Natuurlijk is er bij mensen ook onbegrip. Hoe heeft het zo ver kunnen komen? Die vraag moet vooral door de PvdA beantwoord worden. Naar onze oprechte mening was er een voor iedereen bevredigende oplossing voorhanden en had een kabinetsbreuk voorkomen kunnen worden. Helaas is dat niet gebeurd.

Dat betekent dat we nu met een andere politieke werkelijkheid te maken hebben. Er zal geschakeld moeten worden. Ook door de politici van de ChristenUnie. Dat hebben we deze week dan ook gedaan. Dat kon ook niet anders, met de gemeenteraadsverkiezingen in het vooruitschiet. Dit was de laatste volle week dat er campagne gevoerd kon worden.

De maandag stond nog in het teken van de val van het kabinet. Ik ben weer naar den Haag gereisd en heb daar met onze fractie vergaderd over de politieke stand van zaken. Met elkaar moesten we ook een advies voorbereiden aan Hare Majesteit de Koningin. Met haar heb ik aan het eind van de middag op paleis Noordeinde zo'n drie kwartier gesproken. Een bijzondere ervaring. Een dag later besloot Koningin Beatrix, na raadpleging van alle fracties en haar vaste adviseurs, dat de CDA- en ChristenUnie-bewindspersonen demissionair verder zouden moeten gaan.

Ik had persoonlijk graag nog een korte informatieronde gehad om draagvlak in het parlement te peilen, maar materieel komt het besluit van Hare Majesteit wel op het ChristenUnie-standpunt neer, namelijk dat het kabinet slechts de hoogstnodige zaken nog kan doen en de verkiezingen moet voorbereiden. Die zullen 9 juni gaan plaatsvinden.

Verantwoordelijk
Ondertussen hebben de ChristenUnie-bewindspersonen er een aantal portefeuilles bijgekregen. André Rouvoet zal nu ook het ministerie van OCW gaan leiden, Eimert van Middelkoop neemt de WWI-portefeuille op zich en Tineke Huizinga is 'gepromoveerd' tot minister van VROM. Wat een ontwikkeling.

Als ChristenUnie laten we opnieuw zien niet weg te lopen voor het nemen van verantwoordelijkheid. Onze bewindspersonen, inclusief onze kandidaatlijsttrekker voor de verkiezingen, zijn daarvoor beschikbaar. Dat doen we in een tijd waarin de meeste (beoogde) lijstrekkers (denk aan Wouter Bos) de handen vrij hebben om zich alleen te richten op de verkiezingscampagne. Toch is er bij mij weinig aarzeling geweest of dit wel de juiste keuze is. Het zou zeer onverantwoord zijn geweest en ook slecht voor het land als wij nu waren weggelopen. Landsbelang gaat nog altijd voor partijbelang.

Ronduit stuitend heb ik de discussie over de portefeuille van André Rouvoet gevonden. Nog voordat er maar een woord over de portefeuilleverdeling was gevoerd, werd al door kwaadwillende mensen in de media geroepen dat Rouvoet uitsluitend de portefeuille homozaken van Plasterk geweigerd zou hebben. Wat een laster. Met zeer goede redenen heeft Rouvoet besloten de vrijgevallen portefeuille van staatssecretaris Dijksma over te nemen (kinderopvang, speciaal- en primair onderwijs). Dat sluit veel beter aan bij zijn huidige portefeuille van Jeugd en Gezin. De pogingen om rondom hem een rel te schoppen, zijn voor mij uitingen van de zwarte kanten van de politiek.

Verschillen
Dat vind ik overigens ook als ik kijk wat er in de rooms-katholieke kerk in Den Bosch allemaal gaande is (de weigering om de hostie uit te reiken aan een homoseksueel, en de politieke reacties daarop). PvdA-partijvoorzitter Lillian Ploumen riep zelfs iedereen op komende zondag de mis bij te wonen. Nu is een oproep tot kerkgang zeer prijzenswaardig, maar de politiek moet buiten de kerk blijven. En de homolobby in Nederland moet zich echt afvragen of men wel op de goede weg is. Natuurlijk moet iedereen in Nederland zich veilig weten. Homodiscriminatie moet dan ook bestreden worden. Maar sinds wanneer moet iedereen in Nederland hetzelfde denken over de ethische vragen rond homoseksualiteit? Kunnen we nog met verschillen van opvatting omgaan in dit land? Er is op dit moment een sterke neiging om juist bij dit onderwerp eenheidsdenken af te willen dwingen. Ik vind dat een gevaarlijke ontwikkeling, zeer on-Nederlands ook.

Ongetwijfeld zullen de uitlatingen van mevrouw Ploumen (die ik overigens persoonlijk zeer waardeer) vooral als campagnetaal moeten worden beschouwd. Zoals er deze week meer rond ging. Opvallend hoe groot de PVV weer gemaakt wordt. De partij doet slechts in twee steden mee, maar ze krijgen zo goed als de meeste publiciteit in de media. En nergens gaat het over de vraag waarom de PVV niet in meer steden meedoet. Zoals bijvoorbeeld de ChristenUnie: in meer dan 200 gemeenten. Dat is pas verantwoordelijkheid nemen.

Lokale lasten
Uit onderzoek van de Volkskrant bleek deze week dat de (bijna 90) ChristenUnie-wethouders, samen met hun VVD-collega's, het meest zuinig met gemeenschapsgeld omgaan. Verantwoord rentmeesterschap noemen we zoiets. Andere media hebben het tot nu toe niet opgepikt.  Ik hoop dat de kiezers in Nederland hun ogen goed open houden. En zich niet mee laten zuigen in al dat landelijke mediageweld.

Zelf ben ik deze week kris kras door het land gereisd. Ik was in Almelo, Groningen, Veenendaal, Ede, Amsterdam, Linschoten, Lopik, Hardinxveld-Giessendam, Montfoort. Geweldig om overal zoveel enthousiaste mensen actief te zien voor de ChristenUnie. Mannen en vrouwen, jong en oud. In Lopik is de lijsttrekker 66 jaar en de nummer 2 (een studente bestuurskunde) 22 jaar oud. Ook in Groningen stond een jongedame van 22 jaar hoog op de lijst. Er zit veel jong en getalenteerd bloed in de partij. Geweldig om te zien.

In Hardinxveld-Giessendam staat hoog op de lijst een oud-stagiair van onze fractie (Cor van Vliet, nummer 5). Op nummer 19 van diezelfde lijst staat (jawel) Arie Slob, een  voor mij onbekende naamgenoot. Hij was er zelf niet die avond. Ik ben mijn spreekbeurt maar begonnen met te zeggen dat ik het een eer vond dat ik als nummer 19 op de lijst het woord mocht voeren! In Den Haag is nummer 18 op de lijst overigens ook een Slob. En wel mijn 21-jarige zoon Aron Slob. Als vader ben ik daar hartstikke trots op. Woont u in Den Haag en wilt u op een Slob stemmen, dan is dat dus mogelijk.

Maandag zal de ChristenUnie in Almere nog een slotbijeenkomst houden. Waaronder ook een bidstond.

Arie Slob