Van kandidatenlijst zijn de posities 5 tot en met 9 gewijzigd. Dat recht heeft een congres. Ik ben ook wel trots op mijn partij waar de partijdemocratie steeds meer inhoud begint te krijgen. Fijn voor de kandidaten die uiteindelijk hoger op de lijst terechtkwamen. Dan heb ik het over Cynthia Ortega (van 8 naar 5) en Ernst Cramer (van 9 naar 7). Minder fijn vond ik de daling van Ed Anker op de lijst (van 7 naar 9). Dat had ik om heel eerlijk te zijn ook niet verwacht. Toch is het gebeurd. Voor hem persoonlijk heel vervelend. De 'nieuwe' namen in de top van de lijst zakten ook iets: Carola Schouten van 5 naar 6 en Martine Vonk van 6 naar 8.

Deze ontwikkeling stimuleert mij nog meer om er de komende weken vol voor te gaan. Ik wil mensen als Martine en Ed er graag bijhouden. Op dus naar in ieder geval 9 zetels. Als inzet is dat niet verkeerd. Al besef ik ook heel goed dat er de komende weken nog veel kan en zal gaan gebeuren. Als ChristenUnie staan we goed voorgesorteerd. We hebben we een prima kandidatenlijst, een uitstekende lijsttrekker die heeft aangegeven straks weer de Tweede Kamer in te gaan, en een mooi christelijk-sociaal verkiezingsprogramma waarin duidelijk keuzes worden gemaakt. In de afgelopen jaren hebben we laten zien regeringsverantwoordelijkheid te kunnen dragen. Zowel in het kabinet als in het parlement. Een stem op de ChristenUnie is dus geen onzeker avontuur, maar een duidelijke keuze voor een uitgesproken geluid en houding in de Nederlandse politiek.

Het contrast met andere partijen wordt steeds meer duidelijk. Onder meer met het CDA. Ik ben erg teleurgesteld in het programma van het CDA. We wisten dat ze dicht tegen de VVD aan zouden kruipen. Met name de rechterflank van het CDA is namelijk kwetsbaar. Maar je zou toch ook mogen verwachten dat er nog wat sporen van het oude ARP-denken in het CDA terug te vinden zijn. Als partij met een geschiedenis, met wortels, moet je toch ergens voor staan. Ik kan het echter nauwelijks terugvinden. De opstelling van het CDA met betrekking tot de hypotheekrenteaftrek vind ik ronduit zwak. Altijd maar zeggen dat (staats)schulden moeten worden afgelost, maar als het om hypotheekschulden gaat is dat opeens geen optie meer. Angst voor de kiezer. Ik kan het niet anders bedenken.
Natuurlijk moet je in deze tijd voorzichting met de hypotheekrenteaftrek omgaan, maar niets doen is onverantwoord. Als ChristenUnie slanken we overigens de top (aftrek voor hoogste inkomens en duurste huizen) iets af en versterken we de basis (starters op de woningmarkt).

Het CDA zegt ook steeds: wij verhogen de lasten niet. Maar kiezers zijn toch niet gek. Als het CDA bijvoorbeeld het mes gaat zetten in de zorguitgaven (bezuinigen heet zoiets), dan merkt de burger dat toch ook in de portemonnee? Ook het ontbreken van een duidelijke medisch-etische paragraaf vind ik opvallend. Het congres laat dat (afgezien van een kleine aanvulling) toch maar gebeuren.
Genoeg over het CDA. We gaan de komende tijd vooral het ChristenUnie-programma uitdragen. Ik ben daar zeer voor gemotiveerd. Ben ook blij met de tweede plaats die ik vandaag definitief op de kandidatenlijst heb gekregen. Zal mijn best doen het in mij gestelde vertrouwen niet te beschamen. Fijn ook om op het congres zoveel positieve reacties van partijgenoten te mogen ontvangen.

De afgelopen week was weer aangenaam afwisselend. Ondermeer een lezing gehouden voor studenten van de Universiteit Twente in Enschede. Dat was erg leuk om te doen. Daarna nog een heerlijk (vis)diner genuttigd met de ChristenUnie-fractie in Enschede. Een betrokken club mensen met hart voor hun stad. Vrijdag de Lofprijs der Nederlandse taal uitgereikt aan de rector magnificus van de VU te Amsterdam. Ooit kreeg ik zelf deze prijs vanwege mijn (lees: onze, als ChristenUnie) inspanningen om de Nederlandse taal te beschermen. Aan de VU moeten alle eerstejaars een taaltoets maken en bij onvoldoende resultaat zijn ze verplicht zes weken lang een module Nederlands te volgen.

Het twitteren gaat nog steeds goed. Ik heb mijn doel, duizend twittervolgers voor het eind van deze week, gehaald. De teller staat inmiddels op 1042. André Rouvoet is deze week ook begonnen. Mijn eerste tweet aan hem was het advies om dat niet te doen. 'Jij maakt te weinig mee', was mijn prikkelende boodschap. En jawel, binnen de korte keren kwam er een reactie. Tijdens ons congres werd er ook druk van twitter gebruik gemaakt om de buitenwereld op de hoogte te houden van de ontwikkelingen. Zo konden wij ook de andere congressen volgen, en wist ik al snel dat mijn gewaarde CDA-collega Eddy van Hijum een plaatsje omhoog op de lijst is gegaan (van 15 naar 14). Daar ben ik blij mee. Mijn tweet luidde dan ook: het enige goede bericht van het CDA-congres. Eddy van Hijum is een plaatsje hoger gekomen #vriend. Kan ik deze weblog wel mee beeindigen. Ik blijf graag positief. Toch?

Arie Slob