Zondag 24 november
Naar deze dag heb ik uitgekeken: een rustdag. Dat was wel even nodig na het hectische weekje dat achter me ligt. ’s-Morgens een mooie kerkdienst meegemaakt in onze eigen Koningskerk te Zwolle. We wandelen vandaag
nog langs de IJssel. Het is ongekend mooi weer voor de tijd van het jaar. Het water staat hoog. Het is een mooie dag om tot rust te komen en weer opgeladen te worden (geestelijk en lichamelijk) voor de week die wacht. Esther en Aron gaan ’s-avonds nog naar Godfashion (zie www.godfashion.nl) en komen daar enthousiast van terug. Er waren 1900 (!) voornamelijk jonge mensen op deze bijeenkomst afgekomen. Ongekend. Er zijn best wat kritische opmerkingen bij een dergelijk initiatief te maken, maar ik vind het geweldig dat zoveel jonge mensen op deze manier bereikt kunnen worden.

Maandag 25 november
Vandaag verricht ik afbouwwerk bij mijn werkgever Concent. Eigenlijk heb ik daar helemaal geen tijd voor (er ligt al weer een overdosis Kamerwerk thuis), maar het moet wel. Ik voel me daartoe verplicht. Ik heb het het allermoeilijkste van mijn overgang naar de Kamer gevonden. Zo snel dat werk weer te moeten neerleggen. De hele dag ben ik druk in de weer. Niet met tegenzin, overigens. ‘s-Avonds volg ik nog een Engelse les. Daar ben ik een paar weken geleden mee begonnen om eens iets leuks te doen. Met mijn Engelse lerares converseer ik gezellig over de politiek. Please, give me your vote! De rest van de avond ben ik bezig met een lezing die ik morgen in Heemse moet houden en de begroting BZK.

Dinsdag 26 november
Naar den Haag. ‘s-Morgens fractievergadering. Er valt weer genoeg te bespreken. O.a. de begroting VWS. Daar mag André vandaag en morgen mee aan de bak. Tineke is deze week nog druk met de enquêtecommissie. Er staan een paar pittige verhoren op de agenda. Om 14.00 uur begint de parlementaire week met het vragenuurtje. Warempel de SP heeft weer vragen. Ze weten toch iedere week weer iets te vinden. Daar zitten twee kanten aan. Het is goed om zaken aan de orde te stellen als dat nodig is. De andere kant is dat het instrument vragenuurtje zo ook wel wat versleten kan raken. Iedereen moet daarin maar zijn eigen afwegingen maken. Misschien gaan wij er wel eens iets te terughoudend mee om. Het loopt allemaal erg uit. Uiteindelijk kan ik pas om 16.38 uur de trein nemen. In de trein werk ik verder aan de tekst voor de BZK-begroting. Ik ben iets voor 19.00 uur thuis. Kusss, kus, kus, kus, kus (ja, ik heb ze allemaal gehad) en heel snel een warme hap (hap) en wegwezen. Naar Heemse voor een spreekbeurt. In een afgeladen zaal (er moeten stoelen bijgesleept worden) krijg ik de gelegenheid om mijn eigen intrinsieke motivatie voor christelijke politiek en de ChristenUnie neer te zetten. Er zijn veel GPV-ers aanwezig die de nodige vragen hebben. Dat is goed. Er is niets beters dan met elkaar in gesprek te gaan. De sfeer is goed. Ik ben blij met deze avond. En naar ik om me heen hoor, ben ik niet de enige met die gevoelens. Ondanks de dikke mist weet ik mijn woonhuis nog terug te vinden. En wie daar op me wacht laat zich raden.

Woensdag 27 november
Weer naar den Haag. Ik heb allereerst een kort interview met twee studenten journalistiek uit Ede. Ze stellen een paar goede vragen. Ik ben gedwongen kort te antwoorden (altijd lastig) omdat ik al snel naar de plenaire vergaderzaal moet voor de eerste termijn van de de begrotingsbehandeling BZK. En daar sta ik dan enige tijd later, voor het eerst na maanden, weer achter het spreekkatheder. Heel bijzonder. In vergelijking met vorig jaar vind ik de behandeling van de begroting niet spetterend. Op zich niet vreemd in deze demissionaire fase. Het biedt mij mogelijkheden me rustig wat warm te draaien. ‘s-Middags sluit ik tijdens de regeling van werkzaamheden de ChristenUnie aan bij gestelde vragen over de MKZ-praktijk van vorig jaar in Kootwijkerbroek. Een vandaag uitgekomen boek werpt een nieuw licht op wat daar gepasseerd is: er zou geen MKZ in Kootwijkerbroek geweest zijn! Belangrijk dat hier de onderste steen boven komt. CDA-minister Veerman neemt overigens direct afstand van de conclusie van het boek. Vanwaar deze stelligheid? We vergaderen een groot deel van de dag door. Vanwege het plenaire vergaderen mis ik een hoorzitting over het islamitisch onderwijs. Fractiemedewerker Nadine zit echter op de tribune. Over twee weken zal ik wel aan het overleg met de minister over dit onderwerp mee doen. Ik ben aan het begin van de avond thuis. Om 24.00 uur lig ik nog niet in bed, maar sta ik met Marjette en een groot aantal andere vrienden en vriendinnen rond een vuurkorf op de dijk bij Zwolle. Onze vriendin Erna is net 40 jaar geworden. Dit soort momenten blijkt op bijzondere wijze aandacht te moeten krijgen. We drinken glühwijn, eten bitterballen en zingen feestelijke liederen (iets met lang zal ze leven). Laat in bed.

