De week begint met een rustig radio-interview met Andries Knevel. Haast een uur lang. We praten over mijn jeugd, over de kerk en mijn activiteiten en natuurlijk over hoe ik in de politiek ben beland. Eigenlijk doen we het tv-portret dat Andries een paar weken geleden met mij heeft gemaakt nog eens dunnetjes over. Het interview wordt zaterdagochtend 18 november tussen 11 en 12 uur uitgezonden.

Daarna ga ik met de taxi naar Wassenaar. Ik ben helemaal voorbereid op een stevige wandeling met Hella van der Wijst van het KRO-programma De Wandeling. Femke Halsema, Marco Pastors en Alexander Pechtold wandelen ook mee.
We beginnen in het Pannenkoekenhuis in Wassenaar, waar ik eerst even een flinke uitsmijter eet, want we gaan er tegenaan. Alexander en ik dragen allebei een rugzak met drinken en versnaperingen. Femke heeft een grijpertje en Marco Pastors loopt met een soort ‘zak van Sinterklaas’ om alles wat Femke oppakt, te verzamelen. Als iedereen dat zou doen, zouden we de wandelpaden mooi schoonhouden.

Het is gelukkig droog. Twee cameramensen leggen de wandeling helemaal achterstevoren af. Ongelooflijk knap. We discussiëren over normen en waarden, toegespitst op het integratiedebat. Dat leidt tot pittige confrontaties tussen Marco en Femke. Ik wijs Marco erop dat hij niet erg consequent is. Hij is tegen discriminatie, maar heeft er wel begrip voor dat er werkgevers zijn die structureel allochtone sollicitanten afwijzen, omdat ze negatieve ervaringen hebben gehad met andere allochtonen.
Ergens onderweg treffen we vier heren die ons á capella psalm 72 toezingen. Deze psalm is een voorbeeld van waar wij onze inspiratie aan ontlenen. Bij deze psalm begint ons christelijk-sociaal denken.
We eindigen onze wandeling op de Waalsdorper Vlakte, bij het oorlogsmonument. Een indrukwekkende plaats waar wij allemaal onze gedachten bij hebben.

Daarna stap ik weer in de taxi en ga naar de Kamer. Ik doe een interviewtje met Barneveld Vandaag, omdat wij daar zaterdag onze regiotour beëindigen, en spreek ook met een Belgische radioverslaggever. Bij de pizza en lasagne daarna bereiden we met een paar fractiemedewerkers de uitzending voor Nederland Kiest voor, een debat met Alexander Pechtold – die heb ik vandaag dus al meer gezien.

Het wordt een rare uitzending. Ik voel me erg kriegelig worden bij een filmpje met straatinterviews in Spakenburg. Die interviews zijn volgens mij niet representatief voor onze achterban, maar die indruk wordt wel gewekt. Zo komen twee vrouwen aan het woord die principieel niet gaan stemmen, omdat dat volgens hen niet de taak van vrouwen is. Zo denken wij niet. Alexander Pechtold wil vervolgens merkwaardig genoeg niet over zijn eigen programma spreken, maar wil perse iets horen wat volgens mij helemaal geen nieuws is: dat de Christenunie tegen legalisering van euthanasie was en is. Eerlijk gezegd denk ik dat heel veel mensen best weten waar wij als ChristenUnie voor staan. Het probleem is veel meer dat mensen niet weten waar D66 voor staat. Maar zo heeft ieder zijn strategie.

Na de uitzending volgt een chatsessie. Een van de chatters vraagt Pechtold naar zijn mening over de Armeense genocide. Ik zie dat Pechtold antwoordt dat zijn opvatting over de Armeense kwestie te vinden is op zijn website. Hij vermijdt ineens het woord genocide. Dat wil ik niet zomaar laten passeren. Ik meng mij in de chat en herinner Pechtold eraan dat de hele D66-fractie, inclusief Fatma Koser Kaya, wel mijn motie gesteund heeft waarin de Armeense genocide wordt erkend. Pechtold mag de PvdA verwijten dat zij zo draait met haar standpunt over Armenië, hij doet het zelf ook.
Het is al laat als ik weer thuis ben.