinvloeden. Als het nu nog ergens om ging. Deze week was opeens de veiligheid van Tweede Kamerleden een onderwerp. In verband met de film mogen/moeten we nu onze externe optreden doorgeven. Leuk voor onze familieleden om dat op de voorpagina van de grootste krant van Nederland te moeten lezen.

Deze week was het ook de week van de behandeling van de medisch-etische onderwerpen. Onze woordvoerder Esmé Wiegman was er erg druk mee. Volgens SGP-fractievoorzitter Bas van der Vlies (in het radioprogramma Met het Oog op Morgen) moet het er nu wel eens van komen. In mijn ogen bagatelliseer hij sterk hetgeen er nu op dit terrein aan het gebeuren is. Van een Femke Halsema (GroenLinks) begrijp ik dat nog wel, maar nestor van der Vlies zou toch als geen ander kunnen weten dat er nog nooit zoveel over medische-ethiek gesproken wordt als in het afgelopen jaar. Eindelijk - na twintig jaar - een echte evaluatie van de Wet Afbreking Zwangerschap (WAZ). Ook worden er concrete initiatieven genomen om de uitvoeringspraktijk, zowel op het terrein van abortus als euthanasie, te beinvloeden. Een organisatie als de VBOK wordt daar door de regering actief bij betrokken. Zij ontvangen onder andere subsidie voor de opvang van tienermoeders.

Mede dankzij de inzet van de ChristenUnie komt er geen ruimte voor een pil van Drion. Natuurlijk zijn er ook nu nog wensen genoeg over. Eén ding weet ik zeker: als een GroenLinks of D66 in onze plaats in het kabinet had gezeten, was dit niet het pakket geweest. Als ChristenUnie tellen we onze zegeningen. Eén voor één. En zijn we dankbaar voor alles wat we ook op dit terrein in alle eenvoud en bescheidenheid kunnen realiseren.

Deze week opnieuw overleg gehad over het initiatiefwetsvoorstel dat kraken strafbaar wil stellen. Ik werk daar aan met de collega's ten Hoopen (CDA) en van der Burcht (VVD). Leuk om te doen. We hebben de vaart er goed in. Ook kennis gemaakt met Jeroen de Graaf, de nieuwe persoonlijk assistent van minister-president Balkenende. Hem zal ik de komende tijd nog wel eens vaker tegenkomen.

Dinsdag nog een algemeen overleg gehad over segregatie in het primair onderwijs. In het coalitieakkoord is - mede op ons initiatief - afgesproken dat er geen acceptatieplicht komt. Vooral de SP denkt nog steeds dat een acceptatieplicht de oplossing voor segregatie in het onderwijs. Ik geloof daar helemaal niets van. Ook staat het op gespannen voet met de vrijheid van onderwijs. Iets dat ons dierbaar is. Dat wil niet zeggen dat er helemaal niets gedaan kan worden. Ook daarover hebben we afspraken in het coalitieakkoord gemaakt. Zo hebben we afgesproken dat er twee vaste aanmeldmomenten voor het primair onderwijs zal komen. Mede vanwege reacties uit het onderwijs heeft staatssecretaris Dijksma besloten daarmee eerst maar eens een paar pilots te draaien. Prima. Een zoveelste bewijs dat een afspraak in een coalitieakkoord niet in beton gegoten is. Als er goede redenen zijn om het anders te doen, heb ik daar geen bezwaren tegen. Goed ook om de reacties vanuit het onderwijs serieus te nemen.

Dondermiddag ben ik naar Ede gegaan om deel te nemen aan het zogenaamde Obadja-beraad. Een bijeenkomst met wat men dan christen-leiders noemt. Het ging om mensen uit het hoger onderwijs, het bedrijfsleven, de media, de wereld van politie en justitie, de wetenschap enz. Ik was nog niet eerder in de gelegenheid geweest een bijeenkomst van het Obadja-beraad te bezoeken. Het is me goed bevallen. Boeiend en leerzaam om met anderen dilemma's te delen, die je in je werk kunt tegenkomen.

 

 

Labels
Arie Slob

« Terug

Reacties op '22 maart - week 12 - 2008'

Geen berichten gevonden

Log in om te kunnen reageren op nieuwsberichten.