Donderdag 28 november
Marjette vertrekt op tijd naar haar werk in Zeist. Twee dagen in de week werkt ze als fysiotherapeute in de kinder- en jeugdpsychiatrie. Met heel veel plezier. Ze vervangt een zieke studiegenoot van haar. Ik kan vandaag wat later naar den Haag. Dat betekent dat ik Karen weer eens naar school kan brengen. Het klaslokaal is volledig ingericht in Sinterklaassfeer. Wie had ik ook al weer getrokken, vraag ik me plotseling af? Ik ben aan het begin van de middag in den Haag. Tijdens de regeling van werkzaamheden vraag ik namens onze fractie een brief van de regering over destructietarieven. Uit een artikel in het Agrarisch Dagblad valt op te maken dat minister Veerman een gedane toezegging aan onze fractie niet schijnt na te komen. Daar willen we meer van weten. ’s-Middags werk ik aan een aantal beleidsdossiers. Om 17.00 uur start de 1e termijn van minister Remkes in de begrotingsbehandeling BZK. Uiteindelijk vergaderen we tot diep in de avond door. Met een onderbreking voor het avonddiner. Opvallend vind ik dat Remkes onbekommerd filosofeert over allerlei beleidszaken die over de grenzen van dit kabinet heen gaan. Dat schijnt allemaal te mogen. De ChristenUnie staat onder een aantal moties die moeten verhinderen dat alles zomaar doorgaat alsof er niets gebeurd is (OZB-afschaffing, ontwikkeling gekozen burgemeester). Ik geef deze moties weinig kans van slagen vanwege het blok CDA-VVD-LPF. Waarom is dit kabinet eigenlijk gevallen? Ik ben 0.30 uur thuis.

Vrijdag 29 november
Vandaag werk ik weer bij Concent. Even een andere pet opzetten. Met mijn secretaresse Jennie neem ik de post door en wat lopende zaken (o.a. Arbo-beleid). Fijn ook om met mededirecteur Eddie weer wat bij te praten. Er zijn een aantal zieke collega’s die aandacht vragen. ‘s-Middags werk ik voor een deel thuis. Aan het eind van de dag woon ik nog een vergadering bij van de raad van Toezicht van de Zorgcombinatie Zwolle e.o. Ontzettend leuk werk om te doen. Er gaat wat om in die wereld. ’s-Avonds werk ik een overdosis aan mails weg weg. Vandaag overigens nog een digitale handtekening gezet op de site www.proisrael.nl. Ik krijg een mail van André Rouvoet, die me meldt dat mijn handtekening precies tussen die van hem en Bas van der Vlies kwam in te staan. Zij waren beiden in den Haag om in een wat officiële setting hun krabbel te zetten. Wat een ongeplande timing van mijn kant. En een goed initiatief van de SGP-jongeren die, samen met de ChristenUnie-jongeren, wat tegenwicht proberen te geven aan initiatieven van mevrouw Duisenberg c.s. ‘s-Avonds nog met Marjette naar de verjaardag van Giny toe. We feesten wat af. Over feesten gesproken: Aron is vanmiddag met vriend Evert naar het WinterWonder Rock-festival in Zwolle gegaan. Een festival met een keur aan gospelbands uit de hele wereld. Hij slaapt daar vannacht ook. Ik bel hem 0.30 uur nog op en volgens zeggen kruipt hij net zijn slaapzak in. Trots op de vruchten van onze opvoeding gaan Marjette en ik slapen. Marjette heeft morgen weer cursus in Haarlem. Om 06.15 uur zal de wekker weer gaan. Tja.

Zaterdag 30 november
Tja, de wekker gaat echt op dat voor een zaterdag onmogelijke tijdstip af. Ik breng Marjette met de auto naar het station (er gaat nog geen bus op dat moment). Na Trouw en het ND door te hebben genomen, kruip ik weer even mijn bed in. Karen en Lotte dwarrelen dan al door het huis. Door de weeks niet uit bed te krijgen, maar op zaterdag …. Ik werk vandaag aan een bijdrage voor een bundel van het Wetenschappelijk Instituut. Ook richt ik me vast op volgende week. Ik zal om Tineke wat te ontlasten de begroting Defensie voor mijn rekening nemen. Kan ik nog iets doen met mijn diensttijd (lichting 81-3), zullen we maar denken. Ik breng Esther nog naar volleybal (na weken winnen de dames weer eens een keer) en naar Winter Wonder Rock. Zij zal de avond daar doorbrengen. Ik ga er aan het begin van de avond ook heen. Ik verricht enig standwerk voor PerpspectieF. Vooral gesprekken met CDA-stemmers uit mei. Kom terug, is de boodschap. Een aantal enthousiaste PerspectieF-jongeren weet 60 nieuwe leden in te schrijven. Klasse. Meer nieuwe leden als in vorige jaren en er waren ook nog eens minder bezoekers op het festival aanwezig. Over PerspectieF gesproken! De uitsmijter van het festival is Rebecca St. James. Geweldig weer wat deze dame neerzet. Ze kan fantastisch zingen, maar is ook een indrukwekkende ambassadrice van haar Heiland. Heel overtuigend. Ze roept de jongeren op vol te houden en radicaal te zijn in het volgen van Jezus. In het bijzonder haar vertolking van het nummer Lamb of God vind ik geweldig mooi. Vol met indrukken en een vierdubbel cd van Iona onder arm vertrek ik met de kinderen naar huis. Er zijn slechtere manieren om de week af te sluiten.