Berichten over Carla Dik-Faber

Op vrijdagochtend zit ik met een kop koffie aan de keukentafel van Jeroen en Gusta van der Kooij. Zij zijn de eigenaar van Hoeve Rust-hoff, een biologisch rundveebedrijf (melk en vlees) in Maasland. Door het raam heb ik uitzicht op de tuin, waar vogels spelen in de struiken. Daarachter uitgestrekte weilanden met in de verte het volgende melkveebedrijf en - onvermijdelijk in ons kleine land - de snelweg A20.

Vandaag stuurde minister Hugo de Jonge het onderzoek naar de Kamer over euthanasie en psychiatrie. Het onderzoek laat zien hoe belangrijk het is dat huisartsen, psychiaters en andere behandelaars de doodswens van hun patiënt serieus nemen en bespreekbaar maken.

Stel je een portiek voor met drie voordeuren in de Utrechtse wijk Overvecht. Achter de één woont een oudere vrouw met dementie. Daarboven woont een alleenstaande moeder die ziet hoe haar zoon van vijftien met foute vrienden omgaat. En achter de derde deur is net een Eritrese statushouder komen wonen. Alle drie hebben ze behoefte aan iemand die naar ze omziet. Een sterke schouder om op te leunen. Maar wie is er nog over om dat te doen?

In de nadagen van je leven komen vaak heel veel vragen bij elkaar. Vragen over zorg en afhankelijkheid, over eenzaamheid en zingeving. Over loslaten, gemis en gebrek aan verbondenheid met anderen.

Het vieren van Oud en Nieuw is voor veel mensen een feestelijke traditie. Maar ik wil dat het een feest is voor iedereen, óók voor hulpverleners en voor omstanders.

Stiekem ben ik best wel trots op onze vijfkoppige fractie. We vormen een hecht en goed op elkaar ingespeeld team: we kennen elkaars zwakke plek, tolereren elkaars nukkigheden en vullen elkaar perfect aan. Waar de één wat minder goed in is, helpt de ander. Waar de één iets over ’t hoofd ziet, wijst een ander daarop. We hebben verschillende persoonlijkheden, verschillende achtergronden. En: we kennen een gezonde mix van vrouwen en mannen.

Ons land heeft te maken met een stikstofcrisis. Jarenlang is geprobeerd deze het hoofd te bieden met de zogenaamde Programmatische Aanpak Stikstof (PAS), maar daar heeft de rechter een streep door gezet. De PAS bleek te mooi om waar te zijn en dat is het ook.

Dit kabinet werkt aan een economie die veel meer rekening houdt met de draagkracht van de aarde. De ChristenUnie vindt dat belangrijk: we nemen onze verantwoordelijkheid voor de schepping en voor volgende generaties. Tegelijkertijd willen we dat iedereen in onze samenleving dit mee kan maken en dat we rekening houden met mensen met een smalle beurs.