Het rapport van de commissie Representatie heeft in de afgelopen week veel losgemaakt. Ik begrijp dat. Persoonlijk ben ik blij met de inhoud van het rapport. Ik heb het een helder en principieel rapport genoemd. Er worden duidelijke keuzen gemaakt over het gebruik van gedragscodes. Principieel is de keuze om niet met 'zondenlijstjes' te gaan werken.

Het rapport is duidelijk als het gaat om de vraag waar ChristenUnie-politici of kandidaat-politici op aanspreekbaar zijn. Selectie van kandidaten vindt niet plaats aan de hand van een 'zondenlijstje', maar tijdens selectiegesprekken wordt er met kandidaten gesproken. Zo'n gesprek is geen farce, maar moet zorgvuldig plaatsvinden. De leefstijl van een kandidaat kan ook onderdeel van het gesprek zijn. Zeker als er vragen zijn over leefgedrag in relatie tot het geloofwaardig kunnen uitdragen van de ChristenUnie-boodschap. Het rapport toont ook aan dat het standpunt van de ChristenUnie over huwelijk en relaties  onveranderd hetzelfde is gebleven. Ook nu we in de coalitie zitten. Ik kan me hierin goed vinden.

Als je een dergelijke keuze maakt is het logisch dat je er dan niet één gedrag uithaalt om daarvan toch maar vast op papier te zetten wat men er van vindt. Zoals bijvoorbeeld homoseksualiteit. Dat critici nu direct beginnen te roepen dat daarmee afgeweken wordt van eerder ingenomen standpunten en dat dit te vaag is, vind ik jammer en ook wel pijnlijk. Ik kreeg zelfs een mail van iemand die mij onder meer beschuldigde Jezus opnieuw een spijker door de hand te slaan. Dan geloof ik mijn eigen ogen niet. Dit is volgens mij niet de stijl waarin christenen - ook als ze verschil van mening hebben - met elkaar moeten omgaan. Dat heb ik de desbetreffende mailschrijver ook laten weten.

Het aantal reacties dat ik gehad heb is overigens beperkt. Valt ook helemaal in het niets bij de circa 1300 mails die ik over de kinderopvang vorige week heb ontvangen. Bemoedigend overigens dat uit een peiling van het Reformatorisch Dagblad/ Netwerk bleek dat tachtig procent van de leden van de ChristenUnie het rapport steunt. En laten we met verontrusten op een waardige wijze in gesprek gaan. Daar is in de komende weken ook alle gelegenheid voor. Verschillen hoeven daarbij niet kleiner gemaakt te worden, maar ook niet groter dan noodzakelijk is.

Deze week ook druk geweest met de voorbereidingen voor verantwoordingsdag (ook wel gehaktdag genoemd). Iedere derde woensdag in mei (sinds het jaar 2000) komen dan de jaarverslagen binnen over de verschillende begrotingen en dit jaar ook een verantwoordingsbrief 2007 van de minister-president. Afgelopen donderdag hebben we er van 10.15 tot 00.15 uur over vergaderd. Een debat dat gevoerd werd door de fractievoorzitters.

Vooral de oppositie ging helemaal los. Daarin gingen met name Rutte, Wilders en Halsema zo ver dat ik het niet meer geloofwaardig vond. Als je, zoals Femke Halsema, opmerkt dat het kabinet niets doet, geen visie en plannen heeft, dan kun je dat, met de stukken in de hand en de kennis over de besluitvorming van de afgelopen maanden in het hoofd, niet met droge ogen uitspreken. Rutte ontwikkelt zich ook steeds meer tot de nar van het Binnenhof. Leuke oneliners weet hij te produceren, maar zijn vertekende beeld van de werkelijkheid is soms stuitend. Ik las vandaag dat hij tijdens een partijcongres gezegd zou hebben dat de VVD nog lang niet aan regeren toe is. Begint hij toch weer wat werkelijkheidsbewustzijn te krijgen?

Was er dan geen kritiek te geven? Natuurlijk wel. Mijn bijdrage was ook niet in alles een lofzang. Er moet namelijk nog veel gebeuren. Klagen over klagende burgers, heeft naar mijn mening ook niet zoveel zin. Hand aan de ploeg, hard werken, dan kunnen we over drie jaar oogsten. Burgers verwachten - terecht - ook zo'n houding van hun vertegenwoordigers.

Bijzonder overigens dat Rita Verdonk weer eens meedeed aan een debat. Waarnemend voorzitter Jan ten Hoopen had zelfs uitgezocht of dit niet haar maidenspeeche was. Dat was niet het geval. Het was vaagheid troef in haar bijdrage. Zo te horen had ze de ideeenbus vanTrots op Nederland nog niet helemaal geleegd. Ik blijf het verder wel een bijzonder verschijnsel vinden wat er met haar en haar beweging gaande is. Daar kunnen we ons ook niet te makkelijk van afmaken.

Maandag heb ik nog in Nieuwspoort gesproken bij de presentatie van een onderzoek door Edventure (brancheorganisatie onderwijsadviesbureaus) over de lumpsum in het primair onderwijs . Ook ben ik bij de presentatie van de biografie van Dries van Agt in het Catshuis geweest. Dat was ook een bijzondere bijeenkomst. Het boek bewaar ik maar tot het zomerreces. Woensdagmorgen ben ik in de Ochtenden geweest om over verantwoordingsdag en het rapport van de commissie Representatie te spreken. Woensdagavond was ik over verantwoordingsdag ook nog in Met het Oog op Morgen te horen.

Donderdagnacht kon ik helaas niet meer naar huis. Dat was vervelend omdat vrijdag mijn dochter Lotte jarig was. Mijn lieve schat is zestien geworden. Om 07.00 uur zat ik al weer in de trein en zo heb ik toch nog een groot deel van haar verjaardag mee kunnen maken. Lotte is ook bezig met haar eindexamens. Daar gaat ze redelijk laconiek mee om. Ze komt er wel, denk ik zo. Deze week mocht ze overigens bij het examen Nederlands een woordenboek gebruiken. Had ze van thuis de dikke van Dale meegenomen. Haha. Volgend jaar gaat ze overigens een studie jeugdzorg volgen. Dat zal André Rouvoet deugd doen.