Vandaag weinig politieke activiteit na een weekend vol partijcongressen. Ik besteed deze dag vooral aan het beantwoorden van email.
Als Kamerlid krijg je er honderden per week binnen. Uitnodigingen voor bijeenkomsten, voor het meedoen aan enquêtes, emailtjes van boze burgers, van mensen die uitleg vragen of iets willen melden. Er is een emailbom met protesten van Turken die niet willen dat er over de Armeense genocide wordt gesproken. Zo komen er tientallen Engels- en Nederlandstalige protestmailtjes binnen. Ze krijgen allemaal een mailtje terug waarin wij het standpunt van de ChristenUnie uitleggen.
Heel veel mailtjes komen van asielzoekers die mij om hulp vragen. Meestal moet ik ze uitleggen waarom wij niets kunnen doen, vaak leg ik uit hoe dingen in elkaar zitten en soms is er een reden om een zaak nader te bekijken.
Heel veel mailtjes vragen een antwoord. Ik probeer ze zelf te beantwoorden, of ik stuur ze door naar fractiemedewerkers om iets uit te zoeken. Het beantwoorden van email kost veel tijd. Ik kom een heel eind, maar toch nog niet aan het eind van mijn emailpostbus…