week 49 - 2004

zaterdag 04 december 2004 16:12

Omstreeks 21.15 uur weet collega Kees van der Staaij me al te vertellen dat prins Bernhard was overleden. Hij had het gehoord van zijn voorlichter. Ik kijk niet op van het bericht. Het ging al enige tijd niet goed met hem en prins Bernhard was ’s-middags nog naar het ziekenhuis in Utrecht gebracht. De vergadering gaat nog gewoon door. Meerdere collega’s blijken het al te weten, maar om 21.30 uur zal officieel het bericht van overlijden naar buiten komen. Ik bel ondertussen André Rouvoet op, die nog van niets weet. Hij zal op zijn beurt onze voorlichter bellen. Uiteraard moeten we vanavond nog met een eerste reactie komen. Iets voor half tien is de Kamer klaar met haar tweede termijn. Er wordt kort geschorst. De ministers gaan even weg. Frans Weisglas komt aangesneld. Hij opent direct weer de vergadering en vraagt de aanwezigen (slechts een handjevol kamerleden) te gaan zitten.

Deze week stond in het teken van het overlijden van Prins Bernhard. Dat zal ook voor de volgende week gelden. Maandag is er een Verenigde Vergadering van de Staten-Generaal waar we hem zullen herdenken. Aan het eind van die dag zal er ook gelegenheid zijn voor het zogenaamde rouwbeklag. En volgende week zaterdag de bijzetting in de grafkelder in de Nieuwe Kerk te Delft. 

Ik hoorde het bericht van zijn overlijden woensdagavond tijdens de behandeling van de begroting van Binnenlandse Zaken. We waren bezig met onze tweede termijn. De eerste termijn hadden we twee weken geleden al gehad. Op mijn website heb ik het afgelopen donderdag deze situatie als volgt weergeven:

Achter de regerinstafel ziten de ministers Remkes en de Graaf. Beiden zonder stropdas. Jan ten Hoope (1e ondervoorzitter) zit de vergadering voor. Omstreeks 21.15 uur weet collega Kees van der Staaij me al te vertellen dat prins Bernhard was overleden. Hij had het gehoord van zijn voorlichter. Ik kijk niet op van het bericht. Het ging al enige tijd niet goed met hem en prins Bernhard was ’s-middags nog naar het ziekenhuis in Utrecht gebracht. De vergadering gaat nog gewoon door. Meerdere collega’s blijken het al te weten, maar om 21.30 uur zal officieel het bericht van overlijden naar buiten komen. Ik bel ondertussen André Rouvoet op, die nog van niets weet. Hij zal op zijn beurt onze voorlichter bellen. Uiteraard moeten we vanavond nog met een eerste reactie komen. Iets voor half tien is de Kamer klaar met haar tweede termijn. Er wordt kort geschorst. De ministers gaan even weg. Frans Weisglas komt aangesneld. Hij opent direct weer de vergadering en vraagt de aanwezigen (slechts een handjevol kamerleden) te gaan zitten. De beide ministers komen er ook weer aan. Nu met stropdas. Frans Weisglas maakt bekend dat prins Bernhard is overleden. Namens de Kamer betuigt hij zijn meeleven met de koninklijke familie. De werkzaamheden van de Kamer worden tot onbepaalde tijd gestopt.
 
Tineke zit nog te werken in haar kamer. We besluiten beiden maar naar huis te gaan. Morgen zijn er geen vergaderingen en waarom zou je dan niet gewoon naar huis te gaan. In de trein belt André me nog. Hij is inmiddels al door een aantal journalisten gebeld. Begin volgende week zal de Verenigde Vergadering van de Staten-Generaal zijn. Voor sommige van mijn collega’s is al de derde keer dat ze een bijzetting van een lid van het Koninklijk Huis meemaken. Voor mij zal het de tweede keer zijn. Prins Claus is overleden in de zes maanden dat ik geen kamerlid was. De bijzetting van koningin Juliana heb ik als zeer indrukwekkend ervaren. Het is direct de eerste en laatste keer geweest dat ik prins Bernhard van dichtbij gezien heb. Ik zie ’s-avonds laat de beelden van dat moment nog op televisie. Op de website van de ChristenUnie is het persbericht terug te vinden dat we naar aanleiding van het overlijden van prins Bernhard hebben uitgebracht.

De dagen na het overlijden van prins Bernhard kijkt de media uitgebreid terug op zijn leven. Ik geniet het meest van de oude beelden die op televisie te zien zijn. Beelden van bijvoorbeeld Joop den Uijl, die de Tweede Kamer toespreekt over de Lockeed-affaire. En niet te vergeten de beelden van prins Bernhard tijdens de oorlog. Het kan niet anders of dat moeten de meest heftige jaren uit zijn leven zijn geweest. Bernhard schijnt overigens tot de laatste dag van zijn leven toe nog met mensen gebeld te hebben. Het typeert de man. 

Deze week heb ik zowel de maandag als de vrijdag met de TCI vergaderd. Volgende week gaat ons werk naar de drukker en woensdag 15 december zal het officieel naar buiten gebracht worden.  Donderdag thuis gezeten. Mooi moment om even wat bij te komen. Vrijdagavond met mijn zoon Aron naar de film 'Der Untergang' geweest. Het meest ultieme zou geweest zijn om deze film in een Berlijnse bioscoop te zien.  Dat zat er niet in. Ondanks dat is 'Der Untergang'  een in meerdere opzichten indrukwekkende film. Aron is er ook van onder de indruk. Tot mijn vreugde merk ik bij hem steeds meer historisch besef.  Zaterdag komt mijn zus Martine en mijn zwager Hendrik-Jan langs. Gezellig. 's-Avonds gaan we Sinterklaas vieren. Daar kijken de kinderen al dagen naar uit. Nu ik nog.


Labels
Arie Slob

« Terug

Reacties op 'week 49 - 2004'

Geen berichten gevonden

Log in om te kunnen reageren op nieuwsberichten.