Nu de werkgelegenheid onder druk staat en de werkloosheid stijgt, is het een extra grote uitdaging om iedereen in gelijke mate aan het werk te houden. De afstand van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt dreigt nog groter te worden dan deze al was. Overheden en werkgevers moeten alles op alles zetten om ervoor te zorgen dat deze mensen niet het kind van de coronacrisisrekening worden, maar dat ook nu ieders talent wordt benut. 

Onze voorstellen:

• Werkgelegenheid is de beste sociale zekerheid. Er moet meer werkgelegenheid tot stand komen voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Als het kan bij een reguliere werkgever, of bij sociale ondernemingen die als inspiratiebron en aanjagers van een inclusieve arbeidsmarkt een belangrijke rol vervullen. Daarvoor is meer inzet van de overheid nodig om mensen die langdurig met een uitkering aan de kant staan met maatwerk en goede begeleiding weer duurzaam aan het werk te krijgen. De ChristenUnie onderstreept het belang van jobcoaching op de werkvloer: iemand die naast je staat en een dagelijkse vraagbaak is en ondersteuning biedt.  

• Begeleidingsbonus voor hulp bij werk. Er komt een duidelijke regeling die werkgevers ontzorgt en compenseert bij het in dienst nemen van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Met deze begeleidingsbonus kunnen intensieve begeleiding en eventueel productieverlies worden gecompenseerd. 

• Een sociale basisvoorziening voor werk. De ChristenUnie heeft gemengde gevoelens over het verdwijnen van sociale werkplaatsen. Er komt weer een stevige publieke sociale infrastructuur om mensen aan de basis van de arbeidsmarkt te ondersteun en te helpen ontwikkelen. Met in elke regio een plek waar vraag en aanbod samenkomen, waar kennis en expertise is om mensen te begeleiden en waar werkgevers terecht kunnen met vragen. In of vanuit deze infrastructuur moeten voldoende werkplekken aangeboden worden voor mensen die duurzaam of tijdelijk afhankelijk zijn van een beschermde werkomgeving: een vangnet én een springplank.  

• Van bijstand naar basisbaan. De basisbaan wordt het nieuwe sluitstuk van de sociale zekerheid. Mensen met een uitkering en weinig kans op de arbeidsmarkt krijgen een basisbaan aangeboden. Werken is immers beter dan stilzitten en belangrijk voor het welzijn, het zelfrespect en de verbondenheid van mensen. In steden als Amsterdam, Den Haag en Groningen wordt op deze manier al veel waardevol werk gedaan op scholen, sportvelden en in de zorg, dat anders bleef liggen. Begeleiding en maatwerk worden goed geregeld. Bij het toewijzen van een basisbaan wordt rekening gehouden met ieders persoonlijke situatie, bijvoorbeeld bij ouders die een kind opvoeden of alleenstaande ouder zijn. Ook bestaand vrijwilligerswerk kan gelden als basisbaan.  

• Recht doen aan arbeidsbeperking. Als mensen met een arbeidsbeperking (deels) afhankelijk zijn van een uitkering, moet voor hen geen vermogenstoets gelden. En er komt een royale vrijlatingsregeling, zodat werken echt loont en de afhankelijkheid van de uitkering minder wordt. 

• Erken werkervaring. Er komt een sluitend systeem waarmee ervaring, die is opgedaan op de werkplek, kan worden geformaliseerd. Het stelsel van EVC’s (Erkenning voor eerder Verworven Competenties) wordt daartoe verder geoptimaliseerd.