De dagen van de APB zijn zeer intensief. Je moet je hoofd er goed bijhouden en we zijn uren en uren aan het vergaderen. Ik vond het dit jaar goed lopen. We werden als coalitiepartijen niet uit elkaar gespeeld en onze bijdragen sloten (zonder dat ik de teksten van mijn collega's vooraf had gezien) goed op elkaar aan. Al merk je uiteraard verschillen. Namens de ChristenUnie heb ik o.a. aandacht gevraagd voor niet-betaalde arbeid (vrijwilligerswerk, mantelzorg), maar ook voor de ondersteuning van gezinnen. Plezierig om het in een tweede termijn af te kunnen maken met een fraaie motie die breed steun kreeg in de Tweede Kamer.

De oppositie wist geen vuist te maken. Dat merk je dan ook in een tweede termijn. O.a. Rutte en Halsema probeerden de coalitiepartijen in de hoek te zetten als een soort waterdragers van het kabinet. Laat ze maar. Het laat zien dat ze in the end niet veel meer in handen hadden. Ook hun moties maakten dat duidelijk. Juist in een tijd waarin het economisch slechter gaat (ongelofelijk wat er ook deze week weer in de VS is gebeurd) zou het onverantwoord zijn om nu al te gekke sprongen te gaan maken. Zeker niet nu het kabinet met een solide begroting is gekomen. Het kostte mij dus geen enkele moeite om me in te houden.

Ik ben persoonlijk ook blij dat het kabinet op stoom begint te komen. Het imago van niksigheid hebben ze echt van zich afgeschud. Nu wel verder. Bij de uitwerkingen van het beleid zullen we ze kritisch blijven volgen. Deze week heb ik bij een aantal onderwerpen de nodige vragen gesteld (o.a. bij de WAO-voorstellen). De komende weken zullen we verder het gesprek aangaan met het kabinet over de afzonderlijke begrotingen. Er ligt veel werk, maar mooi om daarmee bezig te zijn.

Tijdens de APB zijn het de fractievoorzitters die het werk doen, maar dat kan natuurlijk nooit zonder steun van de mensen achter hen. Persoonlijk heb ik veel steun gehad van mijn kamerleden en medewerkers. Wat is er hard gewerkt. Ik ben hen daar zeer voor erkentelijk. Wat een geweldig team mensen om mee te mogen werken.

Ik ben het grootste deel van de week in Den Haag geweest. Gelukkig kon ik donderdagavond nog naar huis. De APB waren iets eerder afgelopen dan ik (en velen met mij) verwacht had. Vrijdag ben ik naar Assen gegaan. Ik was gevraagd het nieuwe schoolgebouw van het Gomarus College te openen. Dat was een eervol verzoek waaraan ik gehoor heb gegeven. Het is een prachtig gebouw geworden dat helemaal toegerust is op het onderwijs van deze tijd. Ik had nog nooit eerder een school geopend. De komende weken staan er nog twee openingen in mijn agenda. Het kan niet op.

Vanmiddag ga ik nog naar een boekenbeurs om commentaar te geven op een boekje over de ChristenUnie. Dan zit de werkweek er echt op. Genoeg gewerkt volgens mij. Tot volgende week.