Volle week achter de rug en dan is het zomaar een week geleden dat ik in m’n weblog heb geschreven. Tijd voor een snelle update dus.

Zaterdag ben ik ’s middags met m’n zoon en vijf van zijn (brug)klasgenoten naar de film geweest; 4 september is hij 12 geworden en er is nog geen gelegenheid geweest dat echt te vieren. Het werd ‘De schippers van de Kameleon’ en dan blijkt dat ook ik al (last van) jeugdsentiment kan hebben… Ik moet zeggen dat de sfeer van de boeken van Hotze de Roos goed tot z’n recht komt.

De zondag is als altijd een verademing: de kerkdiensten temidden van de eigen gemeente, bezoek van goede vrienden, tijd voor elkaar en voor een boek (na de kranten en weekendbladen). Bovendien is het de verjaardag van onze jongste dochter, Emma; ze is nu 4 en is daar reuze trots op: ‘ik ben een basisschoolmeisje, hè pap?’

’s Maandags eerst Emma met haar traktatie naar school gebracht en daarna Arjen weggebracht voor de werkweek van de brugklas. De hele dag ben ik thuis hard aan het werk met telefoons, agenda, post en e-mail. Doordat iedereen je op deze manier altijd wel weet te vinden met ‘urgente zaken’, kom je gewoonweg niet toe aan de dingen die je je voorgenomen hebt. Knap frustrerend. Eind van de middag, als ik terugrij van de kapper, komen er twee bijzondere berichten binnen, één triest en één verheugend: Johan Stekelenburg is overleden en Jaap de Hoop Scheffer wordt definitief de nieuwe S-G van de NAVO.

’s Avonds overleg tussen de hoofdbesturen van ChristenUnie en SGP, gelukkig in Woerden. Op de agenda staat vooral de samenwerking in verband met de verkiezingen voor het Europees Parlement.

Dinsdag is – zoals altijd – de eerste Kamerdag van de week. ’s Morgens fractievergadering. Zonder tijd voor de lunch te hebben gehad woon ik om 13:00 uur de aanbieding bij van een tegenrapport m.b.t. het project vrije heroïneverstrekking. In juni is het rapport van de commissie-Paas uitgekomen, waarin aanbevelingen rond dit project worden gedaan, o.a. tot uitbreiding ervan. Het Platform Zorg en Politiek, opgericht door het Amsterdamse ChristenUnie-deelraadslid, tevens ex-verslaafde (!) Yvette Lont en uitgegroeid tot een samenwerkingsverband van meer dan 20 zorg- en hulpverleningsorganisaties, is daar fel op tegen. Prima initiatief: een degelijk en deugdelijk rapport met goede argumenten, geschreven door mensen die dagelijks met hun poten in de modder van de verslaafdenzorg staan! Jammer dat behalve de voorzitter van de commissie VWS, Erica Terpstra, en CDA-collega Ciska Joldersma geen enkel Kamerlid de moeite neemt om het rapport in ontvangst te nemen. Ciska is er even later ook bij als in Nieuwspoort een persconferentie wordt gehouden met o.a. getuigenissen van 2 ex-verslaafden. Tja, zij zijn degenen die het echt weten kunnen…

Later op de middag, na het vragenuurtje en de stemmingen, heb ik nog een paar kleine ‘procedurevergaderingen’. Tot besluit van deze Haagse dag ga ik naar de borrel met de collega-parlementariërs van Aruba en de Antillen, die deze week op bezoek zijn. Leuk om al die mensen, die ik eind augustus dáár heb ontmoet, nu híer te treffen.

De woensdag begint al vroeg i.v.m. een ontbijtbijeenkomst van het ‘Belmont-beraad’, een groep christenen die op allerlei plaatsen in de samenleving verantwoordelijkheid dragen, in Hilversum. Daarna naar Kampen, waar ik tijdens de ‘Schooldag’ van de vrijgemaakt-gereformeerde kerken in de ChristenUnie-stand beschikbaar ben voor gesprekjes en… het uitdelen van minstens 200 handtekeningen! Met voorlichter Nico per auto naar Den Haag. Daar ontvang ik een 1e-jaars student uit Groningen, die in het kader van zijn ontgroening bij mij op bezoek moet om excuses aan te bieden voor het feit dat hij niet goed gepast heeft op een dubbelganger-pop van mij, waardoor die onthoofd kon worden… Zo maak je als Kamerlid van alles mee! ’s Avonds een expert-meeting met enkele mensen uit onze achterban over de complexe vraagstukken van euthanasie, terminale sedatie en versterven, waarover we een poosje terug Kamervragen hebben gesteld. Nuttig en leerzaam!

Donderdag zou ik ’s middags een plenair debat hebben over een wetsvoorstel dat dient om te voorkomen dat oudere werknemers in de WW terechtkomen, maar dat is op het laatste moment uitgesteld. Ik woon een stuk van een rondetafelgesprek over de aangekondigde bezuiniging op het ‘zittend-ziekenvervoer’ bij. ’s Middags krijg ik op het Plein brieven en petities aangeboden van zo’n 100 ex-verslaafden; ze bouwen er meteen maar een feestje van en generen zich intussen niet om te getuigen van de liefde van Jezus Christus die hen heeft vrijgemaakt!

Vrijdag ben ik ’s morgens even thuis. ’s Middags naar de Jaarbeurs om tijdens de ‘50+ beurs’ koffie te drinken met mensen die aan Kamerleden hun verhaal kwijt willen en daarna deel te nemen aan een forumdiscussie over het nieuwe zorgstelsel. CDA-collega Niny van Oerle heeft het niet eenvoudig met de kritiek van de collega’s Vendrik, Crone en mijzelf, plus de kritische houding van de Prot. Chr. Ouderen Bond. Tja, ze heeft getekend voor dit beleid… Als ze zegt dat het kabinet zal zorgen dat ouderen niet in financiële problemen komen, word ik boos: toen ik dat vorige week aan Balkenende vroeg, wilde hij die garantie niet geven en toen ik er een motie over indiende, stemde CDA daar tegen! Dat moet dus even rechtgezet.

Op de terugweg lees ik een kaartje van de PvdA dat ik in m’n handen gedrukt kreeg: wie een aantal vragen beantwoordt, maakt kans op een rondleiding in de Tweede Kamer. Nou, dat laat ik niet liggen! En aangezien er met grote letters op staat: “Vraag het aan Wouter”, bel ik hem in de trein op en spreek op zijn voicemail in of hij mij kan helpen met het goede antwoord op de vraag: ‘Wouter Bos wordt binnenkort: a) boswachter, b) secretaris-generaal van de NAVO, c) directeur, d) vader’. Hij belt prompt terug: “Let goed op, want van dit gesprek hangt veel af, voor jou en voor mij…!” Enfin, ik weet het antwoord nu, dus die rondleiding kan me niet meer ontgaan. ’s Avonds eindelijk een rustige avond thuis, waar overigens nog wel het nodige papierwerk ligt te wachten. Arjen is heelhuids teruggekeerd van zijn werkweek; hij heeft het naar z’n zin gehad.

Zaterdag. Redelijk rustige dag, met wat ruimte voor klusjes in huis. Ik doe, zoals bijna iedere zaterdag, de weekendboodschappen en stort me ’s middags op de achterstallige financiën. ’s Avonds gaat Liesbeth met een vriendin uit eten; ik verzorg wraps voor de kinderen en mezelf en breng de avond door met wat werken op de laptop (er liggen nog een paar columns op afhandeling te wachten) en de kranten bijlezen. ‘Kopspijkers’ is er weer